Friedrich Gulda - Oscar Peterson
Αφού λοιπόν θυμήθηκα τα μαθητικά μου χρόνια και τους δασκάλους μου, έπονται τα φοιτητικά.
Εφυγα δεκαοκτώ χρονών το 1975 μετά την αποφοίτηση μου από την γερμανική σχολή στην Κολωνία και άρχισα τις σπουδές μου στα οικονομικά (Βetriebswirtschaftslehre). Ο εγκλιματισμός μου στην γερμανική κοινωνία και οι απόπειρες προσέγγισης του άλλου φύλλου έδωσαν στα μέχρι τότε μουσικά μου βιώματα (Θεοδωράκης - Ξαρχάκος - Μικρούτσικος - Μαρκόπουλος - Πλέσσας) μια άλλη διάσταση : να κινήσω το ενδιαφέρον στους συμφοιτητές μου και να γίνει ενα καλό αρχικό καμάκι στις γερμανίδες. Ειχα φτάσει να αποδίδω στα γερμανικά ποητικότατες μεταφράσεις με έντονη όπου ήταν συμβατή η ερωτική υπογράμμιση, στα Λιανοτράγουδα , τα τραγούδια του Νταλάρα και της Χαρούλας,.... Δεν νομίζω ότι αξίζει να αναφέρω την πέραν κάθε προσδοκιών απαγοητευτική αποτελεσματικότητα, παρ όλο το λαμπρό περιεχόμενο των τραγουδιών την συγκινησιακή μελωδία, η την επαναστατική παρόρμηση των θουρίων. Αλλού υστερούσε η υπόθεση.
Την εποχή εκείνη άρχισα να δέχομαι την επίδραση μιας σαγηνευτικής μουσικής της οποίας ο συνδυασμός μελωδικότητας και ρυθμού με συνέπαιρνε ολοένα και περισσότερο. Ανέπτυξα στενή επικοινωνία με τον Max Gress , πενηντάχρονο επιχειρηαματία προμηθευτή της οικογενειακής μας εμπορικής επιχείρησης, ο οποίος με εμύησε στην ταλαντούμενη πανδαισία του swing και big band. Το είδος αυτό φώλιασε στις ψυχές των δοκιμαζόμενων νέων στα τελευταία χρόνια του τρομακτικού πολέμου - ανθρωποθυσίας κι από τις δύο πλευρές του μετώπου προέλασης των συμμάχων. Ιδίως για τους γερμανούς δεκαοκτάρηδες, όπως ο Max, γαλουχημένους με τον Wagner, η ζοφερότητα του λυκόφωτος εκδιωκότανε από την ανάταση και την ελπίδα ελευθερίας από τον νέο κόσμο που απέπνεε το συγκρότημα του τρομπετίστα που παιάνιζε το "American patrol". Aυτουνού που θέλοντας να εμψυχώσει τα παληκάρια θυσιάσθηκε , όταν το αεροπλάνο που επέβαινε χάθηκε χωρίς ίχνη μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας τον Δεκέμβριο του 1944.
Αυτή ήταν λοιπόν η αρχική γνωριμία με την τζαζ. Η πλοήγηση στην πανδαισία πρωτόγνωρης ποικιλότητας μουσική έκφραση είχε σαν κατάληξη την ηρεμία και θαλπωρή της πιανιστικής τζαζ μουσικής, solo εκτέλεση η trio ensemble. Δύο καθοριστικές μορφές με συγκινούν:
Οscar Peterson (1925 -2007)
Διακρίνεται για την ευστροφία και την διάυγεια του στο παίξιμο, στην εκφραστική του επιτάχυνση.
Οscar Peterson
Friedrich Gulda (1930 - 2000)
Ενσάρκωσε τον πιό μαγευτικά πετυχημένο και συνδυασμό κλασικής υποδομής με προσωπική εκμυστήρευση και εκκεντρικότητα
Friedrich Gulda - Light my Fire
Να μπορούσαμε να τους είχαμε απολαύσει σε αντιδιαστολή και ένα φαντατικό διαγωνισμό , οπως αυτός αποτυπώνεται κινηματογραφικά στην ταινία The legend of 1900., όπου βέβαια δεν θα θα υπερτερούσε κάποιος από τους δύο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου