Σε άλλο αρθρο της ίδιας έκδοσης γίνεται αναφορά σε έρευνα της Moodys, σύμφωνα με την οποία τα χρηματικά διαθέσιμα των αμερικάνικων εταιρειών (χωρίε αυτές του χρματοοικονομικού τομέα) φτάνουν το ένα τρισεκατομμύριο δολλάρια. Τέλη του 2008, με την κατάρρευση της Lehman το μαζιλαράκι ήταν 775 δισ. δολλάρια Η πραγματική οικονομία έκανε πάρτυ ενώ πιό πέρα ενταφιαζόντουσαν τα τερατάκια της μόχλευσης με θρήνο και οδυρμό των κερδοσκόπων. Δεν πειράζει τα CDS να είναι καλά, και κάτι παλληκάρια στυλ νεόκοπου τεχνοκράτη, φωστήρα και ωλετήρα . Που΄ σε λοχία δεν είναι το χωράφι σου με τ' αγγούρια που έσκασες μέσα και ζωρίζεσαι , ναρκοπέδιο είναι και θερίζεται ο κόσμος.
Είναι άραγε υγιές το να στοιβάζονται αυτά τα τεράστια ποσά και να θωρακίζονται οι παγκόσμιου εμβέλειας και τεράστειας τεχνολογικής συμβολής με υλικό το οποίο μπορεί να μετεξελιχθεί σε παθογενές περιουσιακό στοιχείο, αφού η μη παραγωγική αν και προσωρινή συσσώρευση του εμποδίζει την διάχυση και την γονιμοποίηση παραγωγικών δραστηριοτήτων.
Θεωρώ ότι η μακροοικονομική θεωρία της ελεύθερης ροής του χρήματος , όπως την είχε αρχικά διατυπώσει ο γερμανός καθηγητής Dr. Bernd Senf έχει εξ ίσου μεγάλη σημασία και εφαρμογή στο μικροοικονομικό πεδίο. Μέσα σε δύο μόνο χρόνια, χρόνια της κρίσης, ο εσωτερικός πολλαπλασιαστής κερδών, δείκτης δυναμικότητας και της δεσπόζουσας θέσης των εν λόγω εταιρειών, επισώρευσε πρόσθετα χρηματικά διαθέσιμα 225 δισ $, τα οποία σύμφωνα με την κλασική θεωρία της απασχόλησης θα μπορούσαν με επενδύσεις να συμβάλλουν μεσοπρόθεσμα στην μείωση της ανεργίας στις HΠΑ. Θα μπορούσαν να επενδυθούν σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, για να αναχαιτίσουν τον εναγκαλισμό των εκκολαπτόμενων οικονομιών τους από τους ασιατικούς γίγαντες. Οι εταιρείες αυτές θα μπορούσαν να αλλάξουν πράγματι πολλά στις χώρες του τρίτου κόσμου αφού πρωτοστατούν στην ηλεκτρονική τεχνολογία και τα δίκτυα, την φαρμακευτική βιομηχανία και την παραγωγή ενέργειας. Οχι ούτε να επενδύσουν μέρος του πλεονάσματος θέλουν (διαβλέπεται η αδηφάγα και ηθικά έωλη πρακτική διακράτησης η εάν όχι διόγκωσης των κοινωνικών ανισοτήτων μεταξύ ισχυρών και εξαρτούμενων κοινωνιών και λαών) , ούτε να μοιράσουν μέρισμα, ώστε να υπάρξει κατανάλωση , ανάπτυξη και περισσότερη ροή αγαθών και υπηρεσιών (που να μην βασίζεται στον άρρωστο διαστροφικό μηχανισμό της μόχλευσης των δυναστών μεγιστάνων).
To υποτιθέμενο δίλημμα των μεγάλων αυτών διαχειριστών τεχνολογίας και των καρπών της δημιουργικότας της πανστρατιάς των ερευνητών και αναλυτών τους σερβίρεται σαν λιχουδιά και ανοίγει την όρεξη για μεγάλο φαγοπότι των βρυκολάκων golden boys. Tι σε νοιάζει εσένα τους λένε. Τα κορόϊδα οι μέτοχοι φάγανε τέτοιο στραπάτσο με τα subprime, που και το 1% μέρισμα πολύ τους πέφτει. Εισαι για ζαριές;;;
Οι πρόεδροι των εταιρειών που οι ίδιοι δημιούργησαν και η δράση τους παραμένει συνειφασμένη με τις τύχες εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών δεν είναι ψώνια και για να μην κινδυνέψουν να γίνουν ματαιόδοξοι εραστές της οικονομικής επικυραχίας, θα πρέπει ένας η μιά από τους assistants που τους περιτρυγιρίζουν ,να έχει την αποστολή συνέχεια να μουρμουρίζει μονολογώντας "μη ξεχνάς ότι είσαι θνητός". Τουλάχιστον ο Steve Jobs, που νίκησε τον καρκίνο, γνωρίζει την σημασία της ρήσης αυτής, που αναφέρεται , νομίζω, στον υπηρέτη που ακολουθούσε κατα πόδας τον αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο.
Τι να σκέφτεται λοιπόν ο πρόεδρος όταν ξυρίζεται το πρωί μπροστά στον καθρέφτη. Τι να κάνω τόσ δις, που να τα χώσω;;
Εχω παρατηρήσει οσον αφορά την μετριότητα μου ότι πράγματι το πρωί αγουροξυπνημένος και φρεσκαρίζοντας την μάπα μου, διερωτάμαι τι βασικό πρέπει να αλλάξω στην δουλειά για να έχει αυτή η μέρα επαγγελματικά μια προσοδοφόρα προοπτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου