Οταν η ευτυχία τους δεν διαταράσσεται, αρχίζουν να θεωρούν την μοναδική αυτή ευεργεσία της ειμαρμένης τους ως εξασφαλισμένη στο διηνεκές και αναφαίρετη.
Στην ζωή μας βιώνουμε ασταμάτητα τις εναλλαγές ευτυχών και ατυχών περιστάσεων. Μας διαφεύγει, ότι κάθε δυστυχία που μας κάμπτει είναι συμβατή με την ανθρώπινη μας υπόσταση.
Τις περισσότερες φορές αρκούμαστε στην διαπίστωση:
- είμαι ατυχής γιατί μου συνέβη τούτο.
- αυτό που συνέβη σε μένα θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα.
- τίποτε δεν μπορεί να μου συμβεί, που να μην είμαι σε θέση να το υποφέρω.
Ο Immanuel Kant μας τονώνει με τα σοφά του λόγια. " Στον δρόμο των ανθρώπινων υποθέσεων υπάρχει ένα ολόκληρο στράτευμα από δυσκολίες και μόχθους που περιμένουν τον άνθρωπο. Φαίνεται ότι η Φύση καθόλου δεν ενδιφέρθηκε για να ζει ο άνθρωπος καλά. Παρά μόνο για να δουλεύει και να προκόβει σε τέτοιο βαθμό, ώστε με την διαγωγή του να καθιστά τον ευατό του άξιο της ζωής."
Η γενιά όσων ήλθαν στην ζωή στην δεκαετία του πενήντα έχει μεγάλες πιθανότητες όταν φύγει σταδιακά από τον κόσμο αυτό να μείνει αν'επαφη από τον όλεθρο του πολέμου, του εκτοπισμού, των διώξεων, της αγωνίας επιβίωσης, όλων αυτών δηλαδή των βιωμάτων τα οποία κατέτρεχαν την ανθρώπινη ύπαρξη επί σειρά αιώνων.
Προσοχή μην καταντήσουμε υπηρέτες, τροφοδότες αλλά και δεσμώτες του άγχους και της καθημερινής αγωνίας για την "διασφάλιση¨των κεκτημένων μας, τα οποία η νέα τάξη πραγμάτων αφισβητεί και διαστροφικά θέλει να τα αναιρέσει σε πρωτόγνωρο βαθμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου