O Αλέξανδρος Υψηλάντης στο Μουνκατς

Xθες  ήταν η επέτειος  θανάτου  του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής  Αλέξανδρου  Υψηλαντη.



Λήμμα από το ιστολόγιο
http://www.logiosermis.net/2014/07/blog-post_8678.html#ixzz3BDRZ502V

Βίλχελμ Μύλλερ (1794-1827)
Γερμανός ποητής και Φιλέλλην,
( Μέλος της Στ. "Minerva zu den den drei Palmen", Λειψία)





Ο Αλέξανδρος - στον πύργο του Μουνκάτς - ο Υψηλάντης
Καθώς θύελλα μανιάζει στου παράθυρου τη φράξη
Μαύρα σύννεφα τα αστέρια, το φεγγάρι έχουν κρύψει
Και ο πρίγκηπας στενάζει που τον έχουν φυλακίσει!
Στη μεσημβρινή γραμμή στέκει αυτός καθηλωμένος:
Στης πατρίδας μου το χώμα κάλλιο να ΄μουνα θαμμένος!
Το παράθυρο ανοίγει, αντικρύζει έρημη γη
Χαμηλά πετούν κοράκια και στα βράχια αετοί.
Πάλι αρχίζει να στενάζει, κι ούτε μήνυμα κανένα
Από την πατρογενέθλια χώρα. Βλέφαρα αποσταμένα
Απ' τα δάκρυα; Απ' τη ζάλη; το κεφάλι του βαραίνει
Φως το πρόσωπο ημερεύει στην Ελλάδα ταξιδεύει.
Βλέπει, στέκεται μπροστά του, ξαφνικά απλός οπλίτης
Με χαρά καθησυχάζει την ψυχή στην έκπληξή της.
«Ω Αλέξανδρε Υψηλάντη, χαιρετώ σε, πάρε θάρρος!
Στις στενές τις πύλες όπου αίμα Ελλήνων γένη τάφρος
Κει που στάχτη από τριακόσιους Σπαρτιάτες απιθώσαν
λεύτεροι Έλληνες βαρβάρους σήμερα κατατροπώσαν.
Για να σου το διαμηνύσω ήρθα εγώ αυτή την ώρα
Λεύτερη θε να 'ναι πάλι, Υψηλάντη, η άγια χώρα!».
Και ο πρίγκηπας ξυπνώντας ανακράζει: «Ο Λεωνίδας!»
Και τα μάγουλά του βρέχουν δάκρυα χαράς κι ελπίδας
Χρυσαητός πετά πιο πάνω, κυκλοφέρνοντας βουίζει
Και στο φέγγος της σελήνης τις φτερούγες του ζυγίζει. 


 Mετάφραση από τον  δημοσιογράφο κ.Ανδρέα Μακρίδη, με τη βοήθεια του κ. Ηλία Σκουρλή

Μια διεξοδική ανάλυση της πρωσοπικότητας του ποιητή Wilhelm Mueller από την κ.  Χριστίνα Στρατηγοπούλου