Δεν μπορώ παρά να μη φέρω στην μνήμη μου την φυσιογωμία του Παντελή Σφηνιά. Δεν άντεξε το μαρτύριο από τις τύψεις για προσωπική του ολιγωρία , την ελλειψη ελεγκτικών μηχανισμών πρόληψης την δημόσια κατακραυγή καθώς και την αντίδραση και τηνεκδήλωση της μανίας των επενδυτών να τον εξοντώσουν στους οποίους είχε υποσχεθεί υπεραπόδοση πλην όμως η μοιρα αλλη εξέλιξη και δραματική κατάληξη του επιφύλαξε. Ο λεβέντικος απροσχημάτιστος χαρακτήρας του τον οδήγησε στην αυτοκτονία 65 ημέρες μετά το ναυάγιο το 2000 (για το οποίο ανελαβε την τραγική ευθύνη και υπεκατέστησε τους αξιωματικούς γέφυρας - δηλαδή ένα θαλασσινό σταθμάρχη).
