Που πας χεληδόνι ;;;

Lε  peuple  migrateur (Tαξιδιάρικα  πουλιά)

Παρασκευή απόγευμα 4 η ώρα , ο ήλιος ζεταίνει τα στερνά μιας κρυούτσικης φθινοπωρινής μέρας. Ο μήνας τελειώνει με την δουλειά αρκετά πεσμένη και τις προοπτικές για τον επόμενο μήνα μάλλον χλωμές. Κάθομαι με τον Αντώνη και συζητάμε για την αβεβαιότητα που διέπει κάθε σχετική άποψη που ακούσαμε μέσα στο πεδίο δραστηριοτήτων μας για το τι μέλλει γενέσθαι. Διολισθαίνουμε στον προσφιλή ελληνικό τρόπο αντίδρασης της αιτίασης όλων των άλλων εκτός από εμάς τους ίδιους, εξυφαίνουμε συνομωτικά σενάρια, καταλογίζουμε ευθύνες για απερισκεψία, σκόπιμη εξυπηρέτηση συμφερόντων αλλοτρίων. προδοτικότητα και ενδοτικότητα. Μέχρι που δεχόμαστε τα τούρκικα F-16 σαν φίλια αεροσκάφη λέω και κοιτάμε έξω.    

Στα  150  μέτρα  , μακριά  και ύψος περί τα  50  ένα  σμήνος  πουλιών  επιδίδεται   σε κατπληκτικούς  σχηματισμούς, στροβιλίζονται   σπειροειδώς, κάποια από αυτά κάνουν  ταχύτατες   βυθίσεις  με φόντο το χαμηλό άναρχο skyline του  Περιστερίου.  Ο  άνθρωπος  της πόλης ψιλομένει  άναυδος   σε ένα
θέαμα που  οι  πρόγονοι του (μέχρι τρεις  γεννιές  πίσω) αντίκρυζαν  καθημερινά  χωρίς  να τους προκαλεί ιδιαίτερη  εντύπωση.
 
Ενεργοποιούνται   τα  συναισθηματικά   αντανακλαστικά,  η προσφιλής  σχεδόν παθολογική  τάση να προσδίδουμε μια μεταφυσική διάσταση  εκτοπίζει  την ορθολογιστική  προσέγγιση. Μέχρι  πριν  τρία λεπτά τα  βλέπαμε όλα  μαύρα  και άραχνα.  Τώρα  εκστομίζονται  φράσεις  του  στύλ:


- Θα υπάρχει  σίγουρα  αυξημένο πεδίο οργόνης , γι αυτό κάνουν έτσι (πειράζει  που έχω πάθει ψύχωση με τον Ραϊχ)
- Σαν την περιαγωγή  της   ψυχής  του  Πλάτωνα. Παιδεία   και γνώση.
Τα  φτερά τους   χρυσαφίζουν  καθώς  πέφτουν  πάνω τους οι αχτίδες τους που τρυπούν τα σύννεφα.
- Ρε   συ   σα να  χορεύουν.
- Ναι  δίνουν  πάρτυ  αποχαιρετιστήριο. Ετοιμάζονται  να αποδημήσουν .
- Και που  να  ετοιμάζονται να πάνε.
- Αν  είναι  χεληδόνια μάλλον  για  την Αίγυπτο.
- Δηλαδή  θα   φτάσουν  μέχρι τον  Νείλο;;.



Ελα εδώ  μου λέει ο Αντώνης. Να  σου δείξω  ένα καταπληκτικό   ντοκιμαντέρ. Το  youtube
κατάντησε  να  μας  ξεδιπλώνει  κόσμους πρωτόγνωρους  με  αμεσότητα πρωτοφανή.  Οτι
πληκτρολογείς σου  δίνει. Θέλεις λάσπη, μπούρδες, αρρωστημένα. Εγινε. Ναι  αλλά υπάρχει και
άλλος  κόσμος που  σου  ανοίγεται  για  εξερεύνηση  (η  φύση, τα ζώα, τα βουνά) με τα οποία
σύγχρονος άνθρωπος  έχει απωλέσει την επαφή.

Αυτό το συναρπαστικό και πανέµορφο ντοκιµαντέρ  του Ζακ Περέν  (2001) που χρειάστηκε τέσσερα χρόνια προετοιμασίας και  τρία χρόνια φυρίσματα   στις επτά ηπείρους , παρακολουθεί τα αποδηµητικά πουλιά σε ένα ταξίδι που πραγµατοποιούν κάθε χρόνο: αυτό της αναζήτησής τους για επιβίωση. Με εκπληκτική φωτογραφία που είναι εξ ολοκλήρου φυσική και καθόλου αλλοιωµένη από ειδικά εφέ, το ντοκιµαντέρ αυτό που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ μας  ταξιδεύει στη µαγεία του κόσµου των πουλιών.