Nα τους ξεπληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα

Ορύονται , ο σακάτης , ήμαρτον  Θεέ μου, και η υστερικιά, ότι  η ενίσχυση  του ταμείου για τους  τεμπέληδες και αχαϊρευτους, θα  έθετε  σε κίνδυνο την παραγωγική τους  μηχανή και θα  την έριχνε  βορά στο αδηφάγο τέρας  του πηθωρισμού. Υπαινίσσονται ότι είναι άδικο και ανεπίτρεπτο να βοηθηθεί ο νότος με την  επαχθή φορολογία του περιούσιου λαού. Λες  και αυτοί δεν δανείζονται   με  2,5% εκδίδοντας  τα ομόλογα τους. Οι λογιστικές   εγγραφές   συμψηφισμού διαρκούν  μόλις  ένα τέταρτο της ώρας και  διεκπεραιώνονται  από  υπαλληλίσκους   σε κάποιο   γραφείο του  δικού τους ΟΔΔΗΧ. Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι.

Ας δούμε   τι πρακτικές  εφάρμοζαν, οι πρόγονοι τους.

" Ηταν  η  27η  Απριλίου  1941.

Την ίδια μέρα το απόγευμα νωρίς,  με την παρέα κατεβήκαμε στο κέντρο. Από ομόνοια μέχρι Σύνταγμα, Σταδίου και Πανεπιστημίου.

Τα ζαχαροπλαστεία γεμάτα Γερμανούς. Αξιωματικοί με ωραίες στολές και παράσημα, με περίστροφα στη ζωστήρα. Σιδερωμένοι, γυαλισμένοι.

Τρώγαν  τρεις τρεις, πέντε πέντε τις πάστες  με διπλούς  καφέδες και διπλά κονιάκ. Και πλήρωναν αμέσως. Πλήρωναν με μάρκα.

Στρατιώτες καθαροί, ξυρισμένοι,  με τα περίστροφα στη ζωστήρα. Τρώγαν, πίναν, τρώγαν, πίναν  χωρίς φασαρία, συστηματικά, με τάξη, νέα τάξη.  Και πλήρωναν αμέσως. Με μάρκα. Κατοχικά μάρκα. Μάρκα του στρατού κατοχής. Οχι με μάρκα Γερμανίας.

Λέγανε πως μαζί με τα θωρακισμένα, από τα πρώτα είχε μπεί και το όχημα που "έκοβε" μάρκα. Εκοβε μάρκα συνέχεια, ασταμάτητα. Και πλήρωναν οι στρατιώτες με τα περίστροφα στη ζωστήρα.

Δεν άρπαζαν, δεν λεηλατούσαν, δεν έκλεβαν. Ηταν πολιτισμένοι. Πλήρωναν. Πλήρωναν με καλοτυπωμένα , φρεσκοτυπωμένα μάρκα   κατοχής.

Με χαρτιά χρωματιστά και χοντροκομμένες φιγούρες.

Στο  "Πικαντίλυ"  το ζαχαροπλαστείο πολυτελείας,  τρώγανε  κάτι αξιωματικοί αεροπόροι. Με παράσημα.  Κάνα δύο με τον γερμανικό  σιδερένιο σταυρό στο λαιμό. Την πιό μεγάλη διάκριση. Και περίστροφα στη ζωστήρα.

Και αυτοί τρώγανε  τρεις τρεις, τέσσερις τέσσερις πάστες  και πίναν καφέδες και κονιάκ απανωτά.

Ενας πιτσιρίκος δίπλα μας, δεν θα ήταν ούτε δέκα χρονών, τους  κοίταζε με ανοιχτό στόμα. Γύρισε σε μια στιγμή και λέει στον πατέρα του: "Καλέ μπαμπά....αυτοί τρώνε...τρώνε σαν άνθρωποι...."

Eτσι έσπασε μέσα μου ο θρύλος του γερμανού στρατιώτη.

Ανθρωποι είναι κι αυτοί.  Τρώνε......"



Απόσπασμα  παό το βιβλίο του  Π.Μ. Μηχαηλίδη 
ΑΓΑΘΟΥΠΟΛΕΩΣ  7   Μικρές ιστορίες από την μεγάλη Κατοχή
Βιλιοπωλείον της "ΕΣΤΙΑΣ"  Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ κ Σια  ΑΕ   Πρώτη έκδοση 1991


Διατυπώνονται  πλέον  και  σ' αυτήν ακόμη την  Γερμανία   απόψεις  από έγκυρα  στόματα  για   την  πρακτική  των  Γερμανών .

Stabat mater dolorosa - O Θρήνος της Παναγίας

"Στέκει η Μήτηρ Τεθλιμμένη"

 Λατινικό ποίημα του 13^ου αιώνα το Stabat Mater Dolorosa περιγράφει τη θλίψη και τον πόνο της Παρθένου Μαρίας κάτω από τον Εσταυρωμένο γιο της. Αρχικά είχε αποδοθεί στον ποιητή Jacopone da Todi (1267-1306), θεωρείται, όμως, απίθανο να είναι δικό του. Τραγουδιέται ή απαγγέλλεται για πρώτη φορά στα τέλη του 15^ου αιώνα κατά τη διάρκεια της Ρωμαιοκαθολικής Λειτουργίας, πριν την εξαγγελία του Ευαγγελίου. 
Σύμφωνα με τη μουσικοκριτικό, Μαρία Μπελίδου «η εκφραστικότητα του ποιήματος και οι δραματικές δυνατότητες του περιεχομένου των στίχων του προσέλκυσαν το ενδιαφέρον πολλών συνθετών, οι οποίοι έγραψαν μουσική βασισμένοι σε αυτό. Από το 1700 και μεταγενέστερα, επιχείρησαν πάνω από εκατό συνθέτες να μελοποιήσουν το Stabat Mater μεταξύ των οποίων οι: Domenico Scarlatti, Caldara, Pergolesi, Haydn, Vivaldi, Mozart, Schubert, Rossini, Liszt, Verdi, Karol Szymanowski, Lennox Berkeley, Poulenc, Penderecki, Agostino Steffani, Tartini, Boccherini, Gounod, Kodály, Virgil Thomson, Pärt και Ferko.
Στα δικά  μας  χρόνια μουσικές  προσεγγίσεις   έχουν  γίνει επίσης από τους Trond Kverno (1991), Pawel Lukaszewski (1994), Salvador Brotons (2000), Hristo Tsanoff, Bruno Coulais (2005), το συγκρότημα  Anorexia Nervosa και τον  Karl Jenkins.

Σπάνια   σύνθεση, Θεϊκή -Ουράνια-Αγγελική,  με πολύ λίγες  ενορχηστρώσεις   και    δισκογραφικές  εκτέλεσεις εμετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού,   είναι   αυτή  του  ιδιοφυούς   Βάσκου συνθέτη  Juan Crisostomo de Ariagga (1806-1826), του αποκαλούμενου Ισπανού Mozart.

Stabat mater dolorosa

"The sorrowful mother stood"

Stabat mater dolorosa iuxta Crucem lacrimosa, dum pendebat Filius. Cuius animam gementem, contristatam et dolentem pertransivit gladius. O quam tristis et afflicta fuit illa benedicta, mater Unigeniti! Quae moerebat et dolebat, pia Mater, dum videbat nati poenas inclyti. Quis est homo qui non fleret, matrem Christi si videret in tanto supplicio? Quis non posset contristari Christi Matrem contemplari dolentem cum Filio? Pro peccatis suae gentis vidit Iesum in tormentis, et flagellis subditum. Vidit suum dulcem Natum moriendo desolatum, dum emisit spiritum. Eia, Mater, fons amoris me sentire vim doloris fac, ut tecum lugeam. Fac, ut ardeat cor meum in amando Christum Deum ut sibi complaceam. Sancta Mater, istud agas, crucifixi fige plagas cordi meo valide. Tui Nati vulnerati, tam dignati pro me pati, poenas mecum divide. Fac me tecum pie flere, crucifixo condolere, donec ego vixero. Iuxta Crucem tecum stare, et me tibi sociare in planctu desidero. Virgo virginum praeclara, mihi iam non sis amara, fac me tecum plangere. Fac, ut portem Christi mortem, passionis fac consortem, et plagas recolere. Fac me plagis vulnerari, fac me Cruce inebriari, et cruore Filii. Flammis ne urar succensus, per te, Virgo, sim defensus in die iudicii. Christe, cum sit hinc exire, da per Matrem me venire ad palmam victoriae. Quando corpus morietur, fac, ut animae donetur paradisi gloria. Amen.

At the Cross her station keeping, stood the mournful Mother weeping, close to Jesus to the last. Through her heart, His sorrow sharing, all His bitter anguish bearing, now at length the sword has passed. O how sad and sore distressed was that Mother, highly blest, of the sole-begotten One. Christ above in torment hangs, she beneath beholds the pangs of her dying glorious Son. Is there one who would not weep, whelmed in miseries so deep, Christ's dear Mother to behold? By the Cross with thee to stay, there with thee to weep and pray, is all I ask of thee to give. For the sins of His own nation, She saw Jesus wracked with torment, All with scourges rent: She beheld her tender Child, Saw Him hang in desolation, Till His spirit forth He sent. Can the human heart refrain from partaking in her pain, in that Mother's pain untold? O thou Mother! fount of love! Touch my spirit from above, make my heart with thine accord: Make me feel as thou hast felt; make my soul to glow and melt with the love of Christ my Lord. Holy Mother! pierce me through, in my heart each wound renew of my Savior crucified: Let me share with thee His pain, who for all my sins was slain, who for me in torments died. Let me mingle tears with thee, mourning Him who mourned for me, all the days that I may live: Let me, to my latest breath, in my body bear the death of that dying Son of thine. Virgin of all virgins blest!, Listen to my fond request: let me share thy grief divine; Wounded with His every wound, steep my soul till it hath swooned, in His very Blood away; Be to me, O Virgin, nigh, lest in flames I burn and die, in His awful Judgment Day. Christ, when Thou shalt call me hence, by Thy Mother my defense, by Thy Cross my victory; When my body dies, let my soul be granted the glory of Paradise. Amen.

Μεγάλη Παρακευή Ηλίας Μηνιάτης

Επίσκοπος  Κερνίτζης και Καλαβρύτων , ο εξαίσιος   αυτός  εκκλησιαστικός  ρήτορας είπε  πάλαι ποτέ, απευθυνόμενος  στο ποίμνιο, λόγια ουσίας  και μοναδικής επίγνωσης: 

"Αγαπητοί μου Χριστιανοί , ήρθατε  εδώ τώρα  και κλαίετε, τριακόσιες εξήντα τέσσερις μέρες τον σταυρώνετε, και φυλάτε   μια,  για  ν' αναπαύσετε την συνείδηση  σας., να τον αναστήσετε. Και με ρωτάτε, πως  να μετανοήσετε....".

Το απόσπασμα αυτό  το άκουσα  σε  μια   μια μοναδική τηλεοπτική εκπομπή  μέσα  από τον μεστό και συναρπαστικό λόγο του  Ρένου Αποστολίδη.
Στο πνεύμα των ημερών , και της  μεγάλης ανθρώπινης αγωνίας  να γαντζωθεί και  να περιχαρακωθεί   στην πίστη.