Lε peuple migrateur (Tαξιδιάρικα πουλιά)
Παρασκευή απόγευμα 4 η ώρα , ο ήλιος ζεταίνει τα στερνά μιας κρυούτσικης φθινοπωρινής μέρας. Ο μήνας τελειώνει με την δουλειά αρκετά πεσμένη και τις προοπτικές για τον επόμενο μήνα μάλλον χλωμές. Κάθομαι με τον Αντώνη και συζητάμε για την αβεβαιότητα που διέπει κάθε σχετική άποψη που ακούσαμε μέσα στο πεδίο δραστηριοτήτων μας για το τι μέλλει γενέσθαι. Διολισθαίνουμε στον προσφιλή ελληνικό τρόπο αντίδρασης της αιτίασης όλων των άλλων εκτός από εμάς τους ίδιους, εξυφαίνουμε συνομωτικά σενάρια, καταλογίζουμε ευθύνες για απερισκεψία, σκόπιμη εξυπηρέτηση συμφερόντων αλλοτρίων. προδοτικότητα και ενδοτικότητα. Μέχρι που δεχόμαστε τα τούρκικα F-16 σαν φίλια αεροσκάφη λέω και κοιτάμε έξω.
Στα 150 μέτρα , μακριά και ύψος περί τα 50 ένα σμήνος πουλιών επιδίδεται σε κατπληκτικούς σχηματισμούς, στροβιλίζονται σπειροειδώς, κάποια από αυτά κάνουν ταχύτατες βυθίσεις με φόντο το χαμηλό άναρχο skyline του Περιστερίου. Ο άνθρωπος της πόλης ψιλομένει άναυδος σε ένα
θέαμα που οι πρόγονοι του (μέχρι τρεις γεννιές πίσω) αντίκρυζαν καθημερινά χωρίς να τους προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση.
Ενεργοποιούνται τα συναισθηματικά αντανακλαστικά, η προσφιλής σχεδόν παθολογική τάση να προσδίδουμε μια μεταφυσική διάσταση εκτοπίζει την ορθολογιστική προσέγγιση. Μέχρι πριν τρία λεπτά τα βλέπαμε όλα μαύρα και άραχνα. Τώρα εκστομίζονται φράσεις του στύλ:
- Θα υπάρχει σίγουρα αυξημένο πεδίο οργόνης , γι αυτό κάνουν έτσι (πειράζει που έχω πάθει ψύχωση με τον Ραϊχ)
- Σαν την περιαγωγή της ψυχής του Πλάτωνα. Παιδεία και γνώση.
Τα φτερά τους χρυσαφίζουν καθώς πέφτουν πάνω τους οι αχτίδες τους που τρυπούν τα σύννεφα.
- Ρε συ σα να χορεύουν.
- Ναι δίνουν πάρτυ αποχαιρετιστήριο. Ετοιμάζονται να αποδημήσουν .
- Και που να ετοιμάζονται να πάνε.
- Αν είναι χεληδόνια μάλλον για την Αίγυπτο.
- Δηλαδή θα φτάσουν μέχρι τον Νείλο;;.
Ελα εδώ μου λέει ο Αντώνης. Να σου δείξω ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ. Το youtube
κατάντησε να μας ξεδιπλώνει κόσμους πρωτόγνωρους με αμεσότητα πρωτοφανή. Οτι
πληκτρολογείς σου δίνει. Θέλεις λάσπη, μπούρδες, αρρωστημένα. Εγινε. Ναι αλλά υπάρχει και
άλλος κόσμος που σου ανοίγεται για εξερεύνηση (η φύση, τα ζώα, τα βουνά) με τα οποία
σύγχρονος άνθρωπος έχει απωλέσει την επαφή.
Αυτό το συναρπαστικό και πανέµορφο ντοκιµαντέρ του Ζακ Περέν (2001) που χρειάστηκε τέσσερα χρόνια προετοιμασίας και τρία χρόνια φυρίσματα στις επτά ηπείρους , παρακολουθεί τα αποδηµητικά πουλιά σε ένα ταξίδι που πραγµατοποιούν κάθε χρόνο: αυτό της αναζήτησής τους για επιβίωση. Με εκπληκτική φωτογραφία που είναι εξ ολοκλήρου φυσική και καθόλου αλλοιωµένη από ειδικά εφέ, το ντοκιµαντέρ αυτό που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ μας ταξιδεύει στη µαγεία του κόσµου των πουλιών.
Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010
Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010
Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010
Tι να τα κάνεις τα λεφτά ;;;;
Tα εταιρικά θησαυροφυλάκια ξεχειλίζουν
Σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής ηλεκτρονικής έκδοσης των Financial Times της 27.10.2010 η Apple έχει συσσωρεύσει σε ταμειακά διαθέσιμα το αστρονομικό ποσό των 25 δισ $ , από τα οποία ο πρόεδρος της δεν διατίθεται να διανείμει κατι τις (μερισματική απόδοση κάτω από 1%) στους μετόχους. Δεν είναι ότι δεν ξέρει τι να κάνει τα λεφτά. Μάλλον σπασοκεφαλιάζεται για την προίκα ( Adobe, Disney, ARM η ακόμη και η Sony) .
Σε άλλο αρθρο της ίδιας έκδοσης γίνεται αναφορά σε έρευνα της Moodys, σύμφωνα με την οποία τα χρηματικά διαθέσιμα των αμερικάνικων εταιρειών (χωρίε αυτές του χρματοοικονομικού τομέα) φτάνουν το ένα τρισεκατομμύριο δολλάρια. Τέλη του 2008, με την κατάρρευση της Lehman το μαζιλαράκι ήταν 775 δισ. δολλάρια Η πραγματική οικονομία έκανε πάρτυ ενώ πιό πέρα ενταφιαζόντουσαν τα τερατάκια της μόχλευσης με θρήνο και οδυρμό των κερδοσκόπων. Δεν πειράζει τα CDS να είναι καλά, και κάτι παλληκάρια στυλ νεόκοπου τεχνοκράτη, φωστήρα και ωλετήρα . Που΄ σε λοχία δεν είναι το χωράφι σου με τ' αγγούρια που έσκασες μέσα και ζωρίζεσαι , ναρκοπέδιο είναι και θερίζεται ο κόσμος.
Είναι άραγε υγιές το να στοιβάζονται αυτά τα τεράστια ποσά και να θωρακίζονται οι παγκόσμιου εμβέλειας και τεράστειας τεχνολογικής συμβολής με υλικό το οποίο μπορεί να μετεξελιχθεί σε παθογενές περιουσιακό στοιχείο, αφού η μη παραγωγική αν και προσωρινή συσσώρευση του εμποδίζει την διάχυση και την γονιμοποίηση παραγωγικών δραστηριοτήτων.
Θεωρώ ότι η μακροοικονομική θεωρία της ελεύθερης ροής του χρήματος , όπως την είχε αρχικά διατυπώσει ο γερμανός καθηγητής Dr. Bernd Senf έχει εξ ίσου μεγάλη σημασία και εφαρμογή στο μικροοικονομικό πεδίο. Μέσα σε δύο μόνο χρόνια, χρόνια της κρίσης, ο εσωτερικός πολλαπλασιαστής κερδών, δείκτης δυναμικότητας και της δεσπόζουσας θέσης των εν λόγω εταιρειών, επισώρευσε πρόσθετα χρηματικά διαθέσιμα 225 δισ $, τα οποία σύμφωνα με την κλασική θεωρία της απασχόλησης θα μπορούσαν με επενδύσεις να συμβάλλουν μεσοπρόθεσμα στην μείωση της ανεργίας στις HΠΑ. Θα μπορούσαν να επενδυθούν σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, για να αναχαιτίσουν τον εναγκαλισμό των εκκολαπτόμενων οικονομιών τους από τους ασιατικούς γίγαντες. Οι εταιρείες αυτές θα μπορούσαν να αλλάξουν πράγματι πολλά στις χώρες του τρίτου κόσμου αφού πρωτοστατούν στην ηλεκτρονική τεχνολογία και τα δίκτυα, την φαρμακευτική βιομηχανία και την παραγωγή ενέργειας. Οχι ούτε να επενδύσουν μέρος του πλεονάσματος θέλουν (διαβλέπεται η αδηφάγα και ηθικά έωλη πρακτική διακράτησης η εάν όχι διόγκωσης των κοινωνικών ανισοτήτων μεταξύ ισχυρών και εξαρτούμενων κοινωνιών και λαών) , ούτε να μοιράσουν μέρισμα, ώστε να υπάρξει κατανάλωση , ανάπτυξη και περισσότερη ροή αγαθών και υπηρεσιών (που να μην βασίζεται στον άρρωστο διαστροφικό μηχανισμό της μόχλευσης των δυναστών μεγιστάνων).
To υποτιθέμενο δίλημμα των μεγάλων αυτών διαχειριστών τεχνολογίας και των καρπών της δημιουργικότας της πανστρατιάς των ερευνητών και αναλυτών τους σερβίρεται σαν λιχουδιά και ανοίγει την όρεξη για μεγάλο φαγοπότι των βρυκολάκων golden boys. Tι σε νοιάζει εσένα τους λένε. Τα κορόϊδα οι μέτοχοι φάγανε τέτοιο στραπάτσο με τα subprime, που και το 1% μέρισμα πολύ τους πέφτει. Εισαι για ζαριές;;;
Οι πρόεδροι των εταιρειών που οι ίδιοι δημιούργησαν και η δράση τους παραμένει συνειφασμένη με τις τύχες εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών δεν είναι ψώνια και για να μην κινδυνέψουν να γίνουν ματαιόδοξοι εραστές της οικονομικής επικυραχίας, θα πρέπει ένας η μιά από τους assistants που τους περιτρυγιρίζουν ,να έχει την αποστολή συνέχεια να μουρμουρίζει μονολογώντας "μη ξεχνάς ότι είσαι θνητός". Τουλάχιστον ο Steve Jobs, που νίκησε τον καρκίνο, γνωρίζει την σημασία της ρήσης αυτής, που αναφέρεται , νομίζω, στον υπηρέτη που ακολουθούσε κατα πόδας τον αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο.
Τι να σκέφτεται λοιπόν ο πρόεδρος όταν ξυρίζεται το πρωί μπροστά στον καθρέφτη. Τι να κάνω τόσ δις, που να τα χώσω;;
Εχω παρατηρήσει οσον αφορά την μετριότητα μου ότι πράγματι το πρωί αγουροξυπνημένος και φρεσκαρίζοντας την μάπα μου, διερωτάμαι τι βασικό πρέπει να αλλάξω στην δουλειά για να έχει αυτή η μέρα επαγγελματικά μια προσοδοφόρα προοπτική.
Σε άλλο αρθρο της ίδιας έκδοσης γίνεται αναφορά σε έρευνα της Moodys, σύμφωνα με την οποία τα χρηματικά διαθέσιμα των αμερικάνικων εταιρειών (χωρίε αυτές του χρματοοικονομικού τομέα) φτάνουν το ένα τρισεκατομμύριο δολλάρια. Τέλη του 2008, με την κατάρρευση της Lehman το μαζιλαράκι ήταν 775 δισ. δολλάρια Η πραγματική οικονομία έκανε πάρτυ ενώ πιό πέρα ενταφιαζόντουσαν τα τερατάκια της μόχλευσης με θρήνο και οδυρμό των κερδοσκόπων. Δεν πειράζει τα CDS να είναι καλά, και κάτι παλληκάρια στυλ νεόκοπου τεχνοκράτη, φωστήρα και ωλετήρα . Που΄ σε λοχία δεν είναι το χωράφι σου με τ' αγγούρια που έσκασες μέσα και ζωρίζεσαι , ναρκοπέδιο είναι και θερίζεται ο κόσμος.
Είναι άραγε υγιές το να στοιβάζονται αυτά τα τεράστια ποσά και να θωρακίζονται οι παγκόσμιου εμβέλειας και τεράστειας τεχνολογικής συμβολής με υλικό το οποίο μπορεί να μετεξελιχθεί σε παθογενές περιουσιακό στοιχείο, αφού η μη παραγωγική αν και προσωρινή συσσώρευση του εμποδίζει την διάχυση και την γονιμοποίηση παραγωγικών δραστηριοτήτων.
Θεωρώ ότι η μακροοικονομική θεωρία της ελεύθερης ροής του χρήματος , όπως την είχε αρχικά διατυπώσει ο γερμανός καθηγητής Dr. Bernd Senf έχει εξ ίσου μεγάλη σημασία και εφαρμογή στο μικροοικονομικό πεδίο. Μέσα σε δύο μόνο χρόνια, χρόνια της κρίσης, ο εσωτερικός πολλαπλασιαστής κερδών, δείκτης δυναμικότητας και της δεσπόζουσας θέσης των εν λόγω εταιρειών, επισώρευσε πρόσθετα χρηματικά διαθέσιμα 225 δισ $, τα οποία σύμφωνα με την κλασική θεωρία της απασχόλησης θα μπορούσαν με επενδύσεις να συμβάλλουν μεσοπρόθεσμα στην μείωση της ανεργίας στις HΠΑ. Θα μπορούσαν να επενδυθούν σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, για να αναχαιτίσουν τον εναγκαλισμό των εκκολαπτόμενων οικονομιών τους από τους ασιατικούς γίγαντες. Οι εταιρείες αυτές θα μπορούσαν να αλλάξουν πράγματι πολλά στις χώρες του τρίτου κόσμου αφού πρωτοστατούν στην ηλεκτρονική τεχνολογία και τα δίκτυα, την φαρμακευτική βιομηχανία και την παραγωγή ενέργειας. Οχι ούτε να επενδύσουν μέρος του πλεονάσματος θέλουν (διαβλέπεται η αδηφάγα και ηθικά έωλη πρακτική διακράτησης η εάν όχι διόγκωσης των κοινωνικών ανισοτήτων μεταξύ ισχυρών και εξαρτούμενων κοινωνιών και λαών) , ούτε να μοιράσουν μέρισμα, ώστε να υπάρξει κατανάλωση , ανάπτυξη και περισσότερη ροή αγαθών και υπηρεσιών (που να μην βασίζεται στον άρρωστο διαστροφικό μηχανισμό της μόχλευσης των δυναστών μεγιστάνων).
To υποτιθέμενο δίλημμα των μεγάλων αυτών διαχειριστών τεχνολογίας και των καρπών της δημιουργικότας της πανστρατιάς των ερευνητών και αναλυτών τους σερβίρεται σαν λιχουδιά και ανοίγει την όρεξη για μεγάλο φαγοπότι των βρυκολάκων golden boys. Tι σε νοιάζει εσένα τους λένε. Τα κορόϊδα οι μέτοχοι φάγανε τέτοιο στραπάτσο με τα subprime, που και το 1% μέρισμα πολύ τους πέφτει. Εισαι για ζαριές;;;
Οι πρόεδροι των εταιρειών που οι ίδιοι δημιούργησαν και η δράση τους παραμένει συνειφασμένη με τις τύχες εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών δεν είναι ψώνια και για να μην κινδυνέψουν να γίνουν ματαιόδοξοι εραστές της οικονομικής επικυραχίας, θα πρέπει ένας η μιά από τους assistants που τους περιτρυγιρίζουν ,να έχει την αποστολή συνέχεια να μουρμουρίζει μονολογώντας "μη ξεχνάς ότι είσαι θνητός". Τουλάχιστον ο Steve Jobs, που νίκησε τον καρκίνο, γνωρίζει την σημασία της ρήσης αυτής, που αναφέρεται , νομίζω, στον υπηρέτη που ακολουθούσε κατα πόδας τον αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο.
Τι να σκέφτεται λοιπόν ο πρόεδρος όταν ξυρίζεται το πρωί μπροστά στον καθρέφτη. Τι να κάνω τόσ δις, που να τα χώσω;;
Εχω παρατηρήσει οσον αφορά την μετριότητα μου ότι πράγματι το πρωί αγουροξυπνημένος και φρεσκαρίζοντας την μάπα μου, διερωτάμαι τι βασικό πρέπει να αλλάξω στην δουλειά για να έχει αυτή η μέρα επαγγελματικά μια προσοδοφόρα προοπτική.
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010
70η επέτειος 28ης Οκτωβρίου
Η μάχη της Σούχας
Περπατούσαμε... περπατούσαμε. Μπροστά ο ίλαρχος αμίλητος και πίσω ατελείωτη σειρά όλοι μας. Αδικα προσπαθούσαμε να λιγοστέψουμε το κρύο και την παγωνιά με την πορεία. Ενας παγωμένος αέρας σε χτύπαε στην καρδιά. Που και που, στην άκρη του δρόμου, συναντούσαμε ξαπλωμένους Ιταλύς νεκρούς. Το πρωί μόλις το πεχικό μας με μάχες είχε ξεκολλήσει τον εχθρό απ΄ το πέρασμα τούτο. Και προχωρούσαμε μέσα στην νύκτα. Πίσω μας και δεξιά ακούγαμε να γίνεται μάχη. Κατά τις δέκα ο ίλαρχος διέταξε να σταματήσουμε.
Πριν κοιμηθούμε, ο ίλαρχος φώναξε τον ουλαμαγό μας και τούδωσε διαταγές. Θα ξεκινούσε πριν φέξει με τον ουλαμό του "προς επιθετικήν αναγνώρισιν της εξόδου της στενωπού". H ώρα κόντευε πέντε. Ξυπνάμε, ετοιμάζουμε τ' αλογα και σύνταξις. Ακούμε τον ίλαρχο να λέγει του ουλαμαγού ότι δεν έχει τίποτε να προσθέσει στις χθεσινές του εντολές. Τους αποχαιρετήσαμε. Με τα ηνία των αλόγων μας στα χέρια περπατούσαμε. Εκατόν σχεδόν μέτρα πιό μπροστά δύο ανιχνευτές και κοντά τοθς ο ουλαμαγός. Αριστερά και κάτω από τον δρόμο καμμιά δεκαπενταριά μέτρα, το ποτάμι έσερνε ένα μέτρο παγωμένο νερό. Και εμεις στο στενό δρόμο περπατούσαμε προσεχτικοί, μα χωρίς καμ- μιά ανησυχία. Τα δύο βουνά στα πλευρά της στενωπού μας στερούσαν από κάθε ανοιχτό ορίζοντα, ενώ οι μαίαμδροι του δρόμου φανέρωναν μπροστά μας μόνον ένα μικρό κομμάτι του δρόμου.
Νομίζαμε ότι η νύχτα θα συνεχιζόταν ώρες ολόκληρες. Μα τώρα άρχιζε να φωτάει. Σε λίγο θα συμπληρώναμε μια ώρα πορείας. Ο ουλαμαγός σε κάθε στροφή μας σταμάταγε και μόνον όταν οι ανιχνευτές έφθαναν στην επόμενη μας έκανε σινιάλο να προχωρήσουμε. Μα περίεργο! Αντικρύ- ζαμε κιόλας τους τελευταίους λόφους που έκλειναν κάθετα τον δρόμο. Και Ιταλοί πουθενά. "Λες να έχουνε φύγει" ρώτησε ένας ρουμελιώτης ιππέας τον λοχία. "Ξέρω κι' εγώ" απάντησε αυτός "Θα δούμε ". Στην τελευταία στροφή οι ανιχνευταί γύρισαν πίσω. Ο ουλαμαγός διέταξε να πάνε να καλύ- ψουν τα άλογα του ουλαμού. Τοποθέτησε το οπλοπολυβόλο και έδωσε τη θέση στο άλλο. Ασφα- λώς οι Ιταλοί θα ήσαν μπροστά μας. Και πράγματι. Απέναντι μας, σχεδόν 200 μέτρα, ένας καπνός σηκώθηκε. Μια φωτιά έσβηνε και Ιταλοί βιαστικοί έτρεχαν στις θέσεις των. Ο Ανθυπίλαρχος μας, πίσω στον στενό δρόμο, έδινε διαταγές. "Γρήγορα τα άλογα πίσω. Τα οπλοπολυβόλα να δουλέψουν όταν θα πώ εγώ. Εσύ, λοχία, ανέβα πιό πάνω στην πλαγιά και ειδοποίησε μας αν κατέβουν απ΄ το βουνό τίποτε Ιταλοί που οπισθοχωρούν. Κι εσύ" είπε και αποτάνθηκε σ΄ ένα ιππέα από την Πελοπόν- νησο, "πήγαινε να ειδοποιήσεις τον ίλαρχο".
Δεν πρόφτασε να τελειώσει. Τρία ιταλικά πολυβόλα άρχισαν να ρίχνουν συνεχώς. Οπως στεκόταν πάνω στο δρόμο ο ουλαμαγός ξάπλωσε χάμω. Στο χέρι κρατούσε ένα μπαστούνι.
- Σε φάγανε; φώναξε ο Σακελλάρης ο σκοπευτής του ενός οπλοπολυβόλου.
- Οχι ακόμα, απάντησε αυτός. Παιδιά, συνέχισε, ρίχνετε.
Ο ουλαμαγός μας σέρνεται σιγά πάνω στον δρομάκο, καλύπτεται από ένα τιποτένιο χαμόκλαδο. Αφή-νει δεξιά του τον δρόμο, γαντζώνεται από ένα άλλο μικρό θάμνο και για μερικά δευτερόλεπτα είναι ένα με το κατακόρυφο σχεδόν έδαφος. Κάτω δεκαπέντε τουλάχιστο μέτρα θορυβεί το ποτάμι.Το νερό του που φτάνει ένα μποϊ κτυπάει στο ανώμαλο και γεμάτο βράχους έδαφος και γίνεται αντίλαλος γεμάτος μουσική στα αυτόματα που λυσασμένα ρίχνουν. Σε λίγο ο ανθυπίλαρχος κινείται πίσω μερικά μέτρα, πηδάει στον δρόμο και καλυμμένος με το μπαστούνι στο χέρι έρχεται κοντά μας.
- Σώθηκες κύριε Ανθ/ρχε, λέει ο σκοπευτής.
- Μπα, είναι πολύ κοντά και δεν μπορούν να σκοπεύουν, απάντησε αυτός.
Υστερα έδωσε στόχους στα πυρά μας, κανόνισε την βολή, τοποθέτησε προωθημένους παρατηρητάς και η μάχη συνεχιζόταν. Γυρίζω λίγο πλάγια να δω τον δρόμο απ΄ όπου ήρθαμε. Μέχρι 70 μέτρα προς τα πίσω βάλλεται ολόκληρος από τα πολυβόλα.
Στο βάθος τέσσερα ως πέντε άλογα που δεν είχαν προφτάσει να πάρουν την στροφή είναι ξαπλωμένα χάμω. Στις έντεκα τρία αεοπλάνα ιταλικά πέρασαν χαμηλά από πάνω μας. Δεν μας κάηκε καρφί. Στις κορυφές των δυο βουνών που ήσαν στα πλευρά μας το τουφεκίδι συνεχιζόταν. Στο αριστερό εκείνο που χαμηλώνοντας έφτανε στο Λιμπόχοβο πολεμούσαν οι πεζικαραίοι του τάγματος Κρανιά. Δεξιά οι Ιταλοί οπισθοχωρούσαν συνεχώς. Και μεις κρατούσαμε γερά. Τα πυρομαχικά μας ήταν λίγα. Μα η τύχη μας βοήθησε για να μας φθάσουν. Kατά το μεσημέρι οι Ιταλοί άρχισαν να ρίχνουν με μικρούς όλμους. Για πρώτη φορά ακούγαμε τον κρότο τους. Mα και πάλιν δεν δεν μπόρεσαν να κάνουν τίπο-τε. Ατάραχοι όλοι συνεχίζουμε τη δουλειά μας.
Στις τρεις το απόγευμα ένας λοχίας με ένα τοπογραφικό σχέδιο και μια αναφορά θα πήγαινε αγγελιο-φόρος πίσω στον ίλαρχο. Μα πως θα πάει πίσω; Eδώ είναι το πρόβλημα. Δύο λύσεις υπήρχαν. Η πρώτη, ο δρομάκος απ΄ όπου ήρθαμε. Επρεπε να φτάσει σώος, με ένα άλμα, μέχρι τα πεσμένα άλογα. Απ΄ εκεί ο κίνδυνος ήταν λιγώτεος. Η δεύτερη σε πάγωνε ολόκληρο. Επρεπε να πηδήσεις μέα στο ποτάμι και περπατώντας στο νερό να φτάσεις στην ίλη. Και οι δύο δρόμοι ήσαν δύσκολοι και επικίνδυνοι. Ο πρώτος δεν χριάζεται συζήτηση. Οι Ιταλοί θέριζαν με την βολή τους, μα και ο δεύτε-ρος δεν ήταν καλύτερος.
Δεν ήξερες που θάπεφτες από 15 μέτρα ύψος και πως θα τα κατάφερνες μέσα στο παγωμένο νερό. Ασφαλώς όσο τα πόδια σου θα βρισκοταν στο νερό δεν είχεσ φόβο απ' τις ιταλιές σφαίρες. Μα τι θα γίνει; Ο ουλαμαγός συμβούλεψε το ποτάμι. Ετσι και έγινε. Με ένα πήδημα ο λοχίας εξαφανίσθηκε. Ο Θεός να τον φυλάει είπαμε από μέσα μας. Πρέπει να φθάσει στην ίλη γιατί τα πυρομαχικά μας τελείωναν. Περιμέναμεενισχύσεις. Μα τίποτε.
Μια ώρα πριν νυκτώσει, παρ' όλες τις οικονομίες, οι ταινίες μόλις γ΄ςμιζαν ένα σακκίδιο. Η αποστο-λή μας με το πέσιμο της νύχτας θα είχε τελειώσει. Ο ουλαμαγός κράτησε στο οπλ/λο τον δεκανέα σκοπευτή και ένα λοχία. Τους άλλους τους έστελνε πίσω. Τέσσερι γεμάτες ταινίες έμεναν.
- Λοχία Λυμπερόπυλε, είπε ο ουλαμαγός, δρόμο. Η σειρά σου.
- Οχι κύριε ανθ/ρχε εσείς;
- Καλά λοιπόν στην τελευταία ταινία θα φύγεις. Πιόν δρόμο προτιμάς;
- Το ποτάμι, είπε ο λοχίας.
- Και συ δεκανέα Πιέρρο; ρώτησε.
- To ποτάμι κι' εγώ , φώναξε ο δεκανέας.
- Πολύ καλά, πρόσθεσε , κι εγώ θα πάρω τον δρόμο. Αν δεν φτάσω, συνέχισε και αποτάθηκε στο λοχία, να συντάξεις τον ουλαμό και να αναφέρεις στον ίλαρχο ότι κανείς δεν βρίσκεται πια μπροστά.
Στην αρχή της τελευταίας ταινίας ο λοχίας έφυγε.
- Ρίχνε Πιέρρο,, οι δθό μας μείναμε, είπεν ο ουλαμαγός. Στην τελευταία σφαίρα κλείσε το οπλοπο-λυβόλο και δίνε του. Το νου σου όμως στο οπλοπολυβόλο.
Δεν πρόφτασε να τελειώσει και σχεδόν ταυτόχρονα με την τελευταία σφαίρα, σαν ελατήριο πετάχθη-καν και οι δυό. Ο δεκανέας Πιέρρος έπεσε στο ποτάμι. Ο ουλαμαγός πήρε τον δρόμο προς τα πίσω. Οι Ιταλοί του έριχναν. Στην μέση του δρόμου ο ουλαμαγός έπεσε χάμω, ακριβώς στην ρίζα του βουνού. Με ένα άλμα, τρέχοντας σαν δαίμονας, πέρασε τα σκοτωμένα άλογα και έπιασε την στρφή. Η αποστολή του ουλαμού είχε τελειώσει.
Ολοι οι άνδρες γύρισαν πίσω. Μουσκεμένοι, παφωμένοι, νηστικοί είχαν στο πρόσωπο τους ζωγρα-φισμένη την ικανοποίηση και την χαρά ότι είχαν επιτελέσει το καθήκον τους. Ο ίλαρχος μας είχε ξεγράψει. Το ίδιο και οι πεζικαραίοι του Κρανιά που όλη την ημέρα μας έβλεπαν από το βουνό αριστερά. Μα οι καβαλλαραίοι γύρισαν όλοι. Τέσσαρα μόνον άλογα ήσαν τα ηρωικά θύματα της ολοήμερης μάχης.
Πάνε σχεδόν οκτώ χρόνια. Ηταν μια μέρα σαν όλες τις μέρες. Κρύο, αέρας σαν κάθε μέρα. Ηταν μια μέρα στην Αλβανία. Κι΄ όμως ήταν μια μέρα ξεχωριστή για τον ουλαμό μας. Ηταν η τρίτη Δεκεμβρίου. Η μέρα της μάχης της Σούχας...
Η Μάχη της Σούχας(1948) δημοσιευμένο στο περιοδικό "KENTAYΡΟΣ" (Οργανο ηθικής αγωγής Ιππικού Τεθωρακισμένων).
Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αλέξανδρος Στεφανίδης, πίσω και μέσα στο διήγημα αυτό διακρίνουμε την στάση του Ουλαμαγού Ανθυπίλαρχου που δεν ήταν άλλος από τον Οδυσσέα Λαμψίδη που όντας στο μέτωπο επέλεξε νκρατά μια μαγκούρα για την άυνα του και όχι όπλο, γιατί δεν θα μπορούσετη ζωή του να σκέφτεται πως είχε σκοτώσει άνθρωπο.
Για την προσωπικότητα του Οδυσσέα Λαμψίδη έχει γίνει σχετικό σχόλιο.
Περπατούσαμε... περπατούσαμε. Μπροστά ο ίλαρχος αμίλητος και πίσω ατελείωτη σειρά όλοι μας. Αδικα προσπαθούσαμε να λιγοστέψουμε το κρύο και την παγωνιά με την πορεία. Ενας παγωμένος αέρας σε χτύπαε στην καρδιά. Που και που, στην άκρη του δρόμου, συναντούσαμε ξαπλωμένους Ιταλύς νεκρούς. Το πρωί μόλις το πεχικό μας με μάχες είχε ξεκολλήσει τον εχθρό απ΄ το πέρασμα τούτο. Και προχωρούσαμε μέσα στην νύκτα. Πίσω μας και δεξιά ακούγαμε να γίνεται μάχη. Κατά τις δέκα ο ίλαρχος διέταξε να σταματήσουμε.
Πριν κοιμηθούμε, ο ίλαρχος φώναξε τον ουλαμαγό μας και τούδωσε διαταγές. Θα ξεκινούσε πριν φέξει με τον ουλαμό του "προς επιθετικήν αναγνώρισιν της εξόδου της στενωπού". H ώρα κόντευε πέντε. Ξυπνάμε, ετοιμάζουμε τ' αλογα και σύνταξις. Ακούμε τον ίλαρχο να λέγει του ουλαμαγού ότι δεν έχει τίποτε να προσθέσει στις χθεσινές του εντολές. Τους αποχαιρετήσαμε. Με τα ηνία των αλόγων μας στα χέρια περπατούσαμε. Εκατόν σχεδόν μέτρα πιό μπροστά δύο ανιχνευτές και κοντά τοθς ο ουλαμαγός. Αριστερά και κάτω από τον δρόμο καμμιά δεκαπενταριά μέτρα, το ποτάμι έσερνε ένα μέτρο παγωμένο νερό. Και εμεις στο στενό δρόμο περπατούσαμε προσεχτικοί, μα χωρίς καμ- μιά ανησυχία. Τα δύο βουνά στα πλευρά της στενωπού μας στερούσαν από κάθε ανοιχτό ορίζοντα, ενώ οι μαίαμδροι του δρόμου φανέρωναν μπροστά μας μόνον ένα μικρό κομμάτι του δρόμου.
Νομίζαμε ότι η νύχτα θα συνεχιζόταν ώρες ολόκληρες. Μα τώρα άρχιζε να φωτάει. Σε λίγο θα συμπληρώναμε μια ώρα πορείας. Ο ουλαμαγός σε κάθε στροφή μας σταμάταγε και μόνον όταν οι ανιχνευτές έφθαναν στην επόμενη μας έκανε σινιάλο να προχωρήσουμε. Μα περίεργο! Αντικρύ- ζαμε κιόλας τους τελευταίους λόφους που έκλειναν κάθετα τον δρόμο. Και Ιταλοί πουθενά. "Λες να έχουνε φύγει" ρώτησε ένας ρουμελιώτης ιππέας τον λοχία. "Ξέρω κι' εγώ" απάντησε αυτός "Θα δούμε ". Στην τελευταία στροφή οι ανιχνευταί γύρισαν πίσω. Ο ουλαμαγός διέταξε να πάνε να καλύ- ψουν τα άλογα του ουλαμού. Τοποθέτησε το οπλοπολυβόλο και έδωσε τη θέση στο άλλο. Ασφα- λώς οι Ιταλοί θα ήσαν μπροστά μας. Και πράγματι. Απέναντι μας, σχεδόν 200 μέτρα, ένας καπνός σηκώθηκε. Μια φωτιά έσβηνε και Ιταλοί βιαστικοί έτρεχαν στις θέσεις των. Ο Ανθυπίλαρχος μας, πίσω στον στενό δρόμο, έδινε διαταγές. "Γρήγορα τα άλογα πίσω. Τα οπλοπολυβόλα να δουλέψουν όταν θα πώ εγώ. Εσύ, λοχία, ανέβα πιό πάνω στην πλαγιά και ειδοποίησε μας αν κατέβουν απ΄ το βουνό τίποτε Ιταλοί που οπισθοχωρούν. Κι εσύ" είπε και αποτάνθηκε σ΄ ένα ιππέα από την Πελοπόν- νησο, "πήγαινε να ειδοποιήσεις τον ίλαρχο".
Δεν πρόφτασε να τελειώσει. Τρία ιταλικά πολυβόλα άρχισαν να ρίχνουν συνεχώς. Οπως στεκόταν πάνω στο δρόμο ο ουλαμαγός ξάπλωσε χάμω. Στο χέρι κρατούσε ένα μπαστούνι.
- Σε φάγανε; φώναξε ο Σακελλάρης ο σκοπευτής του ενός οπλοπολυβόλου.
- Οχι ακόμα, απάντησε αυτός. Παιδιά, συνέχισε, ρίχνετε.
Ο ουλαμαγός μας σέρνεται σιγά πάνω στον δρομάκο, καλύπτεται από ένα τιποτένιο χαμόκλαδο. Αφή-νει δεξιά του τον δρόμο, γαντζώνεται από ένα άλλο μικρό θάμνο και για μερικά δευτερόλεπτα είναι ένα με το κατακόρυφο σχεδόν έδαφος. Κάτω δεκαπέντε τουλάχιστο μέτρα θορυβεί το ποτάμι.Το νερό του που φτάνει ένα μποϊ κτυπάει στο ανώμαλο και γεμάτο βράχους έδαφος και γίνεται αντίλαλος γεμάτος μουσική στα αυτόματα που λυσασμένα ρίχνουν. Σε λίγο ο ανθυπίλαρχος κινείται πίσω μερικά μέτρα, πηδάει στον δρόμο και καλυμμένος με το μπαστούνι στο χέρι έρχεται κοντά μας.
- Σώθηκες κύριε Ανθ/ρχε, λέει ο σκοπευτής.
- Μπα, είναι πολύ κοντά και δεν μπορούν να σκοπεύουν, απάντησε αυτός.
Υστερα έδωσε στόχους στα πυρά μας, κανόνισε την βολή, τοποθέτησε προωθημένους παρατηρητάς και η μάχη συνεχιζόταν. Γυρίζω λίγο πλάγια να δω τον δρόμο απ΄ όπου ήρθαμε. Μέχρι 70 μέτρα προς τα πίσω βάλλεται ολόκληρος από τα πολυβόλα.
Στο βάθος τέσσερα ως πέντε άλογα που δεν είχαν προφτάσει να πάρουν την στροφή είναι ξαπλωμένα χάμω. Στις έντεκα τρία αεοπλάνα ιταλικά πέρασαν χαμηλά από πάνω μας. Δεν μας κάηκε καρφί. Στις κορυφές των δυο βουνών που ήσαν στα πλευρά μας το τουφεκίδι συνεχιζόταν. Στο αριστερό εκείνο που χαμηλώνοντας έφτανε στο Λιμπόχοβο πολεμούσαν οι πεζικαραίοι του τάγματος Κρανιά. Δεξιά οι Ιταλοί οπισθοχωρούσαν συνεχώς. Και μεις κρατούσαμε γερά. Τα πυρομαχικά μας ήταν λίγα. Μα η τύχη μας βοήθησε για να μας φθάσουν. Kατά το μεσημέρι οι Ιταλοί άρχισαν να ρίχνουν με μικρούς όλμους. Για πρώτη φορά ακούγαμε τον κρότο τους. Mα και πάλιν δεν δεν μπόρεσαν να κάνουν τίπο-τε. Ατάραχοι όλοι συνεχίζουμε τη δουλειά μας.
Στις τρεις το απόγευμα ένας λοχίας με ένα τοπογραφικό σχέδιο και μια αναφορά θα πήγαινε αγγελιο-φόρος πίσω στον ίλαρχο. Μα πως θα πάει πίσω; Eδώ είναι το πρόβλημα. Δύο λύσεις υπήρχαν. Η πρώτη, ο δρομάκος απ΄ όπου ήρθαμε. Επρεπε να φτάσει σώος, με ένα άλμα, μέχρι τα πεσμένα άλογα. Απ΄ εκεί ο κίνδυνος ήταν λιγώτεος. Η δεύτερη σε πάγωνε ολόκληρο. Επρεπε να πηδήσεις μέα στο ποτάμι και περπατώντας στο νερό να φτάσεις στην ίλη. Και οι δύο δρόμοι ήσαν δύσκολοι και επικίνδυνοι. Ο πρώτος δεν χριάζεται συζήτηση. Οι Ιταλοί θέριζαν με την βολή τους, μα και ο δεύτε-ρος δεν ήταν καλύτερος.
Δεν ήξερες που θάπεφτες από 15 μέτρα ύψος και πως θα τα κατάφερνες μέσα στο παγωμένο νερό. Ασφαλώς όσο τα πόδια σου θα βρισκοταν στο νερό δεν είχεσ φόβο απ' τις ιταλιές σφαίρες. Μα τι θα γίνει; Ο ουλαμαγός συμβούλεψε το ποτάμι. Ετσι και έγινε. Με ένα πήδημα ο λοχίας εξαφανίσθηκε. Ο Θεός να τον φυλάει είπαμε από μέσα μας. Πρέπει να φθάσει στην ίλη γιατί τα πυρομαχικά μας τελείωναν. Περιμέναμεενισχύσεις. Μα τίποτε.
Μια ώρα πριν νυκτώσει, παρ' όλες τις οικονομίες, οι ταινίες μόλις γ΄ςμιζαν ένα σακκίδιο. Η αποστο-λή μας με το πέσιμο της νύχτας θα είχε τελειώσει. Ο ουλαμαγός κράτησε στο οπλ/λο τον δεκανέα σκοπευτή και ένα λοχία. Τους άλλους τους έστελνε πίσω. Τέσσερι γεμάτες ταινίες έμεναν.
- Λοχία Λυμπερόπυλε, είπε ο ουλαμαγός, δρόμο. Η σειρά σου.
- Οχι κύριε ανθ/ρχε εσείς;
- Καλά λοιπόν στην τελευταία ταινία θα φύγεις. Πιόν δρόμο προτιμάς;
- Το ποτάμι, είπε ο λοχίας.
- Και συ δεκανέα Πιέρρο; ρώτησε.
- To ποτάμι κι' εγώ , φώναξε ο δεκανέας.
- Πολύ καλά, πρόσθεσε , κι εγώ θα πάρω τον δρόμο. Αν δεν φτάσω, συνέχισε και αποτάθηκε στο λοχία, να συντάξεις τον ουλαμό και να αναφέρεις στον ίλαρχο ότι κανείς δεν βρίσκεται πια μπροστά.
Στην αρχή της τελευταίας ταινίας ο λοχίας έφυγε.
- Ρίχνε Πιέρρο,, οι δθό μας μείναμε, είπεν ο ουλαμαγός. Στην τελευταία σφαίρα κλείσε το οπλοπο-λυβόλο και δίνε του. Το νου σου όμως στο οπλοπολυβόλο.
Δεν πρόφτασε να τελειώσει και σχεδόν ταυτόχρονα με την τελευταία σφαίρα, σαν ελατήριο πετάχθη-καν και οι δυό. Ο δεκανέας Πιέρρος έπεσε στο ποτάμι. Ο ουλαμαγός πήρε τον δρόμο προς τα πίσω. Οι Ιταλοί του έριχναν. Στην μέση του δρόμου ο ουλαμαγός έπεσε χάμω, ακριβώς στην ρίζα του βουνού. Με ένα άλμα, τρέχοντας σαν δαίμονας, πέρασε τα σκοτωμένα άλογα και έπιασε την στρφή. Η αποστολή του ουλαμού είχε τελειώσει.
Ολοι οι άνδρες γύρισαν πίσω. Μουσκεμένοι, παφωμένοι, νηστικοί είχαν στο πρόσωπο τους ζωγρα-φισμένη την ικανοποίηση και την χαρά ότι είχαν επιτελέσει το καθήκον τους. Ο ίλαρχος μας είχε ξεγράψει. Το ίδιο και οι πεζικαραίοι του Κρανιά που όλη την ημέρα μας έβλεπαν από το βουνό αριστερά. Μα οι καβαλλαραίοι γύρισαν όλοι. Τέσσαρα μόνον άλογα ήσαν τα ηρωικά θύματα της ολοήμερης μάχης.
Πάνε σχεδόν οκτώ χρόνια. Ηταν μια μέρα σαν όλες τις μέρες. Κρύο, αέρας σαν κάθε μέρα. Ηταν μια μέρα στην Αλβανία. Κι΄ όμως ήταν μια μέρα ξεχωριστή για τον ουλαμό μας. Ηταν η τρίτη Δεκεμβρίου. Η μέρα της μάχης της Σούχας...
Η Μάχη της Σούχας(1948) δημοσιευμένο στο περιοδικό "KENTAYΡΟΣ" (Οργανο ηθικής αγωγής Ιππικού Τεθωρακισμένων).
Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αλέξανδρος Στεφανίδης, πίσω και μέσα στο διήγημα αυτό διακρίνουμε την στάση του Ουλαμαγού Ανθυπίλαρχου που δεν ήταν άλλος από τον Οδυσσέα Λαμψίδη που όντας στο μέτωπο επέλεξε νκρατά μια μαγκούρα για την άυνα του και όχι όπλο, γιατί δεν θα μπορούσετη ζωή του να σκέφτεται πως είχε σκοτώσει άνθρωπο.
Για την προσωπικότητα του Οδυσσέα Λαμψίδη έχει γίνει σχετικό σχόλιο.
Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010
Aγέλαστος πέτρα
Ταινία - ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Φίλιππου Κουτσαφτή
Ενα γλυκό βράδυ του Οκτώβρη . Οδεύουμε προς Ελευσίνα. Παρκάρω κοντά στον αρχαιολογικό χώρο. Εκστασιασμένοι κοντοστεκόμαστε στον φωταγωγημένο ιερό χώρο. Μετά τις εργασίες περιφερόμαστε στην συνοικία του Αγίου Γεωργίου και μου κάνουν εντύπωση η χαμηλή δόμηση και οι περιποιημένοι μικροί κήποι των σπιτιών, που μόλις διακρίνω μέσα στην νύχτα.
Κανένα ίχνος από άναρχη δόμηση. Επιτέλους η άλλη πλευρά του νομίσματος σκέφτηκα.
Την επομένη είπα τις εντυπώσεις μου στον Αντώνη. Αυτός με παρέπεμψε στην ταινία του Κουτσαφτή. Αξίζει να την δεις με παρότρυνε.
Εδώ λοιπόν ξαπόστασε η "αγέλαστη" θεά Δήμητρα συντετριμμένη από την απώλεια της κόρης της Περσεφόνης, Η Ελευσίνα, την πόλη των αρχαίων μυστών. Τα γυρίσματα της ταινίας διήρκεσαν 10 χρόνια. Η ταινία ακολουθεί τις ζωές ορισμένων κατοίκων της Ελευσίνας. Καθημερινοί, απλοί άνθρωποι παρελαύνουν μπροστά από τον φακό απαθανατίζοντας έτσι το κομμάτι της Ελευσίνας που κρατάνε μέσα τους. Η ταινία βραβεύτηκε το 2000 στο 41ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
Καθημερινοί άνθρωποι της (προσφυγικής) άνω πόλης οι οποίοι σημαδεύουν το τέλος του πολύπαθου εικοστού αιώνα. Καταγράφονται με μοναδικό λυρικό και γλαφυρό η φυσιογνωμία τους, το βαθύτερο τους είναι (το ιώνιας προέλευσης), η κίνηση μέσα στο χωροταξικό περιβάλλον το οποίο κατασπαράσσεται από την αδηφάγο βέβηλη διεκδίκηση κάθε σπιθαμής (γής και ψυχής) του 
υλικού έναντι του πνευματικού. Συγκλονιστική φιγούρα ο Παναγιώτης Φαρμάκης. "Παπαδιαμαντικός" αλαφροίσκιωτος , στιβαρός διασώστης των λειψάνων της μυστικής συνειδητότητας των ιεροφαντών, αποκαταστάτης της προσφοράς του αυτοκράτορα Αδριανού, αφού περισυλλέγει τα διάσπαρτα στοιχείο λιθοδομής και τα επανατοποθετεί στον αρχαιολογικό χώρο. Τελετάρχης της πνευματικής μύησης αλλά και του έλεγχου της συνείδησης μας .
Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται όλως ιδιαιτέρως στην Φωτεινή, της οποίας η αναφορά για τις ανασκαφές στο Δερβένι με συνεπήρε .
Σύνδεσμοι για την παρακολούθηση του έργου:
Απόσπασμα Νο 1 Aπόσπασμα Νο 2 Απόσπασμα Νο 3
Απόσπασμα Νο 4 Απόσπασμα Νο 5 Απόσπασμα Νο. 6 Απόσπασμα Νο 7 Απόσπασμα Νο 8 Aπόσπασμα 9
Ενα γλυκό βράδυ του Οκτώβρη . Οδεύουμε προς Ελευσίνα. Παρκάρω κοντά στον αρχαιολογικό χώρο. Εκστασιασμένοι κοντοστεκόμαστε στον φωταγωγημένο ιερό χώρο. Μετά τις εργασίες περιφερόμαστε στην συνοικία του Αγίου Γεωργίου και μου κάνουν εντύπωση η χαμηλή δόμηση και οι περιποιημένοι μικροί κήποι των σπιτιών, που μόλις διακρίνω μέσα στην νύχτα.
Κανένα ίχνος από άναρχη δόμηση. Επιτέλους η άλλη πλευρά του νομίσματος σκέφτηκα.
Την επομένη είπα τις εντυπώσεις μου στον Αντώνη. Αυτός με παρέπεμψε στην ταινία του Κουτσαφτή. Αξίζει να την δεις με παρότρυνε.
Εδώ λοιπόν ξαπόστασε η "αγέλαστη" θεά Δήμητρα συντετριμμένη από την απώλεια της κόρης της Περσεφόνης, Η Ελευσίνα, την πόλη των αρχαίων μυστών. Τα γυρίσματα της ταινίας διήρκεσαν 10 χρόνια. Η ταινία ακολουθεί τις ζωές ορισμένων κατοίκων της Ελευσίνας. Καθημερινοί, απλοί άνθρωποι παρελαύνουν μπροστά από τον φακό απαθανατίζοντας έτσι το κομμάτι της Ελευσίνας που κρατάνε μέσα τους. Η ταινία βραβεύτηκε το 2000 στο 41ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
υλικού έναντι του πνευματικού. Συγκλονιστική φιγούρα ο Παναγιώτης Φαρμάκης. "Παπαδιαμαντικός" αλαφροίσκιωτος , στιβαρός διασώστης των λειψάνων της μυστικής συνειδητότητας των ιεροφαντών, αποκαταστάτης της προσφοράς του αυτοκράτορα Αδριανού, αφού περισυλλέγει τα διάσπαρτα στοιχείο λιθοδομής και τα επανατοποθετεί στον αρχαιολογικό χώρο. Τελετάρχης της πνευματικής μύησης αλλά και του έλεγχου της συνείδησης μας .Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται όλως ιδιαιτέρως στην Φωτεινή, της οποίας η αναφορά για τις ανασκαφές στο Δερβένι με συνεπήρε .
Σύνδεσμοι για την παρακολούθηση του έργου:
Απόσπασμα Νο 1 Aπόσπασμα Νο 2 Απόσπασμα Νο 3
Απόσπασμα Νο 4 Απόσπασμα Νο 5 Απόσπασμα Νο. 6 Απόσπασμα Νο 7 Απόσπασμα Νο 8 Aπόσπασμα 9
Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010
To μέγιστο λάθος ημών των Ελλήνων
του Γιάννη Κορομήλη (23.10.2010)
Για τον Αριστείδη το «δίκαιο» (540-468 π.Χ) όλοι ή έστω οι περισσότεροι κάτι έχουμε ακούσει. Ξέρουμε πως ήταν ένας επιφανής πολιτικός και στρατηγός των Αθηναίων. Ήταν στρατηγός στη σημαντική μάχη των Πλαταιών.
Εκτός από την μεγάλη του σωφροσύνη και την αφοσίωση του στο καθήκον και στην Αθήνα τον διέκρινε μια απόλυτη σχεδόν προσήλωση στη δικαιοσύνη.
Γι’ αυτό και έμεινε στην ιστορία ως Αριστείδης «ο δίκαιος». Αν και από εύπορη οικογένεια πέθανε πάμπτωχος. Η παράδοση μάς μεταφέρει και το εξής χαρακτηριστικό περιστατικό:
Όταν τέθηκε σε ψηφοφορία η πρόταση των αρχόντων (με επικεφαλής τον σημαντικό πολιτικό του αντίπαλο, τον Θεμιστοκλή) να εξοριστεί ο Αριστείδης, ένας απλός και αγράμματος πολίτης συναντώντας τον Αριστείδη, που δεν τον γνώριζε ως πρόσωπο, του ζήτησε να γράψει πάνω στο όστρακο το όνομα Αριστείδης.
Σημειώνουμε πως η εξορία ή μη ενός ατόμου αποφασιζόταν με τη διαδικασία του οστρακισμού ή εξοστρακισμού. Κάθε πολίτης έπαιρνε ένα όστρακο (κομμάτι από σπασμένο πήλινο αγγείο) και έγραφε πάνω σ’ αυτό το όνομα αυτού που επιθυμούσε να εξοριστεί. Για να εξοριστεί κάποιος το όνομά του έπρεπε να βρεθεί γραμμένο σε πάνω από 6.000 όστρακα. Το 25% περίπου του όλου αριθμού των Αθηναίων πολιτών.
Ο Αριστείδης ρώτησε τον αγράμματο πολίτη που του ζήτησε να γράψει το όνομά του στο όστρακο τι μεγάλο κακό του είχε κάνει ο Αριστείδης ώστε να ζητάει την εξορία του. Εκείνος του απάντησε πως δεν του είχε κάνει κανένα απολύτως κακό αλλά είχε βαρεθεί να ακούει να τον λένε συνέχεια δίκαιο (!). Ο Αριστείδης δεν είπε τίποτα, έγραψε το όνομά του πάνω στο όστρακο και εξορίστηκε. Φυσικά υπήρξαν πάνω από 6.000 Αθηναίοι πολίτες που έγραφαν σε όστρακα το όνομά του. Που δεν τον ήθελαν στην Αθήνα. Και εξορίστηκε.
Σίγουρα «έβαλαν το χέρι τους» και ο Θεμιστοκλής και οι «δικοί του» Άρχοντες. Όμως αυτό που έχει μεγάλη σημασία και γι’ αυτό και γράφτηκαν οι γραμμές αυτές είναι το γεγονός ότι περισσότεροι από 6.000 πολίτες, αξιωματούχοι και μη, επέλεξαν να εξορίσουν (η πρόβλεψη τότε ήταν τότε για 10 χρόνια, αργότερα περιορίστηκε στα πέντε) έναν έντιμο, ικανό και αξιοπρεπή πολιτικό και στρατηγό όπως ήταν ο Αριστείδης. Είναι φαίνεται ένα ελάττωμα (από τα όχι και λίγα) της ράτσας μας.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε, πριν λίγους μήνες: Κατά την άποψή μου το μέγιστο λάθος που μας ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια του ελληνικού έθνους είναι η συστηματική περιφρόνηση από μέρους των πολιτών προς τους αρίστους. Με συνέπεια την επιλογή των μετριοτήτων και συχνά ανίκανων στις θέσεις των κάθε λογής «οδηγών» (ταγών) πολιτικών, επιστημόνων, διανοουμένων και γενικά όλων αυτών που αποτελούν την καθεστηκυία τάξη, στην οποία ένας λαός εμπιστεύεται τις τύχες του…».
Αξίζει να σταθούμε για λίγο στο περιστατικό με τον Αριστείδη το δίκαιο, αλλά και στα λόγια του Μίκη Θεοδωράκη. Γιατί ο συγκεκριμένος αγράμματος πολίτης και οι χιλιάδες άλλοι που εξοστράκισαν τον Αριστείδη οδηγήθηκαν σ’ αυτή την απόφαση; Ο πολίτης αφελέστατα και με κάθε ειλικρίνεια δήλωσε ότι ήθελε να εξοριστεί ο δίκαιος Αριστείδης γιατί κουράστηκε να ακούει ότι είναι… δίκαιος(!). Αλλά αυτό είναι σκέτος παραλογισμός.
Υποτίθεται ότι κάθε πολίτης γραμματισμένος ή αγράμματος, μορφωμένος ή όχι, φτωχός ή μικρομεσαίος (ας κρατήσουμε μια επιφύλαξη για τους αρκετά ή πολύ πλούσιους γιατί γι’ αυτούς μπαίναν στη μέση και άλλα γνωστά κριτήρια.) Θα πρέπει όχι μόνο να μην τιμωρεί τους έντιμους, τους ικανούς, τους άξιους, τους άριστους (όπως ο Αριστείδης) αλλά αντίθετα να τους ανεβάζει και στα ύπατα ακόμη αξιώματα. Γιατί έτσι βοηθάει όχι μόνο την πατρίδα, την κοινωνία, αλλά και την οικογένεια του και τον εαυτό του.
Ο Μίκης Θεοδωράκης μας λέει πως αυτό, η περιφρόνηση δηλαδή προς τους άριστους «είναι το μέγιστο λάθος (ημών των Ελλήνων) που μας ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια του ελληνικού έθνους…» Μ’ άλλα λόγια πάντοτε και στην αρχαιότητα και μέχρι σήμερα επιλέγαμε και επιλέγουμε μετριότητες μέχρι και ανίκανους, στις υψηλές θέσεις «της καθεστηκυίας τάξης» που διαχειρίζεται τις τύχες του λαού και της χώρας.
Είναι πραγματικά απορίας άξιο το ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί όντως συμβαίνει. Και το ξέρουμε όλοι μας. Παραδείγματα πάμπολλα ικανών και άξιων Ελλήνων που «έφαγαν τα μούτρα τους» στην προσπάθεια τους να προσφέρουν στην πολιτική, στην επιστήμη, στην τέχνη ή «πήραν των ομματιών τους» και διαπρέπουν στην Ευρώπη, στην Αμερική και σε άλλες πόλεις πιο φιλόξενες και αξιοκρατικές χώρες του κόσμου, όπου διακρίνονται και προσφέρουν. Όσα θα μπορούσαν να προσφέρουν και στη χώρα μας αν τους φερόταν σαν φιλόστοργη μάνα και όχι σαν αδιάφορη μητριά.
Και αξίζει πραγματικά να αναρωτηθούμε: αν τα τελευταία 30 χρόνια η πολιτική και η πνευματική μας ηγεσία απαρτίζονταν από τους άριστους, δηλαδή τους αξιότερους, εντιμότερους, ικανότερους που η Ελλάδα διαθέτει (και πάντα διέθετε) θα είχαμε φτάσει στο σημερινό μας κατάντημα; Ασφαλώς όχι. Χίλιες φορές όχι. Διαπράξαμε όμως το πατροπαράδοτο «μέγιστο λάθος». Και θα το πληρώσουμε. Το πληρώνουμε πολύ ακριβά μάλιστα. Και θα το πληρώνουμε μέχρι να δώσουμε τέλος στη μετριοκρατία.
Γιάννης Κορομήλης
Εκδότης
"ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ"
Κατερίνη
Για τον Αριστείδη το «δίκαιο» (540-468 π.Χ) όλοι ή έστω οι περισσότεροι κάτι έχουμε ακούσει. Ξέρουμε πως ήταν ένας επιφανής πολιτικός και στρατηγός των Αθηναίων. Ήταν στρατηγός στη σημαντική μάχη των Πλαταιών.
Εκτός από την μεγάλη του σωφροσύνη και την αφοσίωση του στο καθήκον και στην Αθήνα τον διέκρινε μια απόλυτη σχεδόν προσήλωση στη δικαιοσύνη.
Γι’ αυτό και έμεινε στην ιστορία ως Αριστείδης «ο δίκαιος». Αν και από εύπορη οικογένεια πέθανε πάμπτωχος. Η παράδοση μάς μεταφέρει και το εξής χαρακτηριστικό περιστατικό:
Όταν τέθηκε σε ψηφοφορία η πρόταση των αρχόντων (με επικεφαλής τον σημαντικό πολιτικό του αντίπαλο, τον Θεμιστοκλή) να εξοριστεί ο Αριστείδης, ένας απλός και αγράμματος πολίτης συναντώντας τον Αριστείδη, που δεν τον γνώριζε ως πρόσωπο, του ζήτησε να γράψει πάνω στο όστρακο το όνομα Αριστείδης.
Σημειώνουμε πως η εξορία ή μη ενός ατόμου αποφασιζόταν με τη διαδικασία του οστρακισμού ή εξοστρακισμού. Κάθε πολίτης έπαιρνε ένα όστρακο (κομμάτι από σπασμένο πήλινο αγγείο) και έγραφε πάνω σ’ αυτό το όνομα αυτού που επιθυμούσε να εξοριστεί. Για να εξοριστεί κάποιος το όνομά του έπρεπε να βρεθεί γραμμένο σε πάνω από 6.000 όστρακα. Το 25% περίπου του όλου αριθμού των Αθηναίων πολιτών.
Ο Αριστείδης ρώτησε τον αγράμματο πολίτη που του ζήτησε να γράψει το όνομά του στο όστρακο τι μεγάλο κακό του είχε κάνει ο Αριστείδης ώστε να ζητάει την εξορία του. Εκείνος του απάντησε πως δεν του είχε κάνει κανένα απολύτως κακό αλλά είχε βαρεθεί να ακούει να τον λένε συνέχεια δίκαιο (!). Ο Αριστείδης δεν είπε τίποτα, έγραψε το όνομά του πάνω στο όστρακο και εξορίστηκε. Φυσικά υπήρξαν πάνω από 6.000 Αθηναίοι πολίτες που έγραφαν σε όστρακα το όνομά του. Που δεν τον ήθελαν στην Αθήνα. Και εξορίστηκε.
Σίγουρα «έβαλαν το χέρι τους» και ο Θεμιστοκλής και οι «δικοί του» Άρχοντες. Όμως αυτό που έχει μεγάλη σημασία και γι’ αυτό και γράφτηκαν οι γραμμές αυτές είναι το γεγονός ότι περισσότεροι από 6.000 πολίτες, αξιωματούχοι και μη, επέλεξαν να εξορίσουν (η πρόβλεψη τότε ήταν τότε για 10 χρόνια, αργότερα περιορίστηκε στα πέντε) έναν έντιμο, ικανό και αξιοπρεπή πολιτικό και στρατηγό όπως ήταν ο Αριστείδης. Είναι φαίνεται ένα ελάττωμα (από τα όχι και λίγα) της ράτσας μας.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε, πριν λίγους μήνες: Κατά την άποψή μου το μέγιστο λάθος που μας ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια του ελληνικού έθνους είναι η συστηματική περιφρόνηση από μέρους των πολιτών προς τους αρίστους. Με συνέπεια την επιλογή των μετριοτήτων και συχνά ανίκανων στις θέσεις των κάθε λογής «οδηγών» (ταγών) πολιτικών, επιστημόνων, διανοουμένων και γενικά όλων αυτών που αποτελούν την καθεστηκυία τάξη, στην οποία ένας λαός εμπιστεύεται τις τύχες του…».
Αξίζει να σταθούμε για λίγο στο περιστατικό με τον Αριστείδη το δίκαιο, αλλά και στα λόγια του Μίκη Θεοδωράκη. Γιατί ο συγκεκριμένος αγράμματος πολίτης και οι χιλιάδες άλλοι που εξοστράκισαν τον Αριστείδη οδηγήθηκαν σ’ αυτή την απόφαση; Ο πολίτης αφελέστατα και με κάθε ειλικρίνεια δήλωσε ότι ήθελε να εξοριστεί ο δίκαιος Αριστείδης γιατί κουράστηκε να ακούει ότι είναι… δίκαιος(!). Αλλά αυτό είναι σκέτος παραλογισμός.
Υποτίθεται ότι κάθε πολίτης γραμματισμένος ή αγράμματος, μορφωμένος ή όχι, φτωχός ή μικρομεσαίος (ας κρατήσουμε μια επιφύλαξη για τους αρκετά ή πολύ πλούσιους γιατί γι’ αυτούς μπαίναν στη μέση και άλλα γνωστά κριτήρια.) Θα πρέπει όχι μόνο να μην τιμωρεί τους έντιμους, τους ικανούς, τους άξιους, τους άριστους (όπως ο Αριστείδης) αλλά αντίθετα να τους ανεβάζει και στα ύπατα ακόμη αξιώματα. Γιατί έτσι βοηθάει όχι μόνο την πατρίδα, την κοινωνία, αλλά και την οικογένεια του και τον εαυτό του.
Ο Μίκης Θεοδωράκης μας λέει πως αυτό, η περιφρόνηση δηλαδή προς τους άριστους «είναι το μέγιστο λάθος (ημών των Ελλήνων) που μας ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια του ελληνικού έθνους…» Μ’ άλλα λόγια πάντοτε και στην αρχαιότητα και μέχρι σήμερα επιλέγαμε και επιλέγουμε μετριότητες μέχρι και ανίκανους, στις υψηλές θέσεις «της καθεστηκυίας τάξης» που διαχειρίζεται τις τύχες του λαού και της χώρας.
Είναι πραγματικά απορίας άξιο το ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί όντως συμβαίνει. Και το ξέρουμε όλοι μας. Παραδείγματα πάμπολλα ικανών και άξιων Ελλήνων που «έφαγαν τα μούτρα τους» στην προσπάθεια τους να προσφέρουν στην πολιτική, στην επιστήμη, στην τέχνη ή «πήραν των ομματιών τους» και διαπρέπουν στην Ευρώπη, στην Αμερική και σε άλλες πόλεις πιο φιλόξενες και αξιοκρατικές χώρες του κόσμου, όπου διακρίνονται και προσφέρουν. Όσα θα μπορούσαν να προσφέρουν και στη χώρα μας αν τους φερόταν σαν φιλόστοργη μάνα και όχι σαν αδιάφορη μητριά.
Και αξίζει πραγματικά να αναρωτηθούμε: αν τα τελευταία 30 χρόνια η πολιτική και η πνευματική μας ηγεσία απαρτίζονταν από τους άριστους, δηλαδή τους αξιότερους, εντιμότερους, ικανότερους που η Ελλάδα διαθέτει (και πάντα διέθετε) θα είχαμε φτάσει στο σημερινό μας κατάντημα; Ασφαλώς όχι. Χίλιες φορές όχι. Διαπράξαμε όμως το πατροπαράδοτο «μέγιστο λάθος». Και θα το πληρώσουμε. Το πληρώνουμε πολύ ακριβά μάλιστα. Και θα το πληρώνουμε μέχρι να δώσουμε τέλος στη μετριοκρατία.
Γιάννης Κορομήλης
Εκδότης
"ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ"
Κατερίνη
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010
Aπαντα Αριστοτέλη
Πάντα με αποσχολούσε πως θα μπορούσα να προσεγγίσω έστω και αποσπασματικά αυτό το τεράστιο σε πλάτος και σε βάθος συγγραφικό έργο του φάρου της ορθολογιστικής και επιστημονικής προσέγγισης. Προσπάθησα λοιπόν να συντάξω ένα μπούσουλα με όλα τα συγγράματα βασιζόμενος στα περιληπτικά εισαγωγικά σχόλια (των εκδόσεων "KAKTOΣ")για τοπεριεχόμενο των επι μέρους βιβλίων:
ΟΡΓΑΝΟΝ 1
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ Είδος εισαγωγής στην αριστοτελική λογική. ΄Εκφραση του Είναι και καταγραφή των μορφών του όντος που περιέχονται στην πραγματικότητα. Οι ομάδες του είναι, οι ομάδες των «κατηγορουμένων» (ιδιοτήτων που αποδίδονται σε ένα υποκείμενο). Ουσία, ποσότητα, ποιότητα, αναφορά, χώρος, χρόνος, στάση, κατοχή ενέργεια, πάθηση
ΠΕΡΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ Το δεύτερο σύγγραμμα του Οργάνου, Φιλοσοφία της Λογικής, Φιλοσοφία της γλώσσας, Οντολογία, Γνωσιολογία. Εξετάζονται τα μέρη και οι μορφές των λογικών προτάσεων και οι τρόποι έκφρασης που συνδέονται με τις προτάσεις αυτές.
ΟΡΓΑΝΟΝ 2 – ΤΟΠΙΚΩΝ
Βιβλία Α,Β,Γ,Δ,Ε: Η πρώτη θεωρητική συστηματική προσέγγιση της διαλεκτικής. Πώς μπορεί να φτάνει κάποιος διαλεκτικά σε πιθανές θέσεις για κάθε ζήτημα, χωρίς να αντιφάσκει κατά την τεκμηρίωση των θέσεων αυτών. Η τέχνη της λογικής επιχειρηματολογίας. Βιβλία Ζ, Η, Θ: Συνέχεια περί του διαλεκτικού συλλογισμού και του τρόπου παραγωγής του. Αποκλείεται από τη λογική ο συλλογισμός που δεν μπορεί να υποστηριχτεί ηθικά.
ΟΡΓΑΝΟΝ 3 – ΤΟΠΙΚΩΝ
Bιβλία Ζ, Η, Θ: Συνέχεια περί του διαλεκτικού συλλογισμού και του τρόπου παραγωγής του. Αποκλείεται από τη λογική ο συλλογισμός που δεν μπορεί να υποστηριχτεί ηθικά
ΟΡΓΑΝΟΝ 4 - ΑΝΑΛΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ
Βιβλία Α,Β: Η γενική διδασκαλία για τον παραγωγικό συλλογισμό, διατύπωση και απόδειξη των νόμων του και των μορφών που μπορεί να λάβει όψεις και ιδιότητες του συλλογισμού και αντίστοιχες συλλογιστικές μέθοδοι.
ΟΡΓΑΝΟΝ 5 – ANAΛΥΤΙΚΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ
Βιβλία Α,Β: Η επιστημολογική μεθοδολογία του Αριστοτέλη. Η απόκτηση της γνώσης μέσω της απόδειξης και του ορισμού. ΄Οργανο απόδειξης ο αποδεικτικός συλλογισμός.
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ
Συνέχιση της προβληματικής των Τοπικών. Αντίθεση στην επιχειρηματολογία των Εριστικών.
ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ
Θεώρηση του σώματος και της ψυχής ως δύο όψεων μιας και μοναδικής ουσίας. Στη μεταξύ τους σχέση τα δύο τούτα νοούνται ως ύλη και μορφή. Η ψυχή ως εντελέχεια του ατόμου.
ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Ιστορία και πολιτική οργάνωση των Αθηνών από την περίοδο της πρωτόγονης μοναρχίας μέχρι τη δημοκρατία των αρχών του 4ου αι. π.Χ Μυθικά χρόνια, Κυλώνειον άγος, Δράκων, Σόλων, Πεισίστρατος, Τυραννοκτόνοι, Περσικοί πόλεμοι. Το πολίτευμα της εποχής του συγγραφέα. Κοινωνική και πολιτική οργάνωση. Οι θεσμοί, οι άρχοντες, τα όργανα.
ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Οι απόψεις του Αριστοτέλη για τη πολιτική ζωή, τον χαρακτήρα και την οργάνωση της, διαρθρωμένες αφ'ενός θεωρητικά και αφ'ετέρου στη βάση της ιστορικής εμπειρίας.
Βιβλίο Α: Ορισμός και διάρθρωση της πολιτείας η σύσταση της από ιστορική άποψη. Ο άνθρωπος ως "ζώον πολιτικόν". Σχέση οικογενειακής και πολιτικής κοινότητας. Θέση των γυναικών, των παιδιών και των δούλων. Βιβλίο Β: Η ιδανική πολιτεία. Οι θεωρίες του Πλάτωνα, του Φαλέα και του Ιππόδαμου. Τα πολιτεύματα της Σπάρτης, της Κρήτης και της Καρχηδόνας. Νομοθέτες του παρελθόντος. Βιβλίο Γ: Η έννοια της πόλης και του πολίτη. Είδη πολιτευμάτων Δημοκρατία, Ολιγαρχία, Βασιλεία. Τα είδη της Μοναρχίας, Βιβλίο Δ: Πολιτεύματα που επικρατούν και παρεκβατικές μορφές τους. Σχετικά με το άριστο πολίτευμα. Βιβλίο Ε: Συνέχεια για την παθολογία των πολιτευμάτων. Αιτίες και μορφές εκδήλωσης των στάσεων στα διάφορα πολιτεύματα. Βιβλίο Ζ: Καλύτερη δυνατή οργάνωση της Δημοκρατίας και της Ολιγαρχίας, με σκοπό την προστασία τους. Βιβλίο Η: Περιγραφή του άριστου πολιτεύματος. Θεμελιώδεις αρχές και σκοποί της παιδείας στην άριστη πολιτεία. Βιβλίο Θ: Η αγωγή των νέων στην άριστη πολιτεία. Γυμναστική και μουσική.
ΟΡΓΑΝΟΝ 1
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ Είδος εισαγωγής στην αριστοτελική λογική. ΄Εκφραση του Είναι και καταγραφή των μορφών του όντος που περιέχονται στην πραγματικότητα. Οι ομάδες του είναι, οι ομάδες των «κατηγορουμένων» (ιδιοτήτων που αποδίδονται σε ένα υποκείμενο). Ουσία, ποσότητα, ποιότητα, αναφορά, χώρος, χρόνος, στάση, κατοχή ενέργεια, πάθηση
ΠΕΡΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ Το δεύτερο σύγγραμμα του Οργάνου, Φιλοσοφία της Λογικής, Φιλοσοφία της γλώσσας, Οντολογία, Γνωσιολογία. Εξετάζονται τα μέρη και οι μορφές των λογικών προτάσεων και οι τρόποι έκφρασης που συνδέονται με τις προτάσεις αυτές.
ΟΡΓΑΝΟΝ 2 – ΤΟΠΙΚΩΝ
Βιβλία Α,Β,Γ,Δ,Ε: Η πρώτη θεωρητική συστηματική προσέγγιση της διαλεκτικής. Πώς μπορεί να φτάνει κάποιος διαλεκτικά σε πιθανές θέσεις για κάθε ζήτημα, χωρίς να αντιφάσκει κατά την τεκμηρίωση των θέσεων αυτών. Η τέχνη της λογικής επιχειρηματολογίας. Βιβλία Ζ, Η, Θ: Συνέχεια περί του διαλεκτικού συλλογισμού και του τρόπου παραγωγής του. Αποκλείεται από τη λογική ο συλλογισμός που δεν μπορεί να υποστηριχτεί ηθικά.
ΟΡΓΑΝΟΝ 3 – ΤΟΠΙΚΩΝ
Bιβλία Ζ, Η, Θ: Συνέχεια περί του διαλεκτικού συλλογισμού και του τρόπου παραγωγής του. Αποκλείεται από τη λογική ο συλλογισμός που δεν μπορεί να υποστηριχτεί ηθικά
ΟΡΓΑΝΟΝ 4 - ΑΝΑΛΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ
Βιβλία Α,Β: Η γενική διδασκαλία για τον παραγωγικό συλλογισμό, διατύπωση και απόδειξη των νόμων του και των μορφών που μπορεί να λάβει όψεις και ιδιότητες του συλλογισμού και αντίστοιχες συλλογιστικές μέθοδοι.
ΟΡΓΑΝΟΝ 5 – ANAΛΥΤΙΚΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ
Βιβλία Α,Β: Η επιστημολογική μεθοδολογία του Αριστοτέλη. Η απόκτηση της γνώσης μέσω της απόδειξης και του ορισμού. ΄Οργανο απόδειξης ο αποδεικτικός συλλογισμός.
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ
Συνέχιση της προβληματικής των Τοπικών. Αντίθεση στην επιχειρηματολογία των Εριστικών.
ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ
Θεώρηση του σώματος και της ψυχής ως δύο όψεων μιας και μοναδικής ουσίας. Στη μεταξύ τους σχέση τα δύο τούτα νοούνται ως ύλη και μορφή. Η ψυχή ως εντελέχεια του ατόμου.
ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Ιστορία και πολιτική οργάνωση των Αθηνών από την περίοδο της πρωτόγονης μοναρχίας μέχρι τη δημοκρατία των αρχών του 4ου αι. π.Χ Μυθικά χρόνια, Κυλώνειον άγος, Δράκων, Σόλων, Πεισίστρατος, Τυραννοκτόνοι, Περσικοί πόλεμοι. Το πολίτευμα της εποχής του συγγραφέα. Κοινωνική και πολιτική οργάνωση. Οι θεσμοί, οι άρχοντες, τα όργανα.
ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Οι απόψεις του Αριστοτέλη για τη πολιτική ζωή, τον χαρακτήρα και την οργάνωση της, διαρθρωμένες αφ'ενός θεωρητικά και αφ'ετέρου στη βάση της ιστορικής εμπειρίας.
Βιβλίο Α: Ορισμός και διάρθρωση της πολιτείας η σύσταση της από ιστορική άποψη. Ο άνθρωπος ως "ζώον πολιτικόν". Σχέση οικογενειακής και πολιτικής κοινότητας. Θέση των γυναικών, των παιδιών και των δούλων. Βιβλίο Β: Η ιδανική πολιτεία. Οι θεωρίες του Πλάτωνα, του Φαλέα και του Ιππόδαμου. Τα πολιτεύματα της Σπάρτης, της Κρήτης και της Καρχηδόνας. Νομοθέτες του παρελθόντος. Βιβλίο Γ: Η έννοια της πόλης και του πολίτη. Είδη πολιτευμάτων Δημοκρατία, Ολιγαρχία, Βασιλεία. Τα είδη της Μοναρχίας, Βιβλίο Δ: Πολιτεύματα που επικρατούν και παρεκβατικές μορφές τους. Σχετικά με το άριστο πολίτευμα. Βιβλίο Ε: Συνέχεια για την παθολογία των πολιτευμάτων. Αιτίες και μορφές εκδήλωσης των στάσεων στα διάφορα πολιτεύματα. Βιβλίο Ζ: Καλύτερη δυνατή οργάνωση της Δημοκρατίας και της Ολιγαρχίας, με σκοπό την προστασία τους. Βιβλίο Η: Περιγραφή του άριστου πολιτεύματος. Θεμελιώδεις αρχές και σκοποί της παιδείας στην άριστη πολιτεία. Βιβλίο Θ: Η αγωγή των νέων στην άριστη πολιτεία. Γυμναστική και μουσική.
| ΡΗΤΟΡΙΚΗ Τεχνικό και φιλοσοφικό σύγγραμμα, με το οποίο αναπτύσσονται επιστημονικά οι νόμοι της ρητορικής και τα φαινόμενα που οφείλονται σ’ αυτούς. Βιβλίο Α: Συνάφεια ρητορικής και διαλεκτικής. Η ρητορική ως ικανότητα εύρεσης πειστικών επιχειρημάτων για δεδομένο ζήτημα. Συμβουλευτικός, πανηγυρικός και δικανικός ρητορικός λόγος. Σχέση ρήτορα και ακροατηρίου. Βιβλίο Β: Τα πάθη (συναισθήματα) και τα αισθητικά αποτελέσματα που μπορούν να παραγάγουν. Τα ήθη. Σύνδεση του χαρακτήρα του ρήτορα με τα τεχνικά αποδεικτικά μέσα. Γενικές μορφές στις οποίες ανάγεται η ρητορική αμφισβήτηση. Βιβλίο Γ: Εξωτερικά στοιχεία και τεχνική του ρητορικού λόγου. Η γλωσσική διατύπωση, ο ρυθμός, το ύφος. Ορθή διάταξη του λόγου. Κορυφαίες παρατηρήσεις για την ιστορία και τα κύρια χαρακτηριστικά του ελληνικού λόγου. ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ Το σπουδαιότερο ηθικό σύγγραμμα του Αριστοτέλη. Βιβλία Α, Β, Γ, Δ: Η ευδαιμονία ως σκοπός της ζωής. Η ευδαιμονία ως ενέργεια της ψυχής. Διανοητικές και ηθικές αρετές. Η αρετή ως έξη που μπορεί να επιλεγεί και να πράττει. Η αρετή ως μεσότης. Εκούσια και ακούσια ηθική πράξη. Ελευθερία της βουλήσεως και προαίρεση. Αναφορά σε συγκεκριμένες ηθικές αρετές. Βιβλία Ε, Ζ, Η: ΄Εννοια της δικαιοσύνης. Οι διανοητικές αρετές. Η φρόνηση. Κριτική της πλατωνικής άποψης για τη φρόνηση. Σχέση της βούλησης προς τις ηθικές αρετές. Παθολογία της βούλησης Βιβλία Θ,Ι, Κ: Η φιλία. Το κράτος ως κοινότητα φιλίας. Συγγενική και συντροφική φιλία. Η ηδονή. Κριτική των περί ηδονής θεωριών και αριστοτελική αντίληψη. Η ευδαιμονία. Η ύψιστη ευδαιμονία ως αποτέλεσμα ενέργειας του νου. Μετάβαση από την ηθική στην πολιτική.* ΗΘΙΚΑ ΕΥΔΗΜΕΙΑ Κυριότερα αναπτυσσόμενα ζητήματα: ΄Εννοια της ευδαιμονίας. Τα εντός και εκτός της ψυχής αγαθά, η ηθική αρετή ως ενέργεια της ψυχής. Η αρετή ως μεσότης. Πίνακας των αρετών. Διανοητικές και ηθικές αρετές. Η προαίρεσις. ΄Εννοια και είδη δικαιοσύνης. Η φιλία ηθική, κοινωνική και πολιτική σημασία της. ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ Θεωρητικό και κριτικό σύγγραμμα για την τέχνη (και κυρίως τη λογοτεχνία), από αυτά που άσκησαν τη μεγαλύτερη επίδραση στην ανθρώπινη σκέψη και από τα πιο πολυσυζητημένα όλων των εποχών. Η σπουδαία πραγμάτευση του Αριστοτέλη για την ποίηση και ο περίφημος ορισμός της τραγωδίας. ΜΙΚΡΑ ΦΥΣΙΚΑ Πραγματείες του Αριστοτέλη, οι οποίες συνενώθηκαν τον μεσαίωνα σε συλλογή υπό τον τίτλο Parva natutalia («Μικρά φυσικά), με αντικείμενο τα φαινόμενα και τις ζωτικές λειτουργίες που αφορούν από κοινού το σώμα και την ψυχή. Εξεταζόμενα θέματα: Αίσθηση, μνήμη και ανάμνηση, ύπνος και εγρήγορση, όνειρα, σχέση ονείρων και μαντικής, μακροβιότητα και βραχυβιότητα, νεότητα και γήρας, ζωή και θάνατος, λειτουργία της αναπνοής. ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΣ ΠΕΡΙ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΩΝ ΠΕΡΙ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ _________________________________________________________________________________ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΦΥΣΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΙΣ (ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ) Η φυσική φιλοσοφία του Αριστοτέλη. Βιβλία Α,Β: Πόσες και ποιου είδους είναι οι πρώτες αρχές της φύσης. Κριτική των αντιλήψεων του Παρμενίδη και του Μέλισσου. Παρατηρήσεις σχετικά με τις πρώτες αρχές. Η μεταβολή και τα αίτιά της. Η έννοια της τύχης και τα χαρακτηριστικά της. Το αυτόματον. Διάκριση μεταξύ τύχης και αυτομάτου. Βιβλία Γ,Δ: Η κίνηση. Κινούν και κινούμενο. ΄Υπαρξη και τρόπος του απείρου. Τα είδη του απείρου. Ποιο από τα τέσσερα αίτια αποδίδεται στο άπειρο. Ο τόπος και ο χαρακτήρας του. Μπορεί ο τόπος να βρίσκεται μέσα σε τόπο; Το κενό. Κενό και σώματα. Ο χρόνος. Οι αντιλήψεις σχετικά με τη φύση του χρόνου. Βιβλία Ε,Ζ,Η: Κίνηση και μεταβολή. Ενότητα και ετερότητα των κινήσεων. Κίνηση και ηρεμία. Το συνεχές. Κάθε χρονική στιγμή είναι αδιαίρετη. Κάθε κινούμενο είναι διαιρετό. Πεπερασμένο και άπειρο της κίνησης και του κινούμενου. Μεταβολή και άπειρο. Κάθε κινούμενο κινείται από κάτι άλλο. Το πρώτον κινούν που δεν κινείται από κάτι άλλο. Αναλογίες των κινήσεων. Βιβλίο Θ: Ο αιώνιος χαρακτήρας της κίνησης. Αντίκρουση των περί του αντιθέτου επιχειρημάτων. Το πρώτο κινούν ακίνητον. Μονα-δικός και αιώνιος χαρακτήρας του πρώτου κινούντος. Η φορά ως πρώτο είδος κίνησης. Η μόνη συνεχής και άπειρη κίνηση είναι κυκλική. Το πρώτο κινούν δεν έχει μέρη και μέγεθος και βρίσκεται στην περιφέρεια του κόσμου. ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ Η αριστοτελική έρευνα για τις πρώτες αρχές από τις οποίες αντλούν τα όντα την ύπαρξη τους. Βιβλία Α, Β, Γ, Δ: Προϋποθέσεις και στάδια της γνωστικής λειτουργίας. Η γνώση των πρώτων αρχών. Οι απόψεις των Προσωκρατικών, των Πυθαγορείων και του Πλάτωνα. Προβλήματα που ανακύπτουν κατά την φιλοσοφική δραστηριότητα. Αντικείμενο της πρώτης φιλοσοφίας. Ποια είναι η ζητούμενη επιστήμη. Τα παράλογα και τα απίθανα που προκύπτουν από τον τρόπο του σκέπτεσθαι των άλλων φιλοσόφων. Ερμηνεία βασικών όρων της αριστοτελικής φιλοσοφίας. Βιβλία Ε, Ζ, Η, Θ, Ι: Πρακτικές, ποιητικές και θεωρητικές επιστήμες. Εξέταση της ουσίας: «Τι είναι το ον;» Το αντιληπτό από τη νόηση είδος ως ουσία των όντων. Η «ύλη». Τα όντα από εξελικτική άποψη. Δύναμη και ενέργεια. Το Εν. Κριτική στις πυθαγόρειες και πλατωνικές απόψεις. Βιβλία Κ,Λ,Μ, Ν: Μεταβολή και κίνηση. Αισθητές, φθαρτές, αιώνιες και ακίνητες ουσίες, και τα αντίστοιχα προς αυτές είδη μεταβολής, «ύλη», «είδος» και «στέρηση». Το κινούν ακίνητον, βασική αρχή της ζωής και πηγή της αιώνιας κίνησης του σύμπαντος. ΄Ερευνα για την ουσία των μαθηματικών μεγεθών, των αριθμών, των γεωμετρικών σχημάτων και των ιδεών. ΠΕΡΙ ΟΥΡΑΝΟΥ Εκθεση των αστρονομικών και κοσμολογικών απόψεων του Αριστοτέλη για το σχήμα του σύμπαντος τις κινήσεις απλανών και πλανητών, που διέπονται από το σύστημα ομόκεντρων σφαιρών, καθώς και το συστατικό στοιχείο από το οποίο αποτελούνται. Επίσης διατυπώνονται οι αντιλήψεις του Σταγιρίτη για τα τέσσερα βασικά σώματα (αέρας, γη, νερό, φωτιά) που συναποτελούνται δύο ζεύγη αντιθέτων (βαρύ και ελαφρύ) και εκτελούν αντίθετες μεταξύ τους κινήσεις (προς τα πάνω και προς τα κάτω). ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΑ Σύγγραμμα με αντικείμενο τη μελέτη των φαινομένων που συμβαίνουν στην περιοχή από το κέντρο της γής μέχρι τη σφαίρα της σελήνης. Εξετάζονται ζητήματα αστρονομίας, γεωγραφίας, φυσικής, γεωμετρίας, οπτικής, γεωλογίας, σεισμολογίας, ηφαιστειολογίας και μετεωρολογίας. Βιβλία Α,Β: Ο αέρας, η φωτιά, οι κομήτες, ο γαλαξίας, η υγρασία της γης, η θάλασσα, οι σεισμοί. Βιβλία Γ,Δ: Φαινόμενα της ανάκλασης (άλως, ίριδα, παρήλια.) Αποτελέσματα που προκαλούν οι αναθυμιάσεις στο υπέδαφος. Ενεργητικές (θερμό, ψυχρό) και παθητικές (ξηρό, υγρό) ιδιότητες και αλληλεπιδράσεις τους ΠΕΡΙ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΣ Τα πάθη στα οποία υπόκεινται τα σώματα της υποσελήνιας περιοχής, η γένεση και η φθορά, εξηγούνται και διακρίνονται από παρεμφερή φαινόμενα. Τα υλικά συστατικά όλων των δημιουργημένων πραγμάτων είναι τα τέσσερα βασικά στοιχεία. Πως αυτά συνδυάζονται μετατρέπονται το ένα στο άλλο. Υλικό, μορφικό και τελικό αίτιο της γένεσης και της φθοράς. ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ________________________________________________________________________ ΠΕΡΙ ΖΩΩΝ ΜΟΡΙΩΝ Ζωολογικό σύγγραμμα με αντικείμενο τη μελέτη των αιτιών που έχουν καθορίσει τη σύσταση κάθε είδους ζώου και επίσης την έρευνα της φυσιολογίας, της τελεολογίας και της λειτουργίας των μερών των ζώων. Βιβλία Α,Β,Γ: Μεθοδολογικές παρατηρήσεις, ταξινομήσεις. Αίσθηση, κίνηση, θρέψη. Παρατηρήσεις επί των μερών των ζώων. Βιβλίο Δ: Συνέχεια των παρατηρήσεων σχετικά με τα μέρη των ζώων, τη διάταξη τους και τις λειτουργίες που επιτελούν. Εμβρυολογία. ΠEΡΙ ΖΩΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΣ Σύντομο βιολογικό σύγγραμμα με αντικείμενο την κίνηση των ζώων σε σχέση με την κίνηση του κόσμου. Ερευνάται γενικά η κοινή αιτία της κίνησης οποιουδήποτε είδους. Εκούσιες και ακούσιες κινήσεις των ζώων. Από την κίνηση των ζώων η διερεύνηση μεταβαίνει στο ζήτημα του πρώτου κινούντος ακινήτου. ΠΕΡΙ ΠΟΡΕΙΑΣ ΖΩΩΝ Θεωρητικό βιολογικό έργο που εξετάζει τα μέρη που χρησιμεύουν στα ζώα για την κίνηση τους, τη φύση του καθενός τέτοιου μέρους και την αιτία για την οποία τα έχουν τα ζώα. Εξετάζεται η «ύλη» των ζώων και ο τρόπος με τον οποίο είναι διατεταγμένη για να υπηρετήσει τους διάφορους σκοπούς τους. ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΑ ΖΩΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ Εκτενής περιγραφή και ανάπτυξη του Αριστοτέλη βάσει πληροφοριών και παρατηρήσεων στους τομείς της συγκριτικής ανατομίας, φυσιολογίας και γενικής βιολογίας. Βιβλία Α, Β, Γ: Γενικές παρατηρήσεις για τα ζώα, αναφορά στα μεγάλα γένη, παραβολή με την ανατομία και τις λειτουργίες του ανθρώπου. ΄Εναιμα ζώα. Βιβλία Δ,Ε,Ζ: Τα άναιμα ζώα. Μαλάκια, μαλακόστρακα, οστρακόδερμα, έντομα. Παρατηρήσεις στις συνήθειες των ζώων. Ζευγάρωμα και αναπαραγωγή. Ειδικά για την αναπαραγωγή των πτηνών. Ζωοτόκα ψάρια. Βιβλία Η,Θ,Ι: Πως τρέφονται, πως μεταναστεύουν, που φωλιάζουν τα διάφορα είδη ζώων. Ασθένειες. Διαφορές των ζώων κατά τόπους. Χαρακτήρας των ζώων. Ποια ζώα είναι εχθροί μεταξύ τους. Παρατηρήσεις σχετικά με την ανάπτυξη του ανθρώπου. ΠΕΡΙ ΖΩΩΝ ΓΕΝΕΣΕΩΣ Ζωολογικό έργο στο οποίο εξετάζονται τα «μέρη» που συμμετέχουν στην αναπαραγωγή και τις αναπαραγωγικές λειτουργίες (που είναι κοινές σε σώμα και ψυχή). Βιβλία Α, Β: Αιτίες. Η γνώση των αιτιών θεμελιώσης δια τις θεωρίες περί αναπαραγωγής και ανάπτυξης των ζώων. ΄Οργανα αναπαραγωγής. Βιβλία Γ,Δ,Ε: Συνέχεια των παρατηρήσεων επί της αναπαραγωγής. Γένεση του αρσενικού και γένεση του θηλυκού. Οι απόγονοι σε σχέση με τους γεννήτορες. Κληρονομικότητα. Τερατογένεση. Ιδιότητες ως προς τις οποίες διαφέρουν τα μέρη των ζώων. Διαφορές στα αισθητήρια όργανα. |
Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010
Τσάβες, γέρνει ο Παπανικολής ??
Με ρωτάτε γιατί στείλαμε φυλακή όσα στελέχη μας κλέψανε;
Γιατί κλέψανε!
Και δεν τους τιμωρήσαμε εμείς αλλά οι θεσμοί.
Μου λένε «γιατί άφησες να μπει φυλακή ο υπουργός άμυνας και δεν τον κάλυψες επειδή ήταν προσωπικός σου φίλος;».
Μα γιατί έκλεψε! Πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, την πίστη του λαού στη κυβέρνηση.
Πρόδωσαν τον Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την Πατρίδα, το Έθνος; Τιμωρούνται από τη Δικαιοσύνη ! Αν τους αφήσεις θα διαφθείρουν κι άλλους.Γι’ αυτό φυλακίστηκαν. Τιμωρώντας τη διαφθορά κρατάμε γεμάτα τα ταμεία και τη Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη μαφία των τραπεζών μακριά απ’ τα πόδια μας.
Και δεν τους τιμωρήσαμε εμείς αλλά οι θεσμοί.
Μου λένε «γιατί άφησες να μπει φυλακή ο υπουργός άμυνας και δεν τον κάλυψες επειδή ήταν προσωπικός σου φίλος;».
Μα γιατί έκλεψε! Πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, την πίστη του λαού στη κυβέρνηση.
Πρόδωσαν τον Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την Πατρίδα, το Έθνος; Τιμωρούνται από τη Δικαιοσύνη ! Αν τους αφήσεις θα διαφθείρουν κι άλλους.Γι’ αυτό φυλακίστηκαν. Τιμωρώντας τη διαφθορά κρατάμε γεμάτα τα ταμεία και τη Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη μαφία των τραπεζών μακριά απ’ τα πόδια μας.
Tην ανάρτηση αυτή έχουν έχουν βάλει και άλλοι δεκάδες bloggers πολύ πριν από μένα. αλλά δεν έχει απολέσει το παραμικρό σε επικαιρότητα και σημασία παρατηρώντας τα τεκταινόμενα στο ελληνικό κοινοβούλιο με το κρυφτούλι των επιτροπών, με τον πρωτοφανούς έκτασης παλιμπαιδισμό των προέδρων τους . Για τον λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο και τον συνετό πολίτη που δεν απολαμβάνει ασυλίας όπως οι εκπρόσωποι του είναι προφανές, ότι όταν συστήνεται μια επιτροπή η απόφαση της μπορεί να είναι ομόφωνη η πλειοψηφική σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο υποκείμενο θεσμικό πλαίσιο. Είναι επίσης ηλίου φαεινότερον ότι η εισήγηση της πρέπει να είναι ενιαία, και να μην αφήνει την παραμικρή υποψία αμφισβήτησης από τρίτους ειδάλλως δεν θα μπορούσε να γίνει κατακύρωση ενός διαγωνισμού π.χ. Η ας σκεφθούμε τις συνέπειες της διατύπωσης επιφυλάξεων εκ μέρους των ενόρκων για την ενοχή η όχι. Στα αμερικάνικα έργα είναι συναρπαστική η συνεδρίαση τους στο οβάλ τεράστιο τραπέζι αλλά όταν εγείρονται για την ετυμηγορία τους έχουν μιά φωνή. Οι δικοί μας μας φλόμωσαν με δικολαβί- στικα τερτίπια και τις παπαριές που απορρέουν από τον προσβλητικό για το ελληνικό φιλότιμο νόμο περί ευθύνης υπουργών. Μα πως να τον αναιρέσουν αφού χριάζονται την προστασία του για να χουζουρεύουν στα έδρανα και τα καλά να τα αφήνουν για τις ατάκες στο κυλικείο του τέως παλατιού του βαυαρού ηγεμόνα.
Φαντασθείτε τώρα την γερμανή πρωθυπουργίνα να εισηγείτο στην πολιτική ηεγεσία του υπυργείου άμυνας να συσταθεί επιτροπή του κοινοβουλίου για να αποφανθεί πόσο γέρνει ο Παπανικολής (πού έχει προπληρωθεί σε μεγάλο ποσοστό) που έχει παρκάρει στο ναυπηγείο του Κιέλου και το μπανίζουν τα γλαρόνια της βόρειας θάλασσας τρία χρόνια τώρα. Ε ρε πλάκες : θα έλεγαν οι μέν, όχι δεν γέρνει καθόλου (του γερμανοτραφούς μπλόκ), οι άλλοι 3 μοίρες δεξιά αλλά μόνο στο στενό μεταξύ Τήνου Μυκόνου σε βάθος 100 καί οταν περνάει το χαϊσπιντ και με τις δύο μηχανές σε λειτουργία και πάει λέγοντας.
Τελικά ο Παπανικολής θα μείνει εκεί και οι γερμαναράδες θα το δείχνουν σαν το τρίτης γενεάς super υποβρύχιο άξιο απόγονο των τρομερών killer machines με την μουτσούνα καρχαρία που είχαν ρημάξει τις νηοπομπές που άρχισαν να ταίζουν το λιοντάρι της Αγγλίας, από την οποία ξεκίνησε η συμμαχική αρμάδα και λύγισε την πιο αποτρόπαια (αθεράπευτα??) πολεμοχαρή εθνότητα . Η νέα πάντως ηγεσία τους μας δείχνει πάλι τα δόντια της και της ανοίγει η όρεξη φαίνεται.
Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010
ΘΕΟΦΙΛΕ ΜΕ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ
Divertimento Wolfganf Amadeus Mozart Κ136 Allegro
Δευτέρα πρωινό του Οκτώβρη, βροχερό, άντε να ξεκινήσεις . Ετυχε να φθάσω πριν τις οκτώ στην δουλειά. Ανοίγω το ραδιοφωνάκι. Ευτυχώς υπάρχει το τρίτο ακόμη. Μήπως το κόψουν διερωτώμαι. (Mπα η τρόϊκα θα έχει φιλόμουσες ευαισθησίες ). Το " πάτερ ημών" απαγγελμένο από μια κοριτσίστικη φωνούλα, τόσο πειστικό και αληθινό, στην συνέχεια ο εθνικός μας ύμνος (με δύο στροφές μάλιστα) και αρχίζει η εκπομπή του Χρήστου Μιχαηλίδη (Ολα τα πρωινα του τρίτου : MANOΣ - ΣΜΠΑΣΤΙΑΝ -ΦΛΟΫΝΤ).
Και να η μαγική μελωδία του Wolfgang Αmadeus , του γητευτή της ψυχής μου, με τις αέναες μουσικές σπονδές του , που διαχέεται και συντονίζει το σύμπαν σε ένα ρυθμό που μόνο λίγοι μπορούν να αισθανθούν (όχι εγώ πάντως) , που δεισδύει στο αμνιακό υγρό και του οποίου η κατευναστική επίδραση έχει διαπιστωθεί στη μητέρα και το έμβρυο.
Ο μουσικός όρος diverτimento προέρχεται από τα ιταλικά divertire : ψυχαγωγώ φτιάχνω την διάθεση. Τα κομμάτια παιζόντουσαν σε εορταστικά γεγονότα της αριστοκρατίας κατα τον δέκατο όγδοο αιώνα στον νοτιογερμανικό -αυστριακό χώρο κυρίως, από μικρή ορχήστρα μουσικών (οι συνθέτες και οι εκτελεστές τότε δεν είχαν καταφέρει ακόμη να κατοχυρωθούν επαγγελματικά και ε'ιχαν πλήρη εξάρτηση από τα γούστα και το βαλάντιο των ηγεμόνων).
Ο συνθέτης έπαιρνε εντολή να ετοιμάσει μια σύνθεση την οποία εκτελούσε στην διάρκεια της εορτής. Μετά την πληρωμή και αποχώρηση του η μουσική αυτή εύπεπτη και απλοϊκή συνήθως ξεχνιόταν, οχι πάντως τα συγκεκριμένα κομμάτια (όπως είναι η μοναδικής χαλαρωτικής επενέργειας μικρή νυκτερινή μουσική) ταο οποία εκτελούνται κατα κόρον σε καθημερινή βάση σε πολλά σημεία του πλανήτη ως κορυφαία έργα της μουσικής δημιουργίας). Ο Mozart τα συνέθεσε στην δεκαετία 1769-79, σε ηλικία 12-23 ετών.
Η σονάτα Κ448 για δύο πιάνα μπορεί να αποτελέσει σύμφωνα με τις επιστημονικές παρατηρήσεις νευροψυχολόγων στον Καναδά μαθησιακό εργαλείο, μπορεί να βελτιώνει την ικανότητα επεξεργασίας μαθηματικών η άλλων προβλημάτων που απαιτούν ανώτερες γνωστικές λειτουργίες, αλλά μπορεί να βοθήσει ακόμη και στη θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων (Ελευθεροτυπία 30.01.2006).
.... έχω συνθέσει ήδη τα πάντα , μόνο δεν τα έχω γράψει ακόμα.
Δευτέρα πρωινό του Οκτώβρη, βροχερό, άντε να ξεκινήσεις . Ετυχε να φθάσω πριν τις οκτώ στην δουλειά. Ανοίγω το ραδιοφωνάκι. Ευτυχώς υπάρχει το τρίτο ακόμη. Μήπως το κόψουν διερωτώμαι. (Mπα η τρόϊκα θα έχει φιλόμουσες ευαισθησίες ). Το " πάτερ ημών" απαγγελμένο από μια κοριτσίστικη φωνούλα, τόσο πειστικό και αληθινό, στην συνέχεια ο εθνικός μας ύμνος (με δύο στροφές μάλιστα) και αρχίζει η εκπομπή του Χρήστου Μιχαηλίδη (Ολα τα πρωινα του τρίτου : MANOΣ - ΣΜΠΑΣΤΙΑΝ -ΦΛΟΫΝΤ).
Και να η μαγική μελωδία του Wolfgang Αmadeus , του γητευτή της ψυχής μου, με τις αέναες μουσικές σπονδές του , που διαχέεται και συντονίζει το σύμπαν σε ένα ρυθμό που μόνο λίγοι μπορούν να αισθανθούν (όχι εγώ πάντως) , που δεισδύει στο αμνιακό υγρό και του οποίου η κατευναστική επίδραση έχει διαπιστωθεί στη μητέρα και το έμβρυο.
Ο μουσικός όρος diverτimento προέρχεται από τα ιταλικά divertire : ψυχαγωγώ φτιάχνω την διάθεση. Τα κομμάτια παιζόντουσαν σε εορταστικά γεγονότα της αριστοκρατίας κατα τον δέκατο όγδοο αιώνα στον νοτιογερμανικό -αυστριακό χώρο κυρίως, από μικρή ορχήστρα μουσικών (οι συνθέτες και οι εκτελεστές τότε δεν είχαν καταφέρει ακόμη να κατοχυρωθούν επαγγελματικά και ε'ιχαν πλήρη εξάρτηση από τα γούστα και το βαλάντιο των ηγεμόνων).
Ο συνθέτης έπαιρνε εντολή να ετοιμάσει μια σύνθεση την οποία εκτελούσε στην διάρκεια της εορτής. Μετά την πληρωμή και αποχώρηση του η μουσική αυτή εύπεπτη και απλοϊκή συνήθως ξεχνιόταν, οχι πάντως τα συγκεκριμένα κομμάτια (όπως είναι η μοναδικής χαλαρωτικής επενέργειας μικρή νυκτερινή μουσική) ταο οποία εκτελούνται κατα κόρον σε καθημερινή βάση σε πολλά σημεία του πλανήτη ως κορυφαία έργα της μουσικής δημιουργίας). Ο Mozart τα συνέθεσε στην δεκαετία 1769-79, σε ηλικία 12-23 ετών.
Η σονάτα Κ448 για δύο πιάνα μπορεί να αποτελέσει σύμφωνα με τις επιστημονικές παρατηρήσεις νευροψυχολόγων στον Καναδά μαθησιακό εργαλείο, μπορεί να βελτιώνει την ικανότητα επεξεργασίας μαθηματικών η άλλων προβλημάτων που απαιτούν ανώτερες γνωστικές λειτουργίες, αλλά μπορεί να βοθήσει ακόμη και στη θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων (Ελευθεροτυπία 30.01.2006).
.... έχω συνθέσει ήδη τα πάντα , μόνο δεν τα έχω γράψει ακόμα.
Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010
Γιάννης Χρήστου - Κάρολος Κουν
κοινή πορεία και δημιουργία
Με πόση νοσταλγία , σεβασμό και ευγνωμοσύνη αναπολούμε τις εποχές που βιώναμε την μέθεξη όταν η κάθοδος στα σκαλια του υπογείου της στοάς Ορφέως και η άνοδος στα διαζώματα του θεάτρου της Επιδαύρου μας εκστασιάζαν πριν ακόμη ακόμη τύχουμε της ευεργετικής για την ψυχή μας επίδρασης της διδασκαλίας τους.
Παρατίθενται αποσπάσματα του βιογραφικού του από την δημοσιογράφο Δημήτρη Γκιώνη στην "Ελευθερττυπία":
Με τον πρόωρο θάνατό του η Ελλάδα, αλλά και η Ευρώπη, έχαναν έναν από τους πλέον προικισμένους, πρωτοποριακούς και πολλά ακόμα υποσχόμενους συνθέτες.
Εγραψε την μουσική για τιυς «Βάτραχους » του Αριστοφάνη, που παρουσίασε το Θέατρο Τέχνης το καλοκαίρι του 1966 στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Είχε προηγηθεί το 1965 η συνεργασία τους, στην κλασική πλέον παράσταση των «Περσών» του Αισχύλου, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Παγκοσμίου Θεάτρου στο Λονδίνο, αποσπώντας θριαμβικά σχόλια .Ακολούθησε μία τρίτη συνεργασία τους το 1969 στον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή -κι αυτό στο Φεστιβάλ του Λονδίνου, με ευμενέστατη απήχηση.
Ηταν η εποχή που το Θέατρο Τέχνης ανοιγόταν στο εξωτερικό - «μια ανάγκη να ξεφύγω από το τείχος της μετριότητας που μας περιβάλλει. Πιστεύω πως αν δεν υπήρχε αυτή η διεθνής αναγνώριση, θα μας είχαν κατασπαράξει» είχε πει ο Κουν σε συνέντευξή του στη Σούλα Αλεξανδροπούλου, τον Αύγουστο του 1978). Ισως εννοούσε ότι λόγω της άρχουσας Ροντηρικής συντηρητικής προσέγγισης του αρχαίου δράματος κάθε ριζοσπαστικό τόλμημα ασφυκτιούσε .
Ο Γιάννης Χρήστου γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1926 στη συνοικία Ηλιούπολη του Καΐρου από Ελληνες γονείς. Φοίτησε σε αγγλικό σχολείο στην Αλεξάνδρεια και άρχισε να συνθέτει από πολύ νωρίς. Το 1945 πήγε στην Αγγλία και σπούδασε γλωσσολογική και συμβολική λογική και φιλοσοφία(κοντά στον Λούντβιχ Βιτγενσταϊν και τον Μπέρτραντ Ράσελ), αποκτώντας μεταπτυχιακό τίτλο. Το 1949 πήγε στη Ρώμη για να μελετήσει ενορχήστρωση και στη συνέχεια στη Ζυρίχη, όπου παρακολούθησε διαλέξεις του διάσημου ψυχαναλυτή Καρλ Γιουνγκ. Τις μελέτες του γύρω από την ψυχανάλυση ενθάρρυνε ο αδελφός του Ευάγγελος, μαθητής του Γιουνγκ, ο οποίος όμως σκοτώθηκε κι αυτός σε αυτοκινητικό δυστύχημα το 1956 στα 34 του, γεγονός που επηρέασε πολύ τον συνθέτη.
Το 1951 επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια και το 1956 παντρεύτηκε τη ζωγράφο Θηρεσία Χωρέμη, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά -δύο κορίτσια κι ένα αγόρι. Το 1960 μετακόμισε στη Χίο, για να μετακινηθεί τα τελευταία του χρόνια στην Αθήνα.
Παρά τον πρόωρο θάνατό του, πρόλαβε ν' αφήσει σημαντικό έργο. Ενδεικτικά μερικοί τίτλοι: Μουσική του Φοίνικα, Λατινική Λειτουργία, Οι ψαλμοί του Δαβίδ, Η σύλληψη της Αγίας Αννης, Εξη τραγούδια σε ποίηση Τ.Σ. Ελιοτ, Πύρινες Γλώσσες, Ο πιανίστας, Η Κυρία με τη Στρυχνίνη.
«Η μουσική του Χρήστου τα περιέχει όλα: μύθο, θρύλο, έκσταση, μυστικισμό. Η δημιουργία του έχει σταθερές φιλοσοφικές βάσεις, καθώς πίστευε ότι τέχνη δημιουργεί κανείς μόνο μέσα από εσωτερική αναγκαιότητα», λέει η Νέλλη Σεμιτέκολο. Και: «Δεν ξέρω αν η μουσική του είναι εύληπτη. Σίγουρα όμως είναι συναρπαστική. Με αυτή την έννοια δεν είμαι σίγουρη αν ο μέσος θεατής μπορεί να την καταλάβει. Δεν έχω όμως αμφιβολία ότι θα τη νιώσει βαθιά».
Λήμα από την wikipedia : " Κύριο χαρακτηριστικό της ζωής και του έργου του ήταν οι έντονες φιλοσοφικές και μεταφυσικές του ανησυχίες, τις οποίες συσχέτιζε άμεσα με την μουσική, προσπαθώντας να αναδείξει την πανανθρώπινη θρησκευτική , μεταφυσική και μυστικιστική της διάσταση, πέραν από ιστορικές περιόδους, τεχνοτροπίες, πολιτισμούς και συγκεκριμένα θρησκευτικά δόγματα. ‘Έχοντας βαθιές γνώσεις φιλοσοφίας, ψυχολογίας, θρησκειολογίας, κοινωνικής ανθρωπο-λογίας, ιστορίας της τέχνης αλλά και αποκρυφισμού ανέπτυξε το δικό του φιλοσοφικό σύστημα και τη δική του ορολογία για μια μεταφυσική της μουσικής και προσπάθησε ιδιαίτερα με τα τελευταία του έργα να υλοποιήσει τις ιδέες του σε ένα ευρύτερο «μεταμουσικό» πλαίσιο, όπου η μουσική ήταν κάτι πέρα από μουσική, συνεργαζόμενη με πολλές τέχνες με έναν νέο, υπερβατικό και λυτρωτικό τρόπο."
Οπτικοακουστικό υλικό:
Αποσπάσματα από την εκπομπή ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ της ΕΡΤ2 (1979)
Prelude et Fugue per deux pianos
Strychnine Lady
Praxis for 12
Symphony No 2 Part III
Με πόση νοσταλγία , σεβασμό και ευγνωμοσύνη αναπολούμε τις εποχές που βιώναμε την μέθεξη όταν η κάθοδος στα σκαλια του υπογείου της στοάς Ορφέως και η άνοδος στα διαζώματα του θεάτρου της Επιδαύρου μας εκστασιάζαν πριν ακόμη ακόμη τύχουμε της ευεργετικής για την ψυχή μας επίδρασης της διδασκαλίας τους.
Παρατίθενται αποσπάσματα του βιογραφικού του από την δημοσιογράφο Δημήτρη Γκιώνη στην "Ελευθερττυπία":
Τη νύχτα της 7ης προς την 8η Ιανουαρίου 1970 ο Γιάννης Χρήστου επέστρεφε στο σπίτι του έπειτα από γιορταστική έξοδο για την ονομαστική του εορτή.
Μαζί του, στο αυτοκίνητο - βαν που οδηγούσε η σύζυγός του, βρίσκονταν δύο φιλικά τους ζευγάρια: ο ζωγράφος Γρηγόρης Σεμιτέκολο με τη σύζυγό του πιανίστρια Νέλλη Σεμιτέκολο και ο μουσικολόγος και συνθέτης Στέφανος Βασιλειάδης, επίσης με τη σύζυγό του. Και, όπως αναφέρει η Σεμιτέκολο, εκεί στη Μεσογείων, στο σημείο περίπου που βρίσκεται σήμερα το νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν», το αυτοκίνητο κάνει ξαφνικά ένα πατινάρισμα και ανατρέπεται, με αποτέλεσμα να ανασυρθούν νεκροί ο Χρήστου και η σύζυγος του Βασιλειάδη. H γυναίκα του Σία πεθαίνει 10 ημέρες αργότερα αφήνοντας τα τρία παιδιά τους ορφανά.
Μαζί του, στο αυτοκίνητο - βαν που οδηγούσε η σύζυγός του, βρίσκονταν δύο φιλικά τους ζευγάρια: ο ζωγράφος Γρηγόρης Σεμιτέκολο με τη σύζυγό του πιανίστρια Νέλλη Σεμιτέκολο και ο μουσικολόγος και συνθέτης Στέφανος Βασιλειάδης, επίσης με τη σύζυγό του. Και, όπως αναφέρει η Σεμιτέκολο, εκεί στη Μεσογείων, στο σημείο περίπου που βρίσκεται σήμερα το νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν», το αυτοκίνητο κάνει ξαφνικά ένα πατινάρισμα και ανατρέπεται, με αποτέλεσμα να ανασυρθούν νεκροί ο Χρήστου και η σύζυγος του Βασιλειάδη. H γυναίκα του Σία πεθαίνει 10 ημέρες αργότερα αφήνοντας τα τρία παιδιά τους ορφανά.
Με τον πρόωρο θάνατό του η Ελλάδα, αλλά και η Ευρώπη, έχαναν έναν από τους πλέον προικισμένους, πρωτοποριακούς και πολλά ακόμα υποσχόμενους συνθέτες. Εγραψε την μουσική για τιυς «Βάτραχους » του Αριστοφάνη, που παρουσίασε το Θέατρο Τέχνης το καλοκαίρι του 1966 στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Είχε προηγηθεί το 1965 η συνεργασία τους, στην κλασική πλέον παράσταση των «Περσών» του Αισχύλου, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Παγκοσμίου Θεάτρου στο Λονδίνο, αποσπώντας θριαμβικά σχόλια .Ακολούθησε μία τρίτη συνεργασία τους το 1969 στον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή -κι αυτό στο Φεστιβάλ του Λονδίνου, με ευμενέστατη απήχηση.
Ηταν η εποχή που το Θέατρο Τέχνης ανοιγόταν στο εξωτερικό - «μια ανάγκη να ξεφύγω από το τείχος της μετριότητας που μας περιβάλλει. Πιστεύω πως αν δεν υπήρχε αυτή η διεθνής αναγνώριση, θα μας είχαν κατασπαράξει» είχε πει ο Κουν σε συνέντευξή του στη Σούλα Αλεξανδροπούλου, τον Αύγουστο του 1978). Ισως εννοούσε ότι λόγω της άρχουσας Ροντηρικής συντηρητικής προσέγγισης του αρχαίου δράματος κάθε ριζοσπαστικό τόλμημα ασφυκτιούσε .
Ο Γιάννης Χρήστου γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1926 στη συνοικία Ηλιούπολη του Καΐρου από Ελληνες γονείς. Φοίτησε σε αγγλικό σχολείο στην Αλεξάνδρεια και άρχισε να συνθέτει από πολύ νωρίς. Το 1945 πήγε στην Αγγλία και σπούδασε γλωσσολογική και συμβολική λογική και φιλοσοφία(κοντά στον Λούντβιχ Βιτγενσταϊν και τον Μπέρτραντ Ράσελ), αποκτώντας μεταπτυχιακό τίτλο. Το 1949 πήγε στη Ρώμη για να μελετήσει ενορχήστρωση και στη συνέχεια στη Ζυρίχη, όπου παρακολούθησε διαλέξεις του διάσημου ψυχαναλυτή Καρλ Γιουνγκ. Τις μελέτες του γύρω από την ψυχανάλυση ενθάρρυνε ο αδελφός του Ευάγγελος, μαθητής του Γιουνγκ, ο οποίος όμως σκοτώθηκε κι αυτός σε αυτοκινητικό δυστύχημα το 1956 στα 34 του, γεγονός που επηρέασε πολύ τον συνθέτη.
Το 1951 επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια και το 1956 παντρεύτηκε τη ζωγράφο Θηρεσία Χωρέμη, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά -δύο κορίτσια κι ένα αγόρι. Το 1960 μετακόμισε στη Χίο, για να μετακινηθεί τα τελευταία του χρόνια στην Αθήνα.
Παρά τον πρόωρο θάνατό του, πρόλαβε ν' αφήσει σημαντικό έργο. Ενδεικτικά μερικοί τίτλοι: Μουσική του Φοίνικα, Λατινική Λειτουργία, Οι ψαλμοί του Δαβίδ, Η σύλληψη της Αγίας Αννης, Εξη τραγούδια σε ποίηση Τ.Σ. Ελιοτ, Πύρινες Γλώσσες, Ο πιανίστας, Η Κυρία με τη Στρυχνίνη.
«Η μουσική του Χρήστου τα περιέχει όλα: μύθο, θρύλο, έκσταση, μυστικισμό. Η δημιουργία του έχει σταθερές φιλοσοφικές βάσεις, καθώς πίστευε ότι τέχνη δημιουργεί κανείς μόνο μέσα από εσωτερική αναγκαιότητα», λέει η Νέλλη Σεμιτέκολο. Και: «Δεν ξέρω αν η μουσική του είναι εύληπτη. Σίγουρα όμως είναι συναρπαστική. Με αυτή την έννοια δεν είμαι σίγουρη αν ο μέσος θεατής μπορεί να την καταλάβει. Δεν έχω όμως αμφιβολία ότι θα τη νιώσει βαθιά».
Λήμα από την wikipedia : " Κύριο χαρακτηριστικό της ζωής και του έργου του ήταν οι έντονες φιλοσοφικές και μεταφυσικές του ανησυχίες, τις οποίες συσχέτιζε άμεσα με την μουσική, προσπαθώντας να αναδείξει την πανανθρώπινη θρησκευτική , μεταφυσική και μυστικιστική της διάσταση, πέραν από ιστορικές περιόδους, τεχνοτροπίες, πολιτισμούς και συγκεκριμένα θρησκευτικά δόγματα. ‘Έχοντας βαθιές γνώσεις φιλοσοφίας, ψυχολογίας, θρησκειολογίας, κοινωνικής ανθρωπο-λογίας, ιστορίας της τέχνης αλλά και αποκρυφισμού ανέπτυξε το δικό του φιλοσοφικό σύστημα και τη δική του ορολογία για μια μεταφυσική της μουσικής και προσπάθησε ιδιαίτερα με τα τελευταία του έργα να υλοποιήσει τις ιδέες του σε ένα ευρύτερο «μεταμουσικό» πλαίσιο, όπου η μουσική ήταν κάτι πέρα από μουσική, συνεργαζόμενη με πολλές τέχνες με έναν νέο, υπερβατικό και λυτρωτικό τρόπο."
Οπτικοακουστικό υλικό:
Αποσπάσματα από την εκπομπή ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ της ΕΡΤ2 (1979)
Prelude et Fugue per deux pianos
Strychnine Lady
Praxis for 12
Symphony No 2 Part III
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010
Βίοι παράληλλοι
Wilhelm Reich (1897 - 1967)
Silvio Gesell (1862 -1930)
O καλός μου φίλος και συνεργάτης Αντώνης Αναπλιώτης μου έκανε την χάρη να μου ανοίξει τα μάτια και να μπορέσω επιτέλους να πρωτοαντικρύσω και να κάνω τα πρώτα δειλά βήματα προσέγγισης, με την δική του καθοδήγηση, στους σημαντικούς αυτούς επιστήμονες ,οι οποίοι είναι ξεχωριστοί για τον ανατρεπτικό τους λόγο, την πρωτοποριακή τους έρευνα και την καταδίωξη - περιθωριοποίηση από την επιστημονική κοινότητα.
Τα γραπτά τους, όσα γλύτωσαν από την μισαλλόδοξο κατατρεγμό και το θάψιμο άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια και να ανακαλύπτονται από φωτεινά μυαλά της αμφισβήτησης και της προόδου της δεκαετίας του 1960 -1970 (της τελευταίας περιόδου αναλαμπής της ευρωπαϊκής διανόησης πριν από την άνευ όρων υποταγή στον νεοφιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση).
Μολονότι οι φωστήρες αυτοί έζησαν κοινές δεκαετίες, μάλλον δεν είχαν αναπτύξει προσωπικές επαφές η επιστημονική επικοινωνία. Η όλη τους όμως πορεία στο πανεπιστημιακό στερέωμα καθώς και οι δοκιμασίες που τους επιφύλλασε η μοίρα παρουσιάζουν πολλά κοινά σημεία. Είναι οι εκφραστές ενός "Zeitgeist" το οποίο τώρα ανακαλύπτεται και του οποίου εάν τελικά οι κοινωνι- κές ηθικές και πνευματικές εκφάνσεις είχαν βρεί τότε γόνιμο έδαφος , σήμερα και η οργόνη θα μας ζωοποιούσε, και θα αγαπούσαμε συνειδητά το φυσικό μας περιβάλλον, και τα παιδιά μας θα μεγαλώναμε χωρίς να τσιμεντώνουμε μέσα τους την χαρακτηρολογική τους θωράκιση.
Ο Βίκτωρ Schauberger ήταν αυστριακός δασοφύλακας, o οποίος εξελίχθηκε στον πιό σημαντικό φυσιοδίφη του 20ου αιώνα. Ξεκινώντας από της βαθιάς επιστημονικής ανάλυσης παρατηρήσεις του σχετικά με τον τρόπο που λειτουργούσαν οι ροές του νερού στη φύση διατύπωσε την επαναστατική υδροδυναμική θεωρία παραγω- γής ενέργειας από στροβιλισμό με τις "μηχανές ενδόρρηξης"(implosion engines) . Οι δημοσιεύσεις και οι ομιλίες του σε συνδυασμό με τον παρορ- μητικό και ασυμβίβαστο του χρακτήρα προκάλεσαν την αντίδραση κιι τον φθόνο του επιστημονικού κατεστημένου, το οποίο αδυνα- τούσε να αντιληφθεί ότι η συντονισμένη προσπάθεια υλοποίησης των ρηξικέλευθων θεωριών με τις οποίες ήθελε να αλλάξει τον κόσμο πιθανόν να μας είχαν αποτρέψει από το περιβαλλοντολογικό αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει..
Ο Βίκτωρ Schauberger έπαθε γεροντική παράνοια σε ηλικία 73 ετών ,και πέθανε "ξεχασμένος" το 1958,στο Linz της Αυστρίας.
Για τον Βίλχελμ Ραϊχ υπάρχει αρκετή πληροφόρηση στα Ελληνικά (ένα εμπεριστατωμένο βιογραφικό του από την ιστοσελίδα της "Νέας Ακρόπολης") αλλά πολλά από τα βιβλία του εξακολουθούν να είναι δυσεύρετα η διατίθενται μεταχειρισμένα από ιδιωτικές συλλογές. Τελείως εξαφανισμένο είναι " H Βιοπάθεια του καρκίνου"(εκδόθηκε από την εταιρεία ΑΚΜΩΝ), θεωρείται τόσο επίκαιρο όσο ποτέ, αφού , όπως λένε οι ειδικοί , φέρνει τα πάνω κάτω όσον αφορά την αντιμετώπιση του καρκίνου (ίσως ο κ. Αρανίτσης να μπορέσει να αφιερώσει κάποιο ένθετο στην κυριακάτικη "Ε" ). Η ομοσπονδιακή επιτροπή φαρμάκων και τροφίμων των Η.Π.Α (FDA) τον καταδίωξε ανηλεώς (σε εκτέλεση ποιών άνωθεν εντολών άραγε ;;) και προσήχθη σε δίκη. Ο παρο- ξυσμός του δικαστηρίου επιβάλλει την απαγόρευση οποιασδήποτε αναφοράς αφ΄εξής στην κοσμική αυτή αιθερική διάχυτη ενέργεια και την συνέχιση του ερευνητι- κού έργου πάνω στις εφαρμογές της. Δεν έχει ξαναγίνει στην απονομή της διακιοσύνης να κατα- δικάζεται κάποιος, όχι γιατί υπέκλεψε κάποιο αϋλο αγαθό η σφετερίσθηκε την ιδέα κάποιου τρίτου , αλλά γιατί δούλεψε και προήγαγε το δικό του δημιούργημα. Επρεπε λοιπόν να ανακοπεί με την κάθειρξη η πορεία της διάνοιας που αντιπρόσωπευε ο Ράιχ σε ανακαλύψεις και τεχνολογίες που πιθανόν να οδηγούσαν στην ανατροπή του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου. Η συγκλονιστική επενέργεια των νέων μεθόδων ανάλυσης και εφαρμογής ήταν της ίδιας βαρύτητας και μοναδικό- τητας με την ανατροπή του γεωκεντρικού συστήματος από τον Giordano Bruno. Η επιστήμη και η ανθρωπότητα οφείλει να αναγνωρίσει και στους δύο τον ρόλο των πρωτομαρτύρων της.
Η ανθρώπινη μισαλλαδοξία σε όλες τις διεστραμένες της εκφάνσεις δεν γνωρίζει καμιά αναστολή, την παραμικρή αιδώ. Οι επικριτές του έφθασαν στο σημείο να τον κατηγορήσουν ακόμη και για εφαψία, αφού στην θεραπευτική του αγωγή για την απομάκρυνση της "συναισθηματικής πανούκλας " χρησιμοποιούσε μαλάξεις και με την άμεσηαυτή σωματική επαφή άπεφόρτιζε τον νευρωτικό η απαθή ασθενή.
Από όπου και εάν πέρασε θεωρήθηκε επικίνδυνο και "παιγμένο" άτομο. Οταν για να αποφύγει την μανία των ναζί κατέφυγε στην Oσλο, μια από τις συνεργάτιδες του ανέπτυξε σχέση με τον Willy Brandt, ο οποίος ωσαύτως ήταν πρόσφυγας στην Σκανδιναβία μετά το 1936. Ακόμη και αυτός ο μετέπειτα λαμπρός ευρωπαίος ηγέτης δεν μπόρεσε να αποφύγει το ολίσθημα του αποτρόπαιου χαρακτηρισμού, ότι τελικά πάει... τρελλάθηκε (στα αποπνημονεύματα του αφιερώνει αρκετές σελίδες στην ερευνητική του συμβολή, χωρίς να τον εγωμιάζει τηρώντας μεγάλη απόσταση ασφαλείας).
Η νήμα της ζωής του Βίλχελμ Ράιχ κόπηκε την 3η Νοεμβρίου του 1957 στην φυλακή , τρισήμισυ χρόνια μετά την καταδίκη του.
O οικονομολόγος αυτός σαν να είχε προβλέψει τον κίνδυνο εκφυλισμού και αποδόμησης του κοινωνικοικονομικού ιστού από τον μηχανισμό των επιτοκίων ( με νεοπλασίες τύπου spread και cds ) που αδυνατεί λόγω της υπερπροσφοράς ρευστότητας και αδυναμίας επίτευξης ρυθμών ανάπτυξης στον ευρωπαϊκή ήπειρο να εξισορροπήσει την φρενήρη δημιουργία λογιστικού ηλεκτρονικού χρήματος από το εκδοτικό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα των HΠΑ . Ο κανονιστικός και αυτορυθμιζόμενος μηχανισμός της πολιτικής τιμών αμοιβών και επιτοκίων , ο οποίος αποσκοπούσε στην βελτιστοποίηση και την επίτευξη μακροικονομικής ισορροπίας θεωρήθηκε από τους νεοφιλελεύθερους μονεταριστές ντεμοντέ και μπήκε στο χρονοντούλαπο.
To πείραμα του Woergl
** Για τους γερμανομαθείς παραθέτω τα links πρώτου μέρους και του δεύτερου μέρους
της μαγνητοσκοπημένης διάλεξης του καθηγητή Bernd Senf στο Βερολίνο την 12.02.2005 με θέμα (Wilhelm Reich, Viktor Schauberger, Silvio Gesell) ελεύθερη ροή ενεργείας- μεθοδολογία απεμπλοκής.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)