Ας κοιταχτούμε στα μάτια - Eλειμμα ελπίδας και αρετής

Υποθετικός διάλογος μεταξύ ενός σύγχρονου φιλοσόφου διανοούμενου του κ. Στέλιου Ράμφου και ενός ανθρώπου της πράξης και της δράσης, του κ. Γιώργου Κωστούλα:


Σ.P. : Χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς μας ως συγχρόνων Ελλήνων άποτελεί ένα τεράστιο κενό που μας κλείνει μέσα μας η τουλάχιστον μεταξύ των δικών μας. Διαμορφώνονται συμπεριφορές που ματαιώνουν κάθε έννοια παγματικού δημοσίου βίου. Δομικό μας χαρακτηριστικό είναι η μερικότητα, με την έννοια ότι επιζητούμε το επί μέρους αυτό δηλαδή που μας χαρακτηρίζει να έχουμε το σπίτι μας καθαρό, αλλά να πετάμε τα σκουπίδια μας στον δρόμο (είτε πρόκειται για νοικυρούλες που σκουπίζουν τό πεζοδρόμιο και αφήνουν τον μικρό σωρό παραπέρα να το διασκορπίσει το αεράκι αντί να το μαζέψουν με το φαρασάκι - είτε ο σπιτονοικοκύρης που επιμένει σε πείσμα των συμπολιτών του που είναι επιφορτισμένοι με το δύσκολο έργο της περισυλλογής αλλά απεργούν, να στοιβάζει τ΄ αποφάγια του σε σωρούς που από άποψη υγείας και αισθητικής ένας ορθά σκεπτόμενος θα τα εναπόθετε προσωρινά στο μπαλκόνι του) επομένως η στενότητα της δικής μας προσωπικής εκδοχής καθαριότητας έρχεται να αναιρέσει την καθολικότητα μιας δημόσιας καθαριότητας.
Ο καθένας δουλεύει για τον ευατό του (δεν διέπει την σκέψη μας η κοινή λογική και η δράση μας δεν κατευθύνεται από το "salus publica suprema lex" η άλλως ειπείν " Don't ask what your coyntry can do for you, ask what you can do for your country). Είναι θέμα αλλαγής κουλτούρας η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, όχι απλώς λογιστικό χρηματοοικονομικό ζήτημα. Βεβαίως η προέκταση του θέματος είναι ότι σ΄ αυτή την κλειστή κοινωνία σαν μοναστήρι, οι Ελληνες είναι παθητικοί (και απαθείς συνάμα κατά τον καθηγ. Θεοδόση Τάσιο), τους φταίνε οι άλλοι συνεχώς,.
Γ.Κ : Είμαστε αδιάφοροι. Υπάρχουν δυσκολίες της διάνοιας και δυσκολίες της βούλησης. Οι πρώτες αντιμετωπίζονται εύκολα. Τα κενά ενημέρωσης στους καιρούς μας συμπληρώνονται πολύ γρήγορα. Οι δεύτερες είναι πιο ζόρικες, γιατί αυτές αφορούν αιώνιους ιστορικούς εθισμούς και σύνθετα ζητήματα όπως ο συνολικός προσανατολισμός μιας χώρας στον κόσμο.
Σ.Ρ.:Η εξήγηση που θα μπορούσαμε να δώσουμε έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο πνευματικός και ψυχικός μας κόσμος κυριαρχείται από το συναίσθημα. Μόνο ένας ακραία συναισθηματικός λαός μπορεί να ζει τόσο έντονα την μερικότητα στην σκέψη και την πράξη του. Για την κατανόηση αυτής της θέσης να ληφθεί υπ΄όψιν ότι μετα τον 12ο 13ο αιώνα δεν έγινε μια αναγέννηση στην Ελλάδα τέτοια που να επιτρέψει την καλλιέργεια της λογικής και ταυτοχρόνως μια εμμονή στα θρηκευτικά βιώματα οδήγησαν σε μια καλλιέργεια συναισθηματικής πραγματώσεως του απολύτου.
Γ.Κ: Ξέροντας πως η Ευρώπη κατατάσσει την Ελλάδα στην ανατολική οπισθοδρομικότητα, ο Ελληνας, θέλοντας να αρέσει στη Δύση, επισήμως αρνείται το οικείο καθημερινό του πρόσωπο, αλληθωρίζοντας, ανεπισήμως, και προς τη Δύση και προς την Ανατολή. Η όλη του συμπεριφορά περιγράφει τον αγώνα ενός λαού ανάμεσα σ΄ αυτό που είναι και σ΄ αυτό που θα ήθελε να είναι.
Σ.Ρ : Η παραμέληση των λογικών αρχών είναι και παραμέληση της εννοίας του καθήκοντος, στενεύει τα όρια μιας πλατύτερης συμπεριφοράς, οδηγεί στο προβάδισμα του ευχαρίστου έναντι του αναγκαίου η του σωστού και κυρίως οδηγεί περαιτέρω σ' ένα παιδικό ψυχισμό.
Εχουμε κάτι παιδικό μέσα μας , σαν όλες τις κουλτούρες των ανηλίκων και όλες τις φάσεις της ζωής ενός ανηλίκου.ανθρώπου, πράγμα το οποίο βεβαίως μας οδηγεί σε μια αδυναμία αυτονομήσεως. Υπ΄ αυτή την έννοια η εξάρτηση από το πλατύτερο σύνολο που κάθε φορά λέγεται οικογένοια η μικρή τοπική κοινωνία μας υποχρεώνει να παίρνουμε τον εαυτό μας, στα πλαίσια της αναγνώρισης ταυτότητας, όπως τα μικρά παιδιά από τους άλλους και όχι από μέσα μας, όπως συμβαίνει σε άτομα μιας προηγμένης κουλτούρας, ενός προηγμένου πολιτισμού.
Αυτό σημαίνει, ότι μπορούμε να έχουμε ένα δημόσιο βίο με αρκετά καλά δομημένες δημοκρατικές προδιαγραφές, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι μπορούμε να έχουμε μια κουλτούρα δημοκρατική. Ο λόγος για τον οποίο περνάμε σήμερα μια οξύτατη κρίση είναι το γεγονός, ότι τα τελευταία τριανταπέντε χρόνια είχαμε νομικές κατοχυρώσεις δημοκρατίας αλλά δεν είχαμε πολιτισμό δημοκρατικό. Είχαμε πολιτισμό δικαιωμάτων και όχι υποχρεώσεων. Υπό την έννοια αυτή ήταν πολύ εύκολη η αποσάρθρωση η αποδόμηση ενός ολοκλήρου οικοδήματος, την ώρα που διαδηλώναμε συνεχώς γι' αυτό. Εννοείται ότι το κρατούν πελατειακό σύστημα βασίζεται ακριβώς στην έλλειψη αυτού του δημοκρατικού πολιτισμού, οπότε η έλλειψη των αξιακών κριτηρίων ήταν και παραμένει η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος, την οποία τώρα ακριβοπληρώνουμε και θα συνεχίσουμε για πολύ ακόμα.
Γ.Κ: Το πολιτικό μας σύστημα διαχρονικά, με αποκορύφωμα τα τελευταία σαράντα χρόνια, στηρίχθηκε σε ένα άγραφο κοινωνικό συμβόλαιο: "Οι πολλοί θα ανέχονται τη μεγάλη διαφθορά των λίγων και οι λίγοι θα κάνουν τα στραβά μάτια στη μικροδιαφθορά των πολλών". Όμως, αυτή η κουλτούρα, που ουσιαστικά εξέθρεψε το "όλα εδώ και τώρα", αφού μας επιδαψίλευσε ένα πελώριο "τίποτα" κατέβασε ρολά. Όλα δείχνουν ότι η δεύτερη μεταπολίτευση που τώρα διερχόμαστε, θα μας καταστήσει φτωχότερους. Μακάρι να μας ενηλικιώσει, έστω και βιαίως, κάνοντας μας όμως σοφότερους. Μένει λοιπόν να γίνουν τα δυσκολότερα, προκειμένου να επιτευχθεί ο συγχρονισμός νοοτροπιών και επιδόσεων. Εως τώρα επέβαλλε τον ρυθμό της και μας έσερνε μονίμως η πίεση της ανάγκης. Πάντα ασχολούμαστε με τα "επείγοντα", αφήνοντας τα σημαντικά για αργότερα. Καιρός είναι πλέον η προσπάθεια και ημών να μεταφερθεί από το επίπεδο αντιμετώπισης των απειλών και των αναγκών στο επίπεδο του προγραμματισμού και των στόχων
Σ.P.:Την ώρα που ζούμε και καταφάσκουμε σ' αυτή την μερικότητα, είμαστε ένας λαός που διεκδικεί για λογαριασμό του καθολικές πραγματικότητες και καθολικές αξίες. Δεν παύουμε να είμαστε λαός ανατολικός, επειδή ακριβώς είμαστε λαός συναισθήματος. Μόνο οι λαοί της δύσεως μπορούν να συνδυάσουν τον νού, τον λόγο, με το αίσθημα. Η καθολικότητα του ανατολισμού μας με απουσία της ατομικής ευθύνης για τα πράγματα τεκμηριώνεται πάντοτε με μερικές μορφές χαρακτηριστικές, δηλαδή με ιδέες και μύθους, οι οποίες δεν έχουν ιδιαίτερες διάρκεις αλλά έχουν μεγάλες εντάσεις. Μεγάλοι εθνικοί μύθοι , όπως η μεγάλη ιδέα με κατάληξη το 22, ένας απόμυθος της ευρωπαικής ιδέας με τους εθελοντές κατά τους ολυμιακούς αγώνες, και βεβαίως μια αίθηση του χρόνου η οποία είναι ειδωμένη στο παρόν, και επειδή ακριβώς είναι ειδωμένη στο παρόν αντιπαθεί κάθε μορφή διαρκείας.
Γ.Κ.: Επηρεασμένος από το θαυμάσιο βιβλίο του Β. Καραποστόλη, "Διχασμός και εξιλέωση", θα έλεγα ότι μέχρι τώρα πορευτήκαμε με οδηγό προσωπικότητες όπως ο Καραισκάκης, ο Ανδρούτσος, ο Παπαφλέσσας, ήρωες δηλαδή πλήρεις θυμικών προαιρέσεων μάλλον, παρά αντικειμενικού, συνεπούς χρέους. Το οποίο, στον αντίποδα, ενσωμάτωναν και εκπροσωπούσαν μορφές όπως ο Δ.Υψηλάντης και ο Ι. Καποδίστριας, για να σταθώ μόνο στην περίοδο της Επανάστασης. Η απουσία τέτοιων ατόμων σε κρίσιμους θεσμούς της χώρας απετέλεσε για το έθνος και την εξέλιξή του, για δυο αιώνες τώρα, μια πληγή η οποία λίγο έλειψε να μας αφανίσει. Δυστυχώς, το συναίσθημα στήριξε την Ελλάδα σε οριακές περιστάσεις, αλλά τη διέλυσε στις υπόλοιπες.
Σ.P. H ανάγκη της ευχαριστήσεως διεκδικεί διαστάσεις αιωνιότητας μέσα μας μολονότι πρόκειται για ευχαρίστηση παντα της στιγμής με απουσία κάθε σκέψεως για τις συνέπειες. Είναι επίσης χαρακτηριστική η καταφυγή σε μεταφυσικές προσδοκίες προκειμένου να καταλάβουμε καλύτερα την συμπεριφορά μας.
Γ.Κ.: Υποδεικνύοντας μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, στο βιβλίο του "Το στρατηγικό βάθος - Η διεθνής θέση της Τουρκίας", αντλεί, όπως έχει επισημανθεί, τη στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής της χώρας από το όραμα του για την Τουρκία: Να διασώσει η χώρα την πολιτισμική της ταυτότητα, τη διαφορά της, ακριβώς, από τη Δύση. Όχι ως αντίθεση, αλλά ως ιδιαιτερότητα στη σημερινή διεθνή συνύπαρξη. Είναι σαφέστατη, σχεδόν επιθετική, η περηφάνια του γι΄ αυτήν την ιδιαιτερότητα που δεν φιλοδοξεί ούτε την αντιπαλότητα ούτε τη μίμηση. Γράφει, επακριβώς: "Οι φιλόδοξες χώρες ορίζουν τί θεωρούν οι ίδιες ως απειλή, βασιζόμενες στις στρατηγικές τους επιδιώξεις και όχι τους φόβους τους. Αντίθετα οι παθητικές, χωρίς φιλοδοξίες χώρες διαμορφώνουν στρατηγικές υποταγμένες στις απειλές που υφίστανται". Με την τελευταία φράση θα έλεγε κανείς πως μας φωτογραφίζει αρκούντως. Παρένθεση: Bεβαίως οι Τούρκοι με τον μακραίωνα συγχρωτισμό μαζί μας και την αυθεντική ανατολίτικη ευθυβολία έχουν κάνει την ακτινογραφία μας. Και μάλιστα παροιμιακά: "Gavurun akili sonradan gelir". Ηγουν: "Του Ρωμιού η γνώση ύστερα του έρχεται..." Κλείνει η παρένθεση.
Σ. Ρ.:Μπορεί το μηνημόνιο να μας τρομάζει και να είμαστε πειθαρχικοί, αλλά εάν ένας πεί, ότι κάποιος Αγιος εμφανίστηκε στα όνειρα του και μας είπε να μαζεύουμε στάρι, μπορεί αυτό το πράγμα να ανατρέψει όλες τις φοβίες και να καταστρέψει όλη την πειθαρχία του μνημονίου, που με τόσο κόπο προσπαθούν να στηρήσουν οι άνθρωποι που αυτή την στιγμή κυβερνούν. Εχει μεγάλη σημασία να δούμε που είναι η φυσική τρικλοποδιά στα πράγματα. Η φάση που σήμερα διερχόμαστε είναι η φάση της τελικής κατακλείδας των μεγάλων μύθων . Τελειώνουμε πιά 80 χρόνια από το 1840 ως το 1922 ήταν η μεγάλη ιδέα, και άλλα τόσα είναι η ευρωπαϊκή ιδέα, η οποία έπερεπε να στηθεί για να καλύψει το κενό που άφησε η μικρασιατική καταστροφή. Για πρώτη φορά σε πραγματικές συνθήκες καλούμαστε να κοιταχθούμε κατάματα . Είναι η πρώτη φορά στην νεώτερη ιστορία μας, που πλέον τα μεγάλα μυθικά συστήματα δεν μπορούν να λειτουργήσουν αποτροπαϊκά , οπότε καλείται πλέον ο λαός να πάρει την υπόθεση του μέλλοντος του με μια πια διαφορετική λογική, η οποία προϋποθέτει στο ατομικό επίπεδο , στο μικροεπίπεδο των συμπεριφορών και των νοοτροπιών αλλαγές , πρωτοβουλίες και επιλογές αυνθετικής αντιμετώπισης των πραγμάτων , ανοικτότητας, και διαφορετικής αντίληψης του συμφέροντος , δηλαδή μέσα στο κοινό καλό.
Γεννιέται το ερώτημα, εάν τεχνικώς είναι δυνατή μια ανάταξη των παραγμάτων, έχουμε την εσωτερική δύναμη να το αποτολμήσουμε, η θα αοδειχθεί τελικά ανέφικτο, καθώς με δεδομένη την άρνηση της αλλαγής του πολιτικού συστήματος, μπορεί να ξανεγεννηθεί ο χαμένος δημόσιος βίος;;;
Γ.Κ.: Και ο πρώτος στρατηγικός μας στόχος θα πρέπει να είναι η εσωτερική, η "τροπική" μας αλλαγή. Η "ένδον φυγή". Το αίτημα του εκσυγχρονισμού δεν μπορεί να είναι απλώς υπόθεση κάποιων μετρήσιμων μεγεθών. Πρέπει να γίνει εσωτερική πεποίθηση, ώστε να φτάσουμε σε θεμελιώδη πολιτισμικά χαρακτηριστικά με πρώτο και σπουδαιότερο τη διάπλαση αυτοσυνείδητου και υπεύθυνου ατόμου. Του ατόμου-πολίτη που θα υπακούει μέσα σε καθεστώς ελευθερίας, χωρίς φοβίες και δυσπιστία προς τους θεσμούς.Είναι καιρός να ταπεινωθούμε, αρχίζοντας από γενναία αυτοκριτική. Να πάψουμε να ευλογούμε αυτοκαταστροφικά τη "μοναδικότητά" μας, να φωτίσουμε καλύτερα και να εξορκίσουμε τις υποχθόνιες κοινωνικές μας καταβολές και να σκεφθούμε ψύχραιμα και στρατηγικά το ελληνικό μέλλον, ως εγχείρημα όμως ενεργού και όχι παθητικής συμμετοχής στις ζυμώσεις του σημερινού κόσμου.Τελειώνω επιστρατεύοντας ένα δίδυμο λέξεων στη διάθεση του Καλού, διοικούντων και διοικουμένων, του οποίου τόσο ανάγκη έχει η χώρα. Τις λέξεις: Ελπίδα και Αρετή.


* O κ. Κωστούλας είναι τέως Γενικός Διευθυντής εταιρειών του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού τομέα. Συγγραφέας. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο: "Και οι Μάνατζερ έχουν ψυχή... ", κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Επτάλοφος.


H ομολογουμένως αυθαίρετη συρραφή των δύο κειμένων βασίζεται σε δύο πηγές: την ομιλία του κ. Ράμφου σε διοργάνωση του TEDx Academy και το άρθρο(03.11) του κ. Κωστούλα στην στήλη "Με Αποψη" στο capital.gr

(Οτι είναι σε παράγραφο αποτελεί δικό μου σχόλιο)

Mad in Germany: Oπου κάποια άλλη εποχή η διαστροφή συνευρέθηκε με τον αποκρυφισμό

Υπήρξε  χαρακτηριστική  η εμμονή  των  εκφραστών και εμπνευστών της αρίας υπεροχής   να   καταγράφουν  σε  χαρτομάνι  αλλά   και  σε  φιλμ την τερατογένεση της  νέας  τάξης  πραγμάτων που θέλησαν  τελικά  να  επιβάλλουν με  τον ανελέητο  ολοκληρωτικό πόλεμο που διεξήγαγαν . Με  πολύ  ρηχό υπόβαθρο της αστικής τάξης  όσον αφορά την   δημοκρατική συνειδητότητα , τον κοινωνικό τους προβληματισμό  τροφοδοτούσε ο  αχαλίνωτος ρομαντισμός  που σε συνδυασμό με την οξύνοια και μεθοδικότητα τους διαμόρφωσε την πραγματικά  μεγάλη τους  συμβολή  στις τέχνες, την  λογοτεχνία, την μουσική  και την  πανεπιστημιακή έρευνα.  Σε γεωπολιτικό  επίπεδο, μέσα από την   μανιοκαταθλιπτικότητα  που επωάσθηκε  μέσα τους  την  πρώτη δεκαετία   του μεσοπολέμου  ξεράσθηκε  και  αναπτύχθηκε   η μεγαλύτερη  προπάθεια  επικράτησης και αυτοκαταστροφής μιας ιδεολογίας  της οποίας η βαρβαρότητα και διαστροφή   έχουν  λησμονηθεί.
Τα  εντυπωσιακά   πλάνα  των  ντοκυμαντέρ (τα οποία σπάνια προβάλλονται) δίνουν  μιά άλλη οπτική γωνία   στην  προσπάθεια  να δοθεί μια εξήγηση  στην  βιοπαθολογία  κοινωνικών ομάδων, στις οποίες το   κακό   και  η παράνοια αποζητούν  την συμπόρευση  και  τελικά  διαστρεβλώνουν την εσωτερική  αναζήτηση  σε νοσηρή αυταπάτη , την αισθητική σε εκμαυλισμένο ρομαντισμό,  την μυθοπλασία σε τερατογέννηση, το "νούς υγιής  εν σώματι υγιεί" σε αποτρόπαιο εφιάλτη.

Μέρος 1:  Θιβέτ - Ατλαντίδα (η χαμένη ήπειρος)- Αριοσοφία
Μέρος 2:  Eυγονική - ημίθεοι - ελιτισμός "SS" - πολυγαμία και τεκνοποιία- γενίτσαροι - η μεσοπολεμική εξαθλίωση
Μέρος 3:  Tραμπουκισμός - μεσιανισμός - η ιδεολογία  της  Τούλης - Ρασισμός - Ostara - Aριο αίμα - η σβάστικα ως λατρευτικό σύμβολο
Μέρος 4:  Richard Wagner - Parsifal  και το άγιο δισκοπότηρο -To άγγιγμα του με το αίμα των πρώτων πεσόντων (1923) του κινήματος κηλιδωμένου λάβαρου- Λιτανείες , λαμπαδηδομίες  στην μνήμη τους - Η προσωνυμία  " Der  Fuehrer" -
Mέρος 5:  Οι πεσόντες  ανακηρύσσονται άγιοι . Μνημείο  ανεγείρεται  με τους τάφους  και  φρουρά - Υιοθέτηση χριστιανικού τελετουργικού -  Ersatzreligion - Εμπέδωση  αυτοθυσίας  - Οργάνωση νεολαίας - Προσωπολατρεία - η  νέα  βίβλος " Mein Kampf:"
Μέρος 6:   Στείρωση, παιδική  ευθανασία - ευθανασία επιληπτικών λαι καθυστερημένων ενηλίκων - πλύση εγκεφάλου  ότι οι εκκαθαρίσεις   αυτές  αποτελούν εκδήλωση ανθρωπισμού - Πρώτο στάδια  εκκαθάρισης γερμανών   πολιτών  εβραϊκής  καταγωγής  (στέκει αθτό διαχρονικά σαν όρος;;) -το Ολοκαύτωμα -  H ελιτίστικη  "SS" εκκαθαρίζει τους τραμπούκους της "SA" -  Η  "SS" φυτώριο  της  νέας αριστοκρατίας - Χαϊνριχ Χίμλερ ο ινδουιστής .
Μέρος 8:  O Xίμλερ σε αναζήτηση του άγιου δισκοπότηρου -  Εξερευνήσεις  στην νότια  Γαλλία στ' αχνάρια υων γνωστικών και καθαρών - Οττο Ράν - Καρλ Βίννεγκουτ  - η πεποίθηση ότι θα αντληθεί ανυπέρβλητη δύναμη για την κατάκτηση του κόσμου από τα  σύμβολα  των ρούνων
Μέρος  9: O Xίμλερ μοιράζει δακτυλίδια  με χαραγμένη αφιέρωση πίστης και υποταγής - Τελετές γάμου και βάπτισης - Πρωτομαγιά  "αλά Hitler" - αντικατάσταση  θρησκευτικών εορτών με ενθνικοσοσιαλιστικά  μεταλλαγμένες παγανιστικές τελετές -   Χολυγουντιανή  Νυρεμβέργη
Μέρος 10: Oυδέν τίθεται όριο,  ο μεγας συμπαραστάτης Νοστράδαμος και τα φεϊγ βολάν από τον ουρανό - τα κομμάντο αστρολόγοι - προπαγάνδα και μαύρη μαγεία
Μέρος 11: Η  μυστική αποστολή του Ρούντολφ Χες - ο αστρολόγος  ειρηνοποιός - η θέση του αστρολόγου συνηγορεί :  να  η μεγάλη ευκαιρία συμφιλίωσης των  απογόνων των  αρχαίων  γερμανών και κελτών
Μέρος 12: Οι αστρολόγοι  του  Ράϊχ.  Οπου ένας απ' αυτούς , κολλητός  του Χίμλερ τον προτρέπει να ρίξει τον φύρερ

H διάλεξη του Σλάβοϊ Ζίζεκ στο EMΠ (Κυριακή 19.12.2010)

Εκπληκτική επιτυχία σημείωσε η διάλεξη του Σλάβοϊ Ζίζεκ στο ΕΜΠ, την Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2010, με θέμα "Ζώντας στην εποχή των τεράτων- Η κρίση, η Ευρώπη, ο Κομμουνισμός". Επί τρεις ώρες, περίου δύο χιλιάδες άνθρωποι άκουσαν και συζήτησαν με τον Σλοβένο φιλόσοφο καίρια ζητήματα που αφορούν την κρίση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της πολυπολιτισμικότητας, τη σύγχρονη δικτατορία των ειδικών και την επίθεση του κεφαλαίου εναντίον της κριτικής σκέψης, τη συστημική βία και το νόημα της κοινωνικής επανάστασης, ως διεργασίας που δεν αρνείται απλώς το υπάρχον, αλλά θεμελιώνει μια νέα κοινωνική τάξη πραγμάτων..........

Viktor Schauberger - Video στα γερμανικά

Die Natur kapieren und  kopieren
Παραίνεση της μςγάλης διάνοιας, του  μεγάλου Αυστριακού ερευνητή και εφευρέτη:
"Kατανοήσατε  και κοπιάρετε (αντιγράψτε) την φύση."
Σε κάποιο τυπικό υπάρχει η αντίστοιχη προτροπή: " μελετώντας την φύση, παρατηρώντας τα φαινόμενα....)

Φύση  του νερού 
Tυρβώδης ροή νερού - δυναμική της ροής
Υπερβολοειδής κώνος
Σχηματισμός των πηγών
Υλοτομική  υδατογέφυρα ωοειδούς διατομής
Σχεδιασμός φράγματος και ποτάμια μηχανική
Υδρολογικός κύκλος ( πλήρης και ατελής)
Θερμοκλασιακές κλίσεις και  εφοδιασμός  με θρεπτικές  ύλες
Γεωργικά εργαλεία από χαλκό 
Οικιακή γεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος
Κινητήρας ενδόρρηξης (repulsine)
Αναζωογόνηση   νερού (απωθητής-repulsator)
Χάλκινοι σωλήνες ύδρευσης σπειρωειδούς  ελικοειδούς  ραβδωτής  διατομής  (ζων ύδωρ)
Πείραμα Πέπελ
Πρωτοπορειακό δίτυο πόσιμου νερού - αφαλάτωση νεροού με περιδίνηση
Oλοφ Αλεξντερσον
Kάλουμ Κόουτς
Στα ίχνη του Victor  στην Αμερική
Πειραματική συσκευή  ανύψωσης - αντιβαρύτητας (ιπτάμενος δίσκος;;)
Ινστιτούτο  (Pythagoras Keppler Schule ) PKS

Τα παραπάνω θέματα  εκτίθενται  σε  ένα  ντοκυμαντέρ στα γερμανικά , τo  οποίο  μπορούμε   να παρακολουθήσουμε  στα παρακάτω link:
Απόσπασμα 1    2   3   4  5  6   7   8

O Κόσμος που έρχεται

Θεματικός Κύκλος ( ομιλίες - σεμινάρια - τηλεοπτική εκπομπή)  του κ. Μάνου Δανέζη , επίκουρου καθηγητή  Αστροφυσικής Πανεπιστημίου Αθηνών

«Επιστήμη και Νέος πολιτισμός»
Στην διάρκεια της συζήτησης θα αναλυθούν:
1.    Ο τρόπος και οι διαδικασίες συγκρότησης ενός πολιτισμικού ρεύματος
2.    Η επίδραση του εννοιολογικού περιεχομένου των επιστημονικών ιδεών, όπως του χρόνου, του χώρου και της ύλης, στην διαμόρφωση, ή την ανατροπή κοινωνικών ή θεολογικών δογμάτων.
3.    Η συγκρότηση του δυτικού πολιτισμού (κοινωνική και θεολογική) πάνω στα επιστημονικά δεδομένα της επιστημονικής επανάστασης του 16ου -17ου αιώνα.
4.    Η ανατροπή των κλασικών επιστημονικών δογμάτων και η θεμελίωση μιας νέας επιστημονικής γνώσης κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα.
5.    Η σύγκρουση μεταξύ νέων και παλαιών επιστημονικών ιδεών. Η επέκταση αυτής της σύγκρουσης στο πλαίσιο των κοινωνικών και θεολογικών συστημάτων.
6.    Τα αίτια κατάρρευσης του σημερινού δυτικού πολιτισμικού ρεύματος. Η αναγκαιότητα αναμόρφωσής του με βάση τα νέα επιστημονικά δεδομένα και ως προέκταση αυτής της αναγκαιότητας, η αναγκαιότητα γνώσης των νέων αυτών επιστημονικών δεδομένων.


«Η πλάνη των αισθήσεων»
Κεντρική ιδέα της συζήτησης είναι η κατανόηση του βασικού συστατικού της μεγάλης επιστημονικής επανάστασης του 20ου αιώνα «Οτιδήποτε αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις δεν είναι η πραγματικότητα αυτό που ο εγκέφαλός μας (η βιολογία μας) έχει την δυνατότητα να αντιλαμβάνεται ως πραγματικότητα
1.    Η πλάνη των αισθήσεων στην κλασική Νευτώνεια Φυσική.
2.    Η πλάνη των αισθήσεων στη θεωρία της Σχετικότητας (η έννοια της 4ης διάστασης και των μη ευκλείδειων γεωμετριών).
3.    Άλλες επιστημονικές αποδείξεις
4.    Η λειτουργία των αισθησιακών συστημάτων (νευρο-φυσιολογία)
5.    Η γνώση της πλάνης των αισθήσεων στην αρχαία ελληνική γραμματεία


«Το νέο παράξενο μαθηματικό και φυσικό Σύμπαν»
Κεντρική ιδέα της συζήτησης είναι η παρουσίαση των νέων επιστημονικών ιδεών και η εφαρμογή η οποία αλλάζει ριζικά το συμπαντικό κοσμοείδωλο. Οι νέες επιστημονικές ως καταλύτης ανάπτυξης ενός νέου πολιτισμικού ρεύματος.
Μερικά θέματα που θα συζητηθούν:
1.    Κακοποιημένες, από το εκπαιδευτικό μας σύστημα, επιστημονικές (Φυσικές και Μαθηματικές) έννοιες, οι οποίες αποτελούν τροχοπέδη στην κατανόησης βασικών επιστημονικών θεμάτων.
2.    Χρήση των νέων επιστημονικών ιδεών για την απλή λύση καίριων επιστημονικών προβλημάτων (ακτινοβολία μικροκυμάτων, διαστολή του σύμπαντος (?), σκοτεινή ύλη, σκοτεινή ενέργεια, γεωμετρία του σύμπαντος κλπ).

Ο θεματολογικός  επιμερισμός   δεν  ακολουθείται   σε πλήρη αντιστοιχία   στα  αντίστοιχα  link.
H ανάλυση που παρατίθεται είναι  ο θεματικός  κορμός των  συναφών  συζητήσεων που  έγιναν  κατα  τον πιό πρόσφατο  κύκλο διαλέξεων   του κ. καθηγητή που πραγματοποιήθηκε  στο Τεκτονικό Μέγαρο Αθηνών κατά μήνα Σεπτέμβριο 2010.

Νερό το μέγα μυστήριο

Αφορμή  για την προσπάθεια  προσέγγισης του  μοναδικού  αυτού στοιχείου  είναι  το  φιλμ ρωσικής  παραγωγής (Μasterskaya)   "  Water, the  Great  Mystery ",   το  οποίο αποκαλύπτει ασύλληπτα  για τους περισσότερους  από μας ευρήματα   για την δομή  του νερού . Aνάλογα  με τα ενεργειακά  πεδία  στα οποία εκτίθεται , αυτά μπορούν να μεταλλάξουν  την δομή  των  συστάδων των  μορίων του.  Mένουμε άναυδοι  με τις  λήψεις (οι επικριτές του τις θεωρούν μάλλον στημένες) που  πραγματοποίησε ο  Ιάπωνας ερευνητής και  επιχειρηματίας Μasaru Emoto.

Πολλές  επιφυλάξεις  μπορούν βέβαια να  διατυπωθούν  απο  τους  επαίοντες  όσον  αφορά  την υπερβατική   και  γενετική  διάσταση που αποδίδει και εν μέρει καταδεικνύει η ομάδα  αυτή των επιστημόνων και  διανοουμέων. Η υπόθεση θέλει  πολύ  ψάξιμο και  αφορά  έτσι  και  αλλοιώς  άτομα   με   μια  διαφοροποιημένη  προς  τους   περισσότερους  των  συμπολιτών  τους συνειδητότητα, αυτών  δηλαδή, οι οποίοι  ας  πούμε  προτιμούν  να πίνουν  εμφιαλωμένο  νερό ενώ  κατοικίδια ζώα προτιμούν να πιούν  νερό από το  κουπάκι που το γεμίζουν τα αφεντικά τους  με νερό της βρύσης.

Οι πολεοδόμοι και  εργολάβοι κατάφεραν να καταντήσουν την  σύγχρονη πόλη  των  Αθηνών να  είναι από τις λιγοστές  μητροπόλεις που έθαψε και καταπλάκωσε τα ποταμάκια και τους χειμάρους  της. Γιατί  τόσο μίσος και περιφρόνηση  προς το  υδάτινο  ζωοποιό στοιχείο.  

Η  διατυπούμενη  απο τους  ερευνητές  θεωρία  ότι  το φυσιολογικό μη δομικά αλλοιωμένο  νερό  διαθέτει  μνήμη, με την έννοια ότι  βρίσκεται  σε μια συνεχή ευεργετική συνεργασία και αλληλοτροφοδοσία με το περιβάλλον  (έμψυχο και άψυχο)   διανοίγει  ατραπούς  αναζήτησης προς  πολλαπλές  κατευθύνσεις, τόσο   για  την  νόηση όσο και  για το υποσυνείδητο.

Aλλοίμονο!! Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον ;;

«Η χώρα κυβερνάται από μια ομάδα επικίνδυνων ερασιτεχνών, των οποίων ο αρχηγός απουσιάζει συνεχώς στο εξωτερικό, αναζητώντας, προφανώς, εργασία αφού σύντομα δεν θα μπορεί να βρει δουλειά στην Ελλάδα!». Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων ο επίτιμος αντιπρόεδρος της ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων Παναγιώτης Γεννηματάς κατά τη διάρκεια παρουσίασης του βιβλίου του, «Αγωνία για την Ευρώπη», στο Σύλλογο Αποφοίτων του Κολλεγίου « St. PauΙ» στον Πειραιά.
«Ο τουρίστας Πρωθυπουργός ετοιμάζεται τώρα για 15νθήμερη περιοδεία στην Αυστραλία, λες και είναι ο… Νταλάρας!» είπε ο Παναγιώτης Γεννηματάς, που κάλεσε τις παραγωγικές τάξεις να ξεσηκωθούν και να ανατρέψουν «το εφιαλτικό σκηνικό που έχει στήσει μια ομάδα ανικάνων και ανεπαγγέλτων».

Eνα βιβλίο επίκαιρο και χαρακτηριστικό της εποχής μας

Η συγκινησιακή Πανούκλα  Μελέτες κοινωνικής παθολογίας

Δελτίο τύπου:

Ο Βίλχελμ Ράιχ, με τον όρο «Συγκινησιακή Πανούκλα», αναφέρεται στην ιδιαίτερη εκείνη νευρωτική συμπεριφορά των ανθρώπων, η οποία δρα καταστροφικά μέσα στην κοινωνία. Αναγνωρίζει λοιπόν μία ιδιαίτερα διαταραγμένη στάση η οποία δεν περιορίζεται στο να βασανίζει το ίδιο το νευρωτικό άτομο, αλλά επεκτείνει τη δράση της προσπαθώντας να καταστρέψει την ευτυχία των άλλων. Αυτό είναι και το θέμα του ενδιαφέροντος και επίκαιρου βιβλίου με τίτλο «Συγκινησιακή Πανούκλα: Μελέτες κοινωνικής παθολογίας» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ρέω. Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιέχει αδημοσίευτα κείμενα του Βίλχελμ Ράιχ, με εξαίρεση ένα, που τροποποιημένο ενσωμάτωσε αργότερα στο βιβλίο του «Ανάλυση του Χαρακτήρα», το οποίο όμως κρίθηκε σκόπιμο να συμπεριληφθεί και εδώ για την καλύτερη κατανόηση και πληρότητα του θέματος. Ο τόμος συμπληρώνεται από κείμενα συνεργατών του  ( Θίοντορ Γουλφ, Βάλτερ Χόπε,  Γκούναρ Λάιστικοφ, Τσέστερ Ράφαελ) σχετικά με τη συναισθηματική και πανδημική αυτή μάστιγα.  Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη:  Το πρώτο περιέχει τρία κείμενα του Βίλχελμ Ράιχ και πραγματεύεται τους μηχανισμού της συγκινησιακής πανούκλας και τη συμπεριφορά των ατόμων που έχουν προσβληθεί από αυτήν.  Το δεύτερο μέρος αναφέρεται σε παραδείγματα συγκινησιακής πανούκλας από την ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι πράγματι εντυπωσιακό πόσοι άνθρωποι της διανόησης, καλλιτέχνες, εφευρέτες και πρωτοπόροι της επιστήμης έπεσαν θύμα αυτής της επάρατης συγκινησιακής νόσου. Τα παραδείγματα της καταστροφικής δράσης της συγκινησιακής πανούκλας μπορούν να βρεθούν σε όλη την έκταση της γραπτής ιστορίας. Το τρίτο μέρος παραθέτει συγκεκριμένα παραδείγματα από τη ζωή του Ράιχ και των συνεργατών του, οι οποίοι δέχθηκαν επίθεση από τη συγκινησιακή πανούκλα. Γίνεται ανάλυση της εκστρατείας του Τύπου εναντίον του Ράιχ στη Νορβηγία, όταν δημοσίευσε τα πειράματά του για τα βιόντα. Στη συνέχεια περιγράφεται η απαρχή της δυσφημιστικής παρουσίασης του έργου του Ράιχ στον Τύπο των ΗΠΑ. Ακολουθούν ένα σκωπτικά γραμμένο κείμενο του Ράιχ για τον χαρακτήρα της συγκινησιακής πανούκλας και δύο περιστατικά από τη ζωή συνεργα-τών του οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη δράση της συγκινησιακής πανούκλας. Στο τέλος του βιβλίου έχει προστεθεί ένα εκτενές παράρτημα με πληροφορίες γύρω από τη ζωή και το έργο του Βίλχελμ Ράιχ. Υπάρχει ένα εκτενές βιογραφικό του όπου περιγράφεται σύντομα αλλά περιεκτικά η εξέλιξη του έργου του, ένα χρονολόγιο των ανακαλύψεών του, μία σύντομη αναφορά στην εξέλιξη της θεραπευτικής του τεχνικής και ένα εκτενές γλωσσάριο όπου εξηγούνται οι νέοι όροι που έχει εισάγει ο Ράιχ για να περιγράψει τις ανακαλύψεις του. «Η συγκινησιακή πανούκλα» είναι το πρώτο μιας σειράς με τίτλο «Βιβλιοθήκη της Οργονομίας» στην οποία θα παρουσιαστούν τα έργα του Βίλχελμ Ράιχ, σε νέες μεταφράσεις, με την επίβλεψη του Ιδρύματος που λειτουργεί το Μουσείο Βίλχελμ Ράιχ και έχει την ευθύνη για την πιστή απόδοση των έργων του ανά τον κόσμο. 

Επιστημονική επιμέλεια : Νάσος Τεόπουλος, Ψυχίατρος - Ομοιοπαθητικός
Επιστημονικός σύμβ/ος : Γιώργος Αργυρέας, Παιδοψυχίατρος
Μετάφραση : Κώστας Θεοδωρήμπασης, Δημήτρης Πολυχρονίδης
Γλωσσική επιμέλεια και απόδοση  στα ελληνικά : Κώστας Δημόπουλος
Τιμή : 20,00 ευρώ (με ΦΠΑ)
Σελίδες : 320   Σχήμα  14 X 20,5 εκ
Ημ/νία έκδοσης : 15/9/2010
Εκδόσεις : ΡΕΩ  Κεντρική διάθεση : Βιβλιοπωλείο «Ρήγας», Σόλωνος 99, Αθήνα,   210 3302436

Σαρωτικές αλλαγές εν όψει εμφυλίου των γενεών

Γράφει ο κ.   Κώστας Στούπας:

Οι κοινωνικοί εταίροι τα συμφώνησαν ενάντια στο μνημόνιο και αυτό κατά την κυρία Κατσέλη αποτελεί ελπίδα για τη χώρα. Η κοινή γνώμη έχει πειστεί ότι το μνημόνιο είναι μια συμφωνία εξασφάλισης των δανειστών, άρα ό,τι πάει κόντρα σε αυτό είναι καλό για το λαό...
 Όπερ, αν δεν είχαμε μνημόνιο θα ζούσαμε όλοι καλά όπως ζούσαμε για πολλά χρόνια με τα δανεικά;

Πολύ φοβάμαι πως είμαστε μακράν νυκτωμένοι...Αυτό που έχει ανάγκη η χώρα είναι μια επανάσταση προκειμένου να δοθεί χώρος στους παραγκωνισμένους για δεκαετίες από το πελατειακό κράτος σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Μια παραγωγική και πολιτιστική κοινωνική επανάσταση χρειάζεται.  

Τα συνδικάτα της συντήρησης... 

Ας μη γελιόμαστε, τα συνδικάτα των εργαζομένων και των εργοδοτών υπάρχουν για να υπερασπίζονται τα κεκτημένα τους, είτε θεμιτά είναι αυτά είτε αθέμιτα... Δεν θα ανακαλύψουμε τώρα τον τροχό.
 

Οι εργαζόμενοι...Στην προκειμένη περίπτωση στόχος των συνδικάτων* των εργαζομένων είναι να υπερασπιστούν τα συμφέροντα αυτών που έχουν ήδη εργασία απέναντι σε δυο εκ θέσεως «ανταγωνιστές» τους: Τις επιχειρήσεις και τους ανέργους.

Η παρουσία του ανέργου αποτελεί μειονέκτημα στην ισορροπία που προσπαθούν να πετύχουν οι ήδη εργαζόμενοι με τις επιχειρήσεις και πλεονέκτημα για τους επιχειρηματίες. Ένας νεότερος και φθηνότερος, λόγω βιοποριστικής πίεσης, εργαζόμενος συμφέρει στις περισσότερες των περιπτώσεων μια επιχείρηση... 

Οι επιχειρήσεις...Οι επιχειρήσεις από την πλευρά τους έχουν δυο ανταγωνιστές. Από την μια πλευρά είναι οι εργαζόμενοι που πάντα θα επιδιώκουν υψηλότερο εισόδημα και από την άλλη ο ανταγωνισμός.Περισσότερο από τον ανταγωνισμό των ήδη υφιστάμενων επιχειρήσεων μια επιχείρηση φοβάται τους νέους παίκτες που ενδεχομένως εμφανιστούν στην αγορά κάποια στιγμή. Οι νέες επιχειρήσεις φέρνουν καινοτομίες και στρατολογούν εύκολα νέους εργαζόμενους από τη δεξαμενή της ανεργίας όταν η τελευταία ξεχειλίζει. Μην σας φαίνεται παράδοξο λοιπόν πόσο εύκολα ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, δυο από τους βασικότερους κοινωνικούς εταίρους, βρίσκονται από την ίδια πλευρά αφού υπάρχει ευρύ πεδίο κοινών συμφερόντων...

Μια κυβέρνηση όμως, είναι κυβέρνηση και αυτών που ήδη επιχειρούν και εργάζονται, αλλά και αυτών που θέλουν να επιχειρήσουν και να εργαστούν.Μια κυβέρνηση σε μια περίοδο που τα λουκέτα πέφτουν βροχή, εκτός από την ανακοπή του σπιράλ της ύφεσης πρέπει να έχει στο μυαλό της και την αντεπίθεση. Δηλαδή τη δημιουργία των προϋποθέσεων για να προκύψουν νέες επιχειρήσεις που θα προσφέρουν θέσεις εργασίας...Κατά συνέπεια, η «επιτυχία» της αρμόδιας υπουργού και του πρωθυπουργού της διατήρησης ρυθμίσεων περί τα εργασιακά, επειδή τις αποδέχονται ο κοινωνικοί εταίροι, δηλ. η ΓΣΕΕ, ο ΣΕΒ και οι επαγγελματοβιοτέχνες, κόντρα στο πνεύμα της τρόικα, δεν σημαίνει ότι αποτελούν και βιώσιμη λύση για τον πυρήνα του ελληνικού προβλήματος.

Αν η κυβέρνηση και κατ΄ επέκταση η κοινωνία μας δεν καταφέρει μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια να βάλει μπροστά την οικονομία και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και ελπίδες, οι κοινωνικές εκρήξεις θα είναι αναπόφευκτες, ανεξέλεγκτες και σαρωτικές.  

Νέο υποκείμενο...

Φυσικά δεν μιλάμε για κινητοποιήσεις των επαγγελματιών συνδικαλιστών και επαγγελματιών κινητοποιούμενων του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα που κλείνουν καθημερινά το κέντρο.Μιλάμε για τον κόσμο απόγνωσης που ο γόρδιος δεσμός του πελατειακού κράτους έχει θέσει εκτός συστήματος και η κρίση απειλεί να θέσει εκτός κοινωνίας. Υπάρχει μια δεύτερη κοινωνία υπό ταχεία διεύρυνση που έχει διάφορες εκφάνσεις. Ένα μέρος της π.χ. εντοπίζεται στις δημοσκοπήσεις να εκπροσωπείται από τον κανένα. Για ένα άλλο, το Δεκέμβρη του 2008 η σπίθα μιας άδικης και καταχρηστικής δολοφονίας ήταν αρκετή για να μετατρέψει το κέντρο σε «Βυρηττό». Υπάρχει ένα κοινωνικό μείγμα που αυξάνεται σε ποσότητα και αναφλεξιμότητα. Αν δεν υπάρξουν επαναστατικές αλλαγές που θα μειώσουν τα προνόμια των κρατούντων (εργαζομένων και επιχειρήσεων) και δεν δημιουργήσουν χώρο και για τους νέους εργαζόμενους και νέες επιχειρήσεις, το αδιέξοδο θα οδηγήσει στην έκρηξη. Η αριστερά και η δεξία εκτός από ιδεολογικά νεκρές στη χώρα μας, είναι μόνιμα απασχολημένες με την μικροπολιτική του κομματικού και συνδικαλιστικού βιοπορισμού, με τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της πελατείας τους. Καθώς δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα νομίζουν ότι θα ωφεληθούν κι από πάνω, λόγω της έντασης.

Όμως αν  το «τζίνι» βγει από το μπουκάλι δύσκολα θα ξαναμπεί. Μια έκρηξη εκτός από ό,τι θα σαρώσει τα πάντα, θα καταστρέψει περισσότερα απ’ όσα θα καταστραφούν ή θα χάσουμε ως κοινωνία  αν πάμε συντεταγμένα σε σαρωτικές αλλαγές. 

Εκτός των άλλων έχει δημιουργηθεί και ένα χάσμα γενεών στην Ελλάδα μας πιο έντονο από ό,τι στις άλλες δυτικές κοινωνίες με την κοινωνική ασφάλιση. Οι μεγαλύτεροι ελέγχουν τις θέσεις ισχύος και το αρτηριοσκληρωτικό σύστημα δεν ευνοεί την προοδευτική ανακύκλωση, τον υγιή ανταγωνισμό και την αξιοκρατία. Κυκλοφορούν π.χ. μεταξύ μας και θα κυκλοφορούν για δεκαετίες (ζωή νάχουν οι άνθρωποι...) δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι του δημοσίου και των ΔΕΚΟ σε ηλικίες κοντά στα 50 έτη, με συντάξεις πέριξ των 2.000 ευρώ. Τις συντάξεις αυτών των ανθρώπων τις χρηματοδοτούν και θα κληθούν να τις χρηματοδοτήσουν περαιτέρω οι γενιές των 700 ευρώ μεικτών... Ο «κανιβαλισμός» των γονέων που τους φόρτωσαν μια χρεοκοπία στην πλάτη θα είναι το επόμενο επεισόδιο του έργου.  Αυτό για το οποίο αγωνίζονται οι κρατούσες δυνάμεις και οι εκπρόσωποί του στα συνδικάτα και την πολιτική είναι η διατήρηση του νεκροζώντανου «ζόμπι» συστήματος που  ρουφά το αίμα των επόμενων γενιών.Τι άλλο είναι το χρέος των 300 δισ. της ευημερίας μας από το «αίμα» των επόμενων γενιών; Όσο πιο γρήγορα φέρουμε τα πάνω κάτω στη χώρα, τόσο πιο γρήγορα θα βγάλουμε το κεφάλι από τη βουτιά μας  στην καυτή σούπα της κρίσης, τόσο λιγότερο επώδυνες  θα είναι οι συνέπειες...

*Αυτό θα ίσχυε στην περίπτωση που στην ηγεσία της ΓΣΕΕ είχαμε εκπροσώπους εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία είναι εκπρόσωποι των ελλειμματικών και αμαρτωλών ΔΕΚΟ, σημαίνει απλά ότι τα συνδικάτα στη χώρα μας παριστάνουν τους εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα, ενώ επί της ουσίας δεν αποτελούν τίποτα άλλο από άλλη μια πλευρά της πολικοπελατειακής διαπλοκής.

Πηγή:www.capital.gr

13.12.2010

Albert Einstein

Ηχητικά ντοκουμέντα


On the present war and the future of  Europe (1940)



The common language of science (28.05.1941)


 On the road of liberation (1943)


Operation crossroads (1946)

World government (1946)

The Scientist as a Citizen

Ναι αργά το κατάλαβα

Κ α τ ά λ α β ε ς   τ ώ ρ α...
 Κατάλαβες τώρα γιατί πριονίσανε την παιδεία και την υποβάθμισαν σε "εκπαίδευση";
Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3,60.
Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικων τους που απλώσανε στη χώρα σου, να σερβίρεις καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα  πάρτι τού Χριστοφοράκου.

Κατάλαβες τώρα γιατί κατέστρεψαν μεγάλες υγιείς ελληνικές βιομηχανίες
(ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΣΚΙΜΟ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, AΙΓΑΙΟ, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ)
και έκαψαν σε διάστημα 2 μηνών μεγάλα ελληνικά πολυκαταστήματα
(ΜΙΝΙΟΝ, ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ ΣΠΟΡ, ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ);
Για να βρουν άνετα χώρο, χωρίς προσπάθεια, τα δικά τους μπακάλικα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να μπουν στην ελληνική αγορά...


Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα  κάρτες οι τράπεζες;
Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν  δίνανε για τις δόσεις σου.
Με χαρτιά τυπωμένα σου πήραν και σου παίρνουνε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.

Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο; Όταν ένας πρωθυπουργός τής χώρας προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι τού χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς τις παραγωγικές επενδύσεις, αλλά τον τζόγο.

 
Κατάλαβες τώρα ότι κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας τον πλούτο σου, τον ιδρώτα σου, με αέρα;
Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την... "ελεύθερη αγορά";
Για να κλείσει ο μπακάλης τής γειτονιάς και να στέλνεις τον κόπο σου στα μεγαλομπακάλικα τής Γερμανίας. Σε βγάλανε, ψαράκι, από τη γυάλα σου και στη συνέχεια σε πέταξαν στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, που έχουν τους δικούς τους κανόνες... διατροφής.
 Κατάλαβες τώρα, ψαράκι, πόσο αξίζει η γυάλα σου; Γιατί αυτή είναι η καλύτερη γωνιά στον κόσμο - το καλύτερο οικόπεδο - και την κοστολογούν μόλις 300 δις συμπεριλαμβανομένων και τών... αρχαιοτήτων.

Κατάλαβες τώρα γιατί αλλάζουν το ονοματάκι στην Εθνική σου Οδό; Θέλεις 20 EURO πλέον για να πας από Αθήνα στη Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό, ενώ ήταν υποχρέωση τού κράτους να την κατασκευάσει και όχι να την ξεπουλήσουν στον κάθε "όμορφο" που παριστάνει τον... εργολάβο.


Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα... χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια τών... σήριαλς.
Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό
πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων "τίποτα", με καμιά ειδικότητα, στον αέρα.

Κατάλαβες τώρα γιατί σ' έδιωξαν από το χωριό και από τη γη σου, δίνοντάς σου μια θέση στο... "δημόσιο"; Για να τα δώσουν δωρεάν στους νέους... "εποίκους".
 
Κατάλαβες τώρα γιατί πρέπει το ζευγάρι να δουλεύει σε δυο δουλειές, ενώ ο παππούς θα πρέπει να δουλεύει ακόμα και στα... 70 του; Για να μεγαλώνουν τα παιδιά μόνα τους χωρίς κανένα προσανατολισμό και αρχές.


Κατάλαβες τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει κανένας σοβαρός άνθρωπος; Επειδή αυτός δεν θέλει ν' ανήκει στον θίασο τών 300 που προδιαγράφουν οι κομματικές λίστες, τις οποίες  συντάσσουν κυρίαρχα οι ντόπιοι τοποτηρητές της παγκοσμιοποίησης μαζί με τις "άγιες οικογένειες" τού τόπου.
Έτσι, στο θέατρο που λέγεται... Βουλή, δεν θα βρείτε σήμερα σχεδόν κανέναν από τους λαμπρούς Έλληνες διανοητές και επιστήμονες, επειδή δεν είναι... θεατρίνοι.

Ο Νίκος Βαφειάδης που συχνά πυκνά διαβάζαμε τα άρθρα του στην Καθημερινή και στο απολύθηκε πριν από ενάμιση μήνα, λόγω του παραπάνω άρθρου-έρευνα. 

Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά;
 

KATI ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

   Tι είναι  αυτές οι γραμμώσεις ;;
   Mήπως είναι εναιωρήματα βαρίου, αλουμινίου και πολυμερών ινιδίων πυριτίου ;
   που απελευθερώνονται  κατά  χιλιάδες τόνους  από αεροσκάφη με ειδικό εξοπλισμό

  

Οι κυβερνήσεις, όταν ερωτήθηκαν  από πολίτες η οργανώσεις: γενικά αγνόησαν το εώτημα (Ιταλία, Γαλλία) η όταν απάντησαν  πρόβαλαν σαν αιτιολογία  ότιεντάσσονται στο πρόγραμμα ερευνών για το φαινόμενο του θερμοκηπίου (ΗΠΑ).

Μάλλον πειραματίζονται  στον τρόπο ελέγχου του κλίματος.

Η ικανότητα ελέγχου του κλίματος ισοδυναμεί με την κατοχή ενός όπλου μαζικής καταστροφής αείρως πιό  ισχυρού και αποτελεσματικού από τα πυρηνικά όπλα:

• τα πυρηνικά όπλα καταστρέφουν και μολύνουν τα πάντα με ακτινοβολία  στην περιοχή δράσης τους: τα έμβια όντα, την  χλωρίδα, τον υδροφόρο ορίζοντα
• η ξηρασία, οι πλυμμήρες, οι κυκλώνες καταστρέφουν μόνο τα έμβια όντα, αφήνουν όμως ανέγγιχτες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, στην διάθεση των "κυριάρχων του κλίματος". Η δράση του όπλου δεν μπορεί να διακριθεί από μια φυσική καταστροφή.

Στην  περίπτωση που δεχθούμε, ότι αποσκοπώντας στην  μετεωρολογική  παρέμβαση και μόνο  ψεκάζονται  οι προαναφερθείσες χημικές ουσίες, αυτές απελευθερούμενες στην ατμόσφαιρα είναι πολύ επικίνδυνες για την υγεία. Αυτό συμβαίνει διότι:

• όλες προκαλούν αναπνευστικά προβλήματα
• τα πολυμερή είναι ινίδια πυριτίου και η εισπνοή πυριτίου προκαλεί την σιλίκωση
• η σκόνη ααλουμινίου βραχυπρόθεσμα επιδρά στην μνήμη και την ικανότητασυγκέντρωσης, μακροπρόθεσμα προκαλεί συμτώματα παρόμοιαμε την νόσο Alzheimer
• η σκόνη βαρίου προκαλεί κόπωση και καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξάνοντας την πιθανότητα νόσησης.

Για να μπορέσουμε να  διακρίνουμε  την πραγματικότητα της απειλής  από την  αυταπάτη της υπερβολής και το σύμπλεγμα της συνωμοσιολογίας  επιβάλλεται  εγρήγορση  και  αναζήτηση στο διαδίκτυο χρησιμοποιώντας τους όρους  "Scie chimiche"  και "Chemtrail".

Στο  youtube υπάρχουν πολλά σχτικά κλιπ και ειδικότερα ένα πολύ κατατοπιστικό ως προς τον τρόπο διάκρισης των απλών και αθώων συννέφων συμπύκνωσης (contrail), που παράγονται από τα αεροσκάφη  σε συγκεκριμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες, από τα χημικά ίχνη (chemtrail), ου χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο του κλίματος.

Ενα  πολύ ενδιαφέρον τρομακτικό  site

E Φ Ι Α Λ Τ Ι Κ Ο (Αεροψεκασμοί με ιστούς εντόμων)

Προμηθέας - ένα μεγάλο αίνιγμα

Δίλημα   μυθολογικών  εκδοχών  προσάναμμα  στις εσωτερικές αναζητήσεις  των αποκρυφιστών.

Ο  Προμηθέας ήταν μυθική μορφή της αρχαιότητας. Γιος του Τιτάνα Ιαπετού και της Ωκεανίδας Ασίας ή Θέμιδας ή Αίθρας ή Κλυμένης. Αδέλφια του ήταν οι Ιαπετίδες Επιμηθέας, Άτλας και Μενοίτιος. Το όνομά του σημαίνει συνετός, προνοητικός. Παράγεται από την πρόθεση "Προ" και το ρήμα "Μανθάνω", όπου το "α", σε ορισμένες αρχαιοεληνικές διαλέκτους, γίνεται "η".

Κατά την διάρκεια της Τιτανομαχίας ο Προμηθέας τάχθηκε υπέρ του Δία και γι' αυτό και δεν τιμωρήθηκε όπως οι άλλοι Τιτάνες.   

Ο Προμηθέας  πλάθει  τον άνθρωπο . Κατά τον Λουκιανό, έχοντας την αρωγή  της Αθηνάς, τον έπλασε  καθ΄ ομοίωση των θεών (χρυσό γένος), χρησιμοποιώντας πηλό (κατα τους Ορφικούς  το πρωτογενές του υλικό είναι το αίμα από την εξολόθρευση των Τιτάνων)και   φωτιά (κατ΄ άλλους με νερό του ήρωα  Πανοπέα από την Φωκίδα). Η Αθηνά εμφύσησε ζωή μέσα στα νέα πλάσματα.Σε ρωμαϊκές σαρκοφάγους εικονίζεται ο Προμηθέας να φτιάχνει αγάλματα και η θεά Aθηνά να τους στέλνει ψυχή, με φτερά πεταλούδας, για να τα κατοικήσουν και να τους δώσουν πνοή. (Λέγεται ότι στην πρώτη του προσπάθεια ο Προμηθέας δημιούργησε ένα τέλειο πλάσμα. O Eρμής το μετέφερε στον Όλυμπο, όπου ο Δίας το κέρασε το ποτό της αθανασίας, με αποτέλεσμα εκείνο να βρεθεί στον ουρανό και να γίνει ο πλανήτης "Φαίνων", ο σημερινός πλανήτης Δίας).

Ο Πλάτωνας στον Πρωταγόρα μας μεταφέρει την εικόνα ενός όντος σφαιρικού, που διακρίνοταν σε τρία γένη- αρσενικό, θηλυκό και μεικτό- και είχε διπλή σειρά από μέλη και όργανα. Αργότερα ο Δίας, επειδή εξοργίστηκε από την αλαζονεία τους και φοβήθηκε τη δύναμή τους, τα χώρισε στα δύο.

Κατά  μια άλλη  εκδοχή  η δημιουργία των όντων και του ανθρώπου έγινε μέσα στην γη. Όταν κλήθηκαν όλα τα όντα της Γης να βγουν στο φως, ανατέθηκε στον Προμηθέα και στον Επιμηθέα να δώσουν στο κάθε ον τα χαρακτηριστικά που έπρεπε να έχει. Ο Επιμηθέας έπεισε τον αδελφό του να του επιτρέψει να αναλάβει μόνος αυτήν την "δουλειά". Έτσι ο Επιμηθέας ονομάτισε και απέδωσε στοκάθε ον τα χαρακτηριστικά που ήθελε ο ίδιος, χωρίς σοφία και σύνεση. Όταν έφτασε, στο τέλος, η ώρα του ανθρώπου, δεν είχε να του δώσει παρά λίγες τρίχες και νύχια ευπαθή και ανίσχυρα. Από αυτό το λάθος ο Προμηθέας ανέλαβε την προστασία του Ανθρώπου.
Ευεργέτης  της  ανθρωπότητας, ο Προμηθέας  την  στιγμή  που  παίρνει την φωτιά.(Εωσφόρος???).  Ο Προμηθέας έκλεψε σπίθες φωτιάς από τον τροχό του ήλιου ή από το καμίνι του Ηφαίστου και την έδωσε στους ανθρώπους, οι οποίοι βελτίωσαν έτσι τη ζωή τους, έφτιαξκαν εργαλεία, καλλιέργησαν τη γη κι εκπολιτίστηκαν. Ο Προμηθέας τους βοήθησε να αποκτήσουν ιατρικές γνώσεις, να παρασκευάσουν φάρμακα, τους δίδαξε αρχιτεκτονική, μαθηματικά, αστρονομία, μεταλλουργία, ναυσιπλοΐα.

Για να γλυτώσει την ανθρωπότητα από το μένος των θεών, την έμαθε να τους λατρεύει και να τους κάνει θυσίες.
                                      

Οι θυσίες

Όταν έμαθαν οι άνθρωποι να κάνουν θυσίες στους θεούς τέθηκε θέμα για το ποια κομμάτια του ζώου θα άνηκαν στους θεούς και ποια στους θνητούς. Τότε ο Δίας συμφώνησε με τον Προμηθέα να δώσει το λόγο του πως όποιο μερίδιο διαλέξει, αυτό θα παίρνουν οι θεοί και το άλλο οι άνθρωποι. Έτσι, κατά μια μαρτυρία στη Σικυώνα, κατέβηκε ο Δίας να κάνει το ξεδιάλεγμα. Όμως ο προμηθέας έντεχνα στο ένα μερίδιο έβαλε κόκκαλα και τα σκέπασε με λαχταριστό λίπος και στο άλλο κρέας που το σκέπασε με δέρμα. Ο Δίας επέλεξε αυτό με το λίπος και όταν έμαθε την απάτη ήταν πλέον αργά, είχε δώσει το λόγο του.

Η Πανδώρα

Οργισμένος ο Δίας ζητά από τον Ήφαιστο να του φτιάξει μια Γυναίκα. Έτσι δημιουργείται η Πανδώρα, από ξηρά και θάλασσα. Ονομάστηκε έτσι επειδή έλαβε πολλά χαρίσματα και δώρα από τους θεούς. Μαζί με αυτά εξέλαβε και ένα κουτί. Τέλος ο Ερμής την οδήγησε στον Επιμηθέα και εκείνος, παρά την συμβουλή του αδελφού του να μην δεχτεί δώρο από τον Δία, την έκανε γυναίκα του. Από το κουτί της Πανδώρας ξεχύθηκαν τα δεινά των ανθρώπων, ο θάνατος και η ελπίδα. 

Τον Προμηθέα τον έδεσε με ατσάλινες αλυσίδες επάνω στον Καύκασο κι έστειλε έναν αετό, γεννημένο από τον Τυφώνα και την Έχιδνα, να του τρώει το συκώτι, το οποίο κάθε πρωί ανανεωνόταν. Ο Δίας επίσης ορκίστηκε στα νερά της Στύγας να μη λύσει ποτέ από τα δεσμά του τον Προμηθέα.
Ο Προμηθέας κρεμόταν για πολλά χρόνια  από το βράχο μέχρι τη στιγμή που ο Ηρακλής τον ελευθέρωσε από τα δεσμά του.

Η πληθωρικότητα  της μυθοπλασίας   εμπλέκει  και  την  νομοτελειακή    ανθρώπινη  γενοπλασία  με την λαίλαπα του  κατακλυσμού του Δευκαλίωνα. Ουσιατικά αποτελεί το ορόσημο  της  καταστροφής του εκπεσόντος  τρίτου  χάλκινου  γένους  ( άνθρωποι άπληστοι  άσπλαχνοι) . Ο Προμηθέας   
ενημερώνει τον γιο του Δευκαλίωνα, βασιλιά της Φθίας, για τις βουλές του Δία και τον προτρέπει να φτιάξει μια κιβωτό (λάρνακα), να την γεμίσει με εφόδια και ζώα και να μείνει μέσα μαζί με την γυναίκα του Πύρρα, κόρη του Επιμηθέα. Πράγματι όταν έγινε ο Κατακλυσμός, σώθηκε ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα που δημιούργησαν το Γένος των Ηρώων (τέταρτο Γένος) και την ανθρωπότητα.

H εκδοχή και  σημασία  του Προμηθεϊκού μύθου όμως    την μετέδωσε ο καθηγητής  Θεοδόσης Τάσιος στην εκπομπή " Τα άκρα"  τον Απρίλιο  

Πηγές:
http://www.hellenica.de/Griechenland/Mythos/GR/Promitheas.html
http://www.theogonia.gr/iroes/hpi/promitheas.htm

H μεταφυσική του κάλλους

Αν αποκλείσουμε  την  μεταφυσική θεώρηση , περιοριορίζουμε  το   θέμα  του κάλλους  εις τα αισθησιακά   όρια. Από τις πιο διαδεδομένες  αντιλήψεις μεταξύ  πολλών επιστημόνων, και ιδιαίτερα των φυσικών, είναι ότι η επιστημονική αλήθεια συνδέεται με το κάλλος, την ομορφιά. Η αντίληψη αυτή προέρχεται από αυτήν του Πλάτωνα για την αισθητή πραγματικότητα,  η  οποία αποτελεί την διαμορμορφωμένη αντανάκλαση μιας πιο ουσιαστικής πραγματικότητας, της πραγματικότητας των ιδεών. O Πλάτων   στον «Φίληβο» υποστηρίζει ότι η ιδέα του αγαθού μπορεί να  συλληφθεί  από την ανθρώπινη ψυχή  διά τριών επιμέρους στοιχείων, του κάλλους, της συμμετρίας και της αληθείας.   Η επανασύνδεση με τον κόσμο των ιδεών προϋποθέτει μια άσκηση που από τις αισθητές μορφές υψώνεται στον κόσμο των ψυχών, στην καθαρή γνώση και τέλος στο ωραίο (ανοδική και εσωτερική διαλεκτική). 

Η εφαρμογή  στην αρχαία τέχνη  του  5^ου κυρίως αιώνα, που εξαπλώνεται  μέσω της τριπλής αυτής  απόκρυφης διαβάθμισης και η σημειολογία του κάλλους  διά μέσου πλήθους πλαστικών μορφών, προσδιορίζει την ειδοποιό δισφορά, που κατέστησε τα έργα αυτής της περιόδου μοναδικά.

Kατά τον Πλάτωνα λοιπόν,  το φυσικό κάλλος είναι  μιά  απλή  αντιτυπία, ένα εκμαγείο  του εις τους κόλπους του Θεού  υπάρχοντος πνευματικού κάλλους

Ο Αριστοτέλης δέχεται την πλατωνική ιδέα της αρμονίας και του μέτρου, αλλά την ερμηνεύει κυρίως με την έννοια της τάξης. Η αρμονία είναι  η  έκφανση    του  συγκερασμού  των μορφών  που διέπουν  το  σύμπαν . Το ωραίο γίνεται λοιπόν προσιτό μέσω των νόμων της λογικής και της μεθοδικής ταξινόμησης: «ένα έμψυχο ον ή πράγμα που απαρτίζεται από διάφορα μέρη μπορεί να είναι ωραίο μόνο εφόσον τα μέρη του είναι διατεταγμένα με μια ορισμένη τάξη» (Ποιητική).

Ο   Πλωτίνος μολονότι ακολουθεί πιστά την πλατωνική παράδοση την εμπλουτίζει εισάγοντας την έννοια του αισθητικού μυστικισμού, δηλαδή τη δυνατότητα να φθάσει κανείς μέσω της αισθητικής εμπειρίας στον κόσμο της μυστικής πραγματικότητας και έξω από κάθε λογική διαδικασία. Η ωραιότητα  βαίνει παράλληλα  προς την βίωση των αρετών, αρχομένη εκ της φυσικής ωραιότητας, η οποία αποτελεί και την ατελέστερη  όλων και εξελισσόμενη προς την νοητική  ή πνευματική  ωραιότητα, η οποία προέρχεται από το Αγαθό , το οποίο  ορέγεται κάθε ψυχή και αποτελεί την υψηλότερη και τελειοτέρη μορφή  της ωραιότητας. Το Αγαθό  είναι απλό, ειλικρινές, καθαρό , τα πάντα απ’ αυτό εξαρτώνται και εις αυτό προσβλέπουν. Το Αγαθό  είναι το αίτιον της ζωής και του Νου και του Είναι. Είναι βασική προϋπόθεση να αποκτηθεί πρώτον η ψυχική ωραιότητα διά να καταστή δυνατή η θέα της υπερτάτης ωραιότητος, η οποία υπάρχει στο Αγαθό .

O Πλωτίνος  αμφισβητεί   την  στωική  αντίληψη, ότι η συμμετρία αποτελεί  ουσιώδες χαρακτηριστικό του κάλλους,  αν  και  δεν αρνείται  την οιαδήποτε   άλλης υφής  σύμπτωση  κάλλους   και συμμετρίας.  Η  έννοια   της συμμετρίας  είναι  παλαιά , πυθαγορείου μάλλον προέλευσης,  και οι αρχαίοι  την χρησιμοποιούσαν  σαν φιλοσοφικό, μουσικό  και εικαστικό όρο.  Η συμμετρία θα γίνει οργανικό στοιχείο της τέχνης, αφού το κάλλος θα συνδεθεί   άρρηκτα  με την αναλογία  των μερών στην σύνθεση. Επομένως  η συμμετρία είναι μορφολογικού και όχι  πνευματικού χαρακτήρα.   

Παραθέτω σε   μετάφραση του Παύλου  Καλλιγά απόσπασμα  από  την Πραγματεία του περί Κάλλους :
« Πώς θα δεις τώρα τι ομορφιά έχει μια καλή ψυχή;   Οπως  ο δημιουργός του αγάλματος που πρέπει να γίνει ωραίο αφαιρεί, λαξεύει, λειαίνει και καθαρίζει μέχρις ότου φανεί πάνω στο άγαλμα ένα ωραίο πρόσωπο, έτσι και συ αφαίρεσε τα περιττά και ίσιωσε τα στραβά, και όσα είναι σκοτεινά κάνε τα να γίνουν λαμπρά καθαρίζοντάς τα και μην πάψεις να σμιλεύεις το άγαλμά σου, έως ότου λάμψει πάνω του η θεόμορφη λαμπρότητα της αρετής, ώσπου να δεις τη σωφροσύνη σε ιερό βάθρο ανεβασμένη. Αν έχεις  γίνει ο ίδιος ολόκληρος    φως αληθινό, που ούτε σε μέγεθος μετριέται. ούτε σε κανένα σχήμα περικλείεται ώστε να ελαττωθεί, ούτε πάλι αυξάνει σε όγκο από έλλειψη ορίων, αλλά επεκτείνεται παντού απροσμέτρητο ως κάτι μεγαλύτερο από κάθε μέτρο και ανώτερο από κάθε ποσό· αν δεις τον εαυτό σου να έχει γίνει αυτό, αφού θα έχεις γίνει πια όραση ο ίδιος, έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, χωρίς να χρειάζεται να σου δείξει κανείς, εφόσον θα έχεις ήδη ανέβει, προσήλωσε το βλέμμα σου και κοίταξε. Διότι μόνον αυτό το μάτι βλέπει τη μεγάλη Ομορφιά. Ενώ αν κανείς προσπαθήσει να φτάσει  στη θέαση αυτή με μάτια θολωμένα από τις κακίες και χωρίς να έχει  καθαρθεί, ή όντας αδύναμος, μη μπορώντας από δειλία του να δει  αυτά που είναι πολύ λαμπρά, δεν βλέπει τίποτα.  Αφού ποτέ κανένα μάτι δεν θα μπορούσε να δει τον ήλιο αν δεν ήταν ηλιόμορφο, ούτε η ψυχή μπορεί να δει το Ωραίο, αν δεν έχει πρώτα γίνει ωραία η ίδια. »

Αμεση είναι   η επίπτωση   των καλολογικών  αντιλήψεων, όπως τις διαμόρφωσε  ο  Πλωτίνος , στην πατερική σκέψη του 4^ου  αιώνα   και την ύστερη εθνική φιλοσοφία.  Στο  “  Περί κατασκυής του ανθρώπου” o Γρηγόριος Νύσσης    υπογραμμίζει εμφαντικά την περίσκεψη με την οποία ο Θεός προέβη στην δημιουργία του ανθρώπου , ώστε η μορφή του δημιουργήματος του  να ομοιωθεί προς κάποιο  αρχέτυπο κάλλος. Το θείο κάλλος  δεν   αστράφτει με το σχήμα η το χρώμα,  αλλά έγκειται στην άφραστη μακαριότητα της αρετής.  Αυτή η αρχή  αποτελεί συνάμα  τον αισθητικό πυρήνα της βυζαντινής εικόνας.

Υπερ το αισθητικό κάλλος κείται το πνευματικό και  το ηθικό.    Οποιος   μπορέσει να  το  βιώσει  ίσως έχει  ανακαλύψει και  το νόημα της  ζωής.   Μόνον  οι  μύστες  έχουν  μπορέσει  να  το προσεγγίσουν. Και  εάν  πράγματι    το αντίκρυσαν γιατί  δεν μπορούν να μεταδοθούν   στους   αμύητους   μερικά   χαρακτηριστικά του  ψήγματα ;   

Ο Ιναγιάτ  Χαν   στο βιβλίο του «Το μυστήριο του ήχου και η αρμονία της ζωής» παραθέτει μια αρχαία ιστορία της ανατολής σχετικά  με ένα τοίχο μυστηρίου. Κάθε φορά που κάποιος  προσπαθούσε να ανέβει στον τοίχο για να δει από την άλλη μεριά, χαμογελούσε , πήδαγε από την άλλη μεριά και ποτέ δεν επέστρεψε ξανά.  Έτσι οι άνθρωποι   της χώρας είχαν μεγάλη περιέργεια να  μάθουν πιο ήταν το μυστήριο που βρισκόταν  πίσω από τον τοίχο.  Κάποτε, ενώ κάποιος σκαρφάλωνε στον τοίχο για να δει τι βρισκόταν στην άλλη μεριά, έβαλαν αλυσίδες στα πόδια του και  τον κρατούσαν, για να μην  μπορέσει να πέσει. Όταν εκείνος κοίταξε προς την άλλη μεριά,  ευχαριστήθηκε   πολύ με αυτό που είδε και χαμογέλασε. Τότε εκείνοι που στέκονταν στην βάση του τοίχου, περίεργοι  να γνωρίσουν, τι είχε να τους πει, τον τράβηξαν πίσω. Αλλά προς μεγάλη τους απογοήτευση ο άνθρωπος είχε χάσει   τη λαλιά του.

Η   αλληγορική αυτή  παράθεση   μας  παραπέμπει στην   σημερινή πραγματικότητα , όπου τα  ουσιαστικά βήματα πρσέγγισης των εσχάτων λόγων της πραγματικότητας γίνεται  μέσα από  την  μεταφυσική θεώρηση  με προσπάθειες αναφοράς  σε ένα  υπερβατικό κόσμο, σε ένα κόσμο, συγκεκριμένα, ο οποίος υπερβαίνει τα όρια της εμπειρίας και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός με την παρατήρηση, το πείραμα και τις μεθόδους των φυσικών επιστημών.   Για  το άτομο το οποίο κατάφερε να δει τι βρίσκεται στην άλλη πλευρά του τοίχου επστρέφοντας έχει χάσει κάθε  δυνατότητα επικοινωνίας με τους υπόλοιπους. Σ’ αυτόν όλα τα πράγματα στα οποία οι άνθρωποι δίδουν μεγάλη σημασία  και αξία φαίνονται άχρηστα. Γι’ αυτόν η αλήθεια  και το γεγονός είναι δύο διαφορετικά πράγματα,  ενώ για κάθε άλλον,   γεγονός  και  αλήθεια είναι το ένα και αυτό.  Οι  περισσότεροι   από εμάς   ζουν    δηλαδή  με   ψευδαισθήσεις . Αυτό που μας  φαίνεται ωραίο το  θεωρούμε ότι  θα  είναι και μόνιμο    και αναλωνόμαστε    στην διακράτηση  του    ωραίου  μέσα   στον   συνεχώς μεταβαλλόμενο  φαινομονικό  κόσμο.   Οποία   αυταπάτη.   Οι δραστηριότητες μας  επικεντρώνονται στην  εκπλήρωση της υπόσχεσης   στον ίδιο μας τον εαυτό ότι θα  εξασφαλίσουμε την ευτυχία   γιά  τον   εαυτό μας  και τους αγαπημένους μας. Αδυνατούμε   συνεπώς  να αντιληφθούμε   αυτό που   ο   σοφός  προσπαθεί  να μας  μεταδώσει :

« Μην  ψάχνεις   την  ευτυχία  στον φαινομενικό κόσμο. Δεν  θα την βρεις. Αυτό που  ψάχνεις έξω  το  έχεις   μέσα  σου.  Ο  εσωτερικός  ανεξερεύνητος θησαυρός, ο απολεσθείς ίσως  λόγος  της ύπαρξης μας, μας  ανοίγει τις πύλες  ενός  επίγειου παραδείσου. Ενας κόσμος  όλο  μαγεία, ομορφιά ,  γαλήνη  και αγάπη    που  εμπεριέχει   το κάλλος  στην  μυσταγωγική του μεγαλοπρέπεια. Ο  Αριστοτέλης  θεωρεί ότι  η   ζωτική   αυτή  διαδικασία, την οποία οναμάζει     ε ν τ ε λ έ χ ε ι α,  ωθεί  τον άνθρωπο   στην αυτοεκπλήρωση.   Αποκαθίσταται  η λεπτή   ισορροπία  ο συγκερασμός της ολοκληρωμένης  μορφής(κάλλος)   με την αρχέγονη   ύλη  που  ανέλαβε  να πλάσει ο νούς  μας (σοφία)   με  την  δύναμη της  θέλησης μας (ισχύς).  

Ο συσχετισμός  κάλλους και αλήθειας, όπως τον εισηγείται ο Baumgarτen  δεν σημαίνει  ότι το κάλλος είναι αληθές ούτε ότι η αλήθεια είναι ωραία· σημαίνει κάτι πολύ ουσιαστικότερο: σημαίνει ότι το κάλλος είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίον ορισμένα αντικείμενα μπορούν να αναδυθούν στην ύπαρξη, ο μοναδικός τρόπος με τον οποίον μπορούν να υπάρξουν και συνεπώς το κάλλος αποτελεί τον μοναδικό τρόπο με τον οποίον μπορούμε να τα γνωρίσουμε. Από τη σκοπιά αυτή, το ωραίο αντικείμενο, παράγωγο της τέχνης, είναι μια προοπτική γνώσης του κόσμου. 'Η, ακριβέστερα, το ωραίο αντικείμενο, καθεαυτό, λέει μιαν αλήθεια για τον κόσμο και την αλήθεια αυτή κανείς δεν μπορεί να την πει στη θέση του. Στην τολμηρή αυτή πρόταση πρέπει να αποδώσουμε την επιμονή με την οποία ο Baumgarτen υποστηρίζει ότι εισήγαγε μια νέα επιστήμη που ακούει στο όνομα αισθητική. 

Ας σταθούμε σε  αυτό το   σημείο  στην  ατελεύτητη πηγή  κάλλους που   κοσμεί  και μεταλάσσει   την υλιστική πραγματικότητα μας , την μουσική.  Η μουσική θεωρείται η φωνή του κάλλους από φιλοσοφική  σκοπιά ,ότι είναι η επιστήμη  των αρμονικών σχέσεων του σύμπαντος (Πυθαγόρειοι), το δε κάλλος της  συνίσταται εις την ωραιότητα της αρετής, την οποία  εμπνέει .Ο Πλάτων  είχε αποδώσει στην τέχνη αυτή  μια ακατανίκητη  επιρροή  στην μορφή  διακυβέρνησης της πολιτείας.

Οι ποιητές και  οι  ρήτορες    ορίζουν  την μουσική  ως  την ηχώ  της  σοφίας , ως την Τέχνη που οδηγεί δια της μελωδίας στην μίαν και μόνη Αρχήν.

Το  μουσικό   δημιούργημα   αξιολογείται  ανάλογα  με τον  βαθμό  τελειότητας των  τριών  στοιχείων  τα οποία  το απαρτίζουν : την κλίμακα  των τόνων, η μελωδία (Σοφία)–τον ρυθμό(Ισχύς)  – και την αρμονία (Κάλλος) .Την  προέκταση της κατάστασης της ευδαιμονίας την οποία βιώνομε ακροαζόμενοι την μελωδία, αποτελεί η κατάσταση  της ψυχικής  μακαριότητας .Οι  μελωδικές  συνηχήσεις τίθενται σε αρμονική συνήχηση με τις πνευματικές δονήσεις (Γράβιγγερ).

Η αρμονία  είναι η ορθή αναλογία, με άλλα λόγια ο ορθός ρυθμός της μελωδίας..Μήπως η αίσθηση του  ρυθμού   αυτού  αποτελεί το αρχέγονο  στάδιο της τελειοποίησης, κατά την οποία η ψυχή μας θα  δονείται στην συχνότητα του συμπαντικού ρυθμού. Ο Ιναγιάτ  Xαν  εκμυστηρεύεται, ότι  η μουσική   ανυψώνει την σκέψη μας πάνω από την πυκνότητα της ύλης. Αυτό το φαινόμενο μπορεί να φθάσει  στο ανώτατο ιδανικό που αναμένεται από την μουσική, δηλαδή την αντίληψη της ελευθερίας της ψυχής, η οποία αποκαλείται «νιρβάνα» στην ανατολή και «σωτηρία» στον χριστιανικό κόσμο.

Και μην  ξεχνάμε , να  είμαστε   πρωτεργάτες και  ας παρακινούμε  όλους τους συνανθρώπους μας  να επιδιώκουν την διατήρηση  της ομορφιάς  της  Φύσης, που εδώ και πολλά  χρόνια   με την αλόγιστη απέναντι της συμπεριφορά μας  και την επάρση μας ότι την εξουσιάζουμε, κινδυνεύει   και πυροδοτεί  πλέον   την αυτοκαταστροφική μας τάση.   Η  σύγχυση  που   εξουσιάζει   τον νου όλο και περισσότερων ανθρώπων εξαπλούται ραγδαία και μη αναστρέψιμα. Ο Αγιος  Γρηγόριος Παλαμάς μας προειδοποιεί « Νους  γαρ αποστάς του Θεού  η κτηνώδης γίνεται  η δαιμονιώδης και των όρων αποστατήσας  της φύσεως επιθυμεί των αλλοτρίων και κόρον φιλοκερδείας  ουκ οιδε».   Ας  αντισταθούμε σε   ένα σύστημα  σκέψης,  το οποίο δεν γνωρίζει την φιλία, δεν γνωρίζει την εντιμότητα, δεν γνωρίζει την εγκράτεια. Αποτελεί την νέα απειλή  που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι σκεπτόμενοι και εκείνοι οι οποίοι θέλουν να αγωνιστούν για ένα κόσμο δικαιοσύνης  αγάπης και ελευθερίας.  

ΠΗΓΕΣ  ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ιναγιάτ Χαν: Το μυστήριο του ήχου και η αρμονία της ζωής
Ράμφος  Στέλιος :  H μεταφυσική του κάλλουςΤάσιος  Θεοδόσιος : Το κάλλος – Στοιχείο μυσταγωγικό
Φαρδής Αλέξανδρος : Σκέψεις ενός τέκτονα πάνω  στην ζωή