IΣΙΣ και ΟΣΙΡΙΣ

"Εγώ ειμί παν το  γενόμενον το ον και  το εσόμενον"

Δεν παύει  να με  ελκύει   η   ψηλάφιση  με  το  πενιχρό  μου  γνωσιακό υπόβαθρο  της αρχέγονης αυτής θεϊκής  παρουσίας  και  προσπαθώ  να  δω κάποια  σημεία  και να  εξηγήσω :

• να μυήθηκε  ο  Μωυσής   από το  ιερατείο  της  Ισιδας 
• η  διδασκαλία  του  Ναζωραίου  να βρήκε  εύφορο έδαφος  στην Αίγυπτο πρώτα , καθώς οι   πρωτοχριστιανοί  που τους ονομάζουμε  γνωστικούς  ήταν  το προσάναμμα για να στεριώσει η λατρεία , που ακολούθησε   όμως  διαφορετικό  δρόμο και βίωση  και τελικά υπέκυψε  στο χριστιανικό ιερατείο που εκκολάφθηκε από την στιβαρή καθοδήγηση   των  δύο  πυλώνων  της  πίστης πρωταποστόλων Πέτρου και Παύλου
• να στήθηκε   μετά  το  γκρέμισμα της φυλακής  της Βαστίλης ένα  άγαλμα ομοίωμα  υης Ισιδας.
• να έγραψε  ο  οντως Θεόφιλος    Mοzart  την πιο  πολυακουσμένη ανά τον κόσμο και τους αιώνες   όπερα  επιρεασμένος από τα αιγυπτιακά μυστήρια  και να της έδωσε περιεχόμενο συμβολικό - εσωτερικό - και  τεκτονικό. Ας σημειωθεί  ότι  το κοινό  των παρατσάσεων του "Μαγικού Αυλού"  αποτελούν  και   παιδια  του νηπιαγωγίου και δημοτικού , στα οποία το μοναδικό αυτό έργο  παρουσιάζεται  σαν  παραμύθι. 

                                                                

• πως   στηθήκανε  παντού  οβελίσκοι, στο Παρίσι, στην Ουάσιγκτον, ακόμη και στην πλατεία του Αγίου Πέτρου. 

Αφορμή για την αναφορά  αυτή  είναι το  ξεφύλλισμα   μιας  paperback  έκδοσης  της ομόνυμης πραγματείας   του Πλουτάρχου. Είναι  και αυτό  ένα καλά  θαμένο έργο,  αφού η αποφυγή   της παραμικρής   εξοικείωσης  με την έννοια του  θρησκευτικού συγκρητισμού  αποτελεί μια  μόνιμη  θέση της Ελληνικής Ορθόδοξης  Εκκλησίας  και όχι  μόνον αυτής. Από τις   τρεις  Αβρααμογενείς  θρησκείες  τα χριστιανικά  δόγματα  όσο και τα ισλαμικά  διακηρύσσουν την εξασφάλιση " της  σωτηρίας"  της  ψυχής ,  δεν περιορίζονται   στην    συνειδότητα  της  ενδοκοσμικής  αθανασίας .
Τον μεσολαβητικό ρόλο,  το  φροντιστήριο  αναλαμβάνει   το  ιερατείο, το οποίο  εξάντλησε όλη του την ορμή  για την διεκδίκηση   των πρωτείων φθάνοντας  με  το διαστροφικό παραλήρημα του  να κάψει  ζωντανό τον Giordano  Bruno.   Ρίγη  συγκίνησης  διαπερνούν  τον  αναγνώστη , όταν συνειδητοποεί το  βαθύ νόημα του  διαλόγου  ΄του μεγάλου ιεροεξεταστή  με τον Χριστό  (Αδελφοί  Καραμάζωφ   του Dostojevskij).