Οι κοινωνικοί εταίροι τα συμφώνησαν ενάντια στο μνημόνιο και αυτό κατά την κυρία Κατσέλη αποτελεί ελπίδα για τη χώρα. Η κοινή γνώμη έχει πειστεί ότι το μνημόνιο είναι μια συμφωνία εξασφάλισης των δανειστών, άρα ό,τι πάει κόντρα σε αυτό είναι καλό για το λαό...
Όπερ, αν δεν είχαμε μνημόνιο θα ζούσαμε όλοι καλά όπως ζούσαμε για πολλά χρόνια με τα δανεικά;
Όπερ, αν δεν είχαμε μνημόνιο θα ζούσαμε όλοι καλά όπως ζούσαμε για πολλά χρόνια με τα δανεικά;
Πολύ φοβάμαι πως είμαστε μακράν νυκτωμένοι...Αυτό που έχει ανάγκη η χώρα είναι μια επανάσταση προκειμένου να δοθεί χώρος στους παραγκωνισμένους για δεκαετίες από το πελατειακό κράτος σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Μια παραγωγική και πολιτιστική κοινωνική επανάσταση χρειάζεται.
Τα συνδικάτα της συντήρησης...
Ας μη γελιόμαστε, τα συνδικάτα των εργαζομένων και των εργοδοτών υπάρχουν για να υπερασπίζονται τα κεκτημένα τους, είτε θεμιτά είναι αυτά είτε αθέμιτα... Δεν θα ανακαλύψουμε τώρα τον τροχό.
Οι εργαζόμενοι...Στην προκειμένη περίπτωση στόχος των συνδικάτων* των εργαζομένων είναι να υπερασπιστούν τα συμφέροντα αυτών που έχουν ήδη εργασία απέναντι σε δυο εκ θέσεως «ανταγωνιστές» τους: Τις επιχειρήσεις και τους ανέργους.
Η παρουσία του ανέργου αποτελεί μειονέκτημα στην ισορροπία που προσπαθούν να πετύχουν οι ήδη εργαζόμενοι με τις επιχειρήσεις και πλεονέκτημα για τους επιχειρηματίες. Ένας νεότερος και φθηνότερος, λόγω βιοποριστικής πίεσης, εργαζόμενος συμφέρει στις περισσότερες των περιπτώσεων μια επιχείρηση...
Οι επιχειρήσεις...Οι επιχειρήσεις από την πλευρά τους έχουν δυο ανταγωνιστές. Από την μια πλευρά είναι οι εργαζόμενοι που πάντα θα επιδιώκουν υψηλότερο εισόδημα και από την άλλη ο ανταγωνισμός.Περισσότερο από τον ανταγωνισμό των ήδη υφιστάμενων επιχειρήσεων μια επιχείρηση φοβάται τους νέους παίκτες που ενδεχομένως εμφανιστούν στην αγορά κάποια στιγμή. Οι νέες επιχειρήσεις φέρνουν καινοτομίες και στρατολογούν εύκολα νέους εργαζόμενους από τη δεξαμενή της ανεργίας όταν η τελευταία ξεχειλίζει. Μην σας φαίνεται παράδοξο λοιπόν πόσο εύκολα ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, δυο από τους βασικότερους κοινωνικούς εταίρους, βρίσκονται από την ίδια πλευρά αφού υπάρχει ευρύ πεδίο κοινών συμφερόντων...
Μια κυβέρνηση όμως, είναι κυβέρνηση και αυτών που ήδη επιχειρούν και εργάζονται, αλλά και αυτών που θέλουν να επιχειρήσουν και να εργαστούν.Μια κυβέρνηση σε μια περίοδο που τα λουκέτα πέφτουν βροχή, εκτός από την ανακοπή του σπιράλ της ύφεσης πρέπει να έχει στο μυαλό της και την αντεπίθεση. Δηλαδή τη δημιουργία των προϋποθέσεων για να προκύψουν νέες επιχειρήσεις που θα προσφέρουν θέσεις εργασίας...Κατά συνέπεια, η «επιτυχία» της αρμόδιας υπουργού και του πρωθυπουργού της διατήρησης ρυθμίσεων περί τα εργασιακά, επειδή τις αποδέχονται ο κοινωνικοί εταίροι, δηλ. η ΓΣΕΕ, ο ΣΕΒ και οι επαγγελματοβιοτέχνες, κόντρα στο πνεύμα της τρόικα, δεν σημαίνει ότι αποτελούν και βιώσιμη λύση για τον πυρήνα του ελληνικού προβλήματος.
Αν η κυβέρνηση και κατ΄ επέκταση η κοινωνία μας δεν καταφέρει μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια να βάλει μπροστά την οικονομία και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και ελπίδες, οι κοινωνικές εκρήξεις θα είναι αναπόφευκτες, ανεξέλεγκτες και σαρωτικές.
Νέο υποκείμενο...
Φυσικά δεν μιλάμε για κινητοποιήσεις των επαγγελματιών συνδικαλιστών και επαγγελματιών κινητοποιούμενων του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα που κλείνουν καθημερινά το κέντρο.Μιλάμε για τον κόσμο απόγνωσης που ο γόρδιος δεσμός του πελατειακού κράτους έχει θέσει εκτός συστήματος και η κρίση απειλεί να θέσει εκτός κοινωνίας. Υπάρχει μια δεύτερη κοινωνία υπό ταχεία διεύρυνση που έχει διάφορες εκφάνσεις. Ένα μέρος της π.χ. εντοπίζεται στις δημοσκοπήσεις να εκπροσωπείται από τον κανένα. Για ένα άλλο, το Δεκέμβρη του 2008 η σπίθα μιας άδικης και καταχρηστικής δολοφονίας ήταν αρκετή για να μετατρέψει το κέντρο σε «Βυρηττό». Υπάρχει ένα κοινωνικό μείγμα που αυξάνεται σε ποσότητα και αναφλεξιμότητα. Αν δεν υπάρξουν επαναστατικές αλλαγές που θα μειώσουν τα προνόμια των κρατούντων (εργαζομένων και επιχειρήσεων) και δεν δημιουργήσουν χώρο και για τους νέους εργαζόμενους και νέες επιχειρήσεις, το αδιέξοδο θα οδηγήσει στην έκρηξη. Η αριστερά και η δεξία εκτός από ιδεολογικά νεκρές στη χώρα μας, είναι μόνιμα απασχολημένες με την μικροπολιτική του κομματικού και συνδικαλιστικού βιοπορισμού, με τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της πελατείας τους. Καθώς δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα νομίζουν ότι θα ωφεληθούν κι από πάνω, λόγω της έντασης.
Όμως αν το «τζίνι» βγει από το μπουκάλι δύσκολα θα ξαναμπεί. Μια έκρηξη εκτός από ό,τι θα σαρώσει τα πάντα, θα καταστρέψει περισσότερα απ’ όσα θα καταστραφούν ή θα χάσουμε ως κοινωνία αν πάμε συντεταγμένα σε σαρωτικές αλλαγές.
Εκτός των άλλων έχει δημιουργηθεί και ένα χάσμα γενεών στην Ελλάδα μας πιο έντονο από ό,τι στις άλλες δυτικές κοινωνίες με την κοινωνική ασφάλιση. Οι μεγαλύτεροι ελέγχουν τις θέσεις ισχύος και το αρτηριοσκληρωτικό σύστημα δεν ευνοεί την προοδευτική ανακύκλωση, τον υγιή ανταγωνισμό και την αξιοκρατία. Κυκλοφορούν π.χ. μεταξύ μας και θα κυκλοφορούν για δεκαετίες (ζωή νάχουν οι άνθρωποι...) δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι του δημοσίου και των ΔΕΚΟ σε ηλικίες κοντά στα 50 έτη, με συντάξεις πέριξ των 2.000 ευρώ. Τις συντάξεις αυτών των ανθρώπων τις χρηματοδοτούν και θα κληθούν να τις χρηματοδοτήσουν περαιτέρω οι γενιές των 700 ευρώ μεικτών... Ο «κανιβαλισμός» των γονέων που τους φόρτωσαν μια χρεοκοπία στην πλάτη θα είναι το επόμενο επεισόδιο του έργου. Αυτό για το οποίο αγωνίζονται οι κρατούσες δυνάμεις και οι εκπρόσωποί του στα συνδικάτα και την πολιτική είναι η διατήρηση του νεκροζώντανου «ζόμπι» συστήματος που ρουφά το αίμα των επόμενων γενιών.Τι άλλο είναι το χρέος των 300 δισ. της ευημερίας μας από το «αίμα» των επόμενων γενιών; Όσο πιο γρήγορα φέρουμε τα πάνω κάτω στη χώρα, τόσο πιο γρήγορα θα βγάλουμε το κεφάλι από τη βουτιά μας στην καυτή σούπα της κρίσης, τόσο λιγότερο επώδυνες θα είναι οι συνέπειες...
*Αυτό θα ίσχυε στην περίπτωση που στην ηγεσία της ΓΣΕΕ είχαμε εκπροσώπους εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία είναι εκπρόσωποι των ελλειμματικών και αμαρτωλών ΔΕΚΟ, σημαίνει απλά ότι τα συνδικάτα στη χώρα μας παριστάνουν τους εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα, ενώ επί της ουσίας δεν αποτελούν τίποτα άλλο από άλλη μια πλευρά της πολικοπελατειακής διαπλοκής.
Πηγή:www.capital.gr
13.12.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου